Wegens Hemelvaartsdag was er uitgeweken naar een avond later, waarbij leden, die normaliter wat meer moeite hebben met de vaste speelavond wegens studie of maatschappelijke afspraken, met plezier kunnen komen spelen.Desondanks geen grote opkomst maar zij, die wel gekomen waren, maakten er samen een geslaagde avond van!
De het meeste in het oog lopende partij zou die tussen Hans van Calmthout en Jan van Huizen moeten worden. Qua verloop werd het dat ook wel, qua uitslag wat minder. Op een gegeven moment zou je maar weinig meer geven voor de kansen van Jan want Hans kwam gevaarlijk opzetten met vooral dame en (witveldige) loper op Jan's koningsvleugel gericht. Daar wist jan tenslotte een eind aan te maken ten koste van een pion maar Hans bleef zoeken naar een mogelijkheid om zijn behaalde voordeeltje in (liefst) winst om te zetten. Jan daarentegen bleef stug verdedigen en bood zelfs nog een pion, die toch niet genomen mocht worden. Dat deed Hans dan ook niet maar het doorschuiven daarentegen van de aangevallen pion bracht hem wat minder ruimte. Het werd tenslotte remise, de analyse achteraf gaf toch winstmogelijkheden voor Hans.
Dan de meest in het oog lopende partij qua uitslag. Dat werd de partij tussen Martijn van Dam en Ad van der Ree. Daarin leek vooral Ad de aanval te zoeken en Martijn (dus) vooral op verdedigen aangewezen te zijn.Maar, gaande de partij, veranderde dit en kwam Martijn eigenlijk steeds makkelijker te staan. Ad wist het aanstormende Pioniertalent dan ook niet meer af te stoppen en Martijn mocht de volgende scalp van één van de eerste team-spelers toevoegen aan zijn inmiddels fraaie verzameling.
Rik Verheij wist beter uit de opening te komen dan Bonne Faber. Maar door een paar minder nauwkeurige zetten van Rik veranderde dat beeld en kwam Bonne zelfs beter te staan. Maar ook dat duurde niet zo lang, in een optimistische bui probeerde Bonne een er toch wel dreigend uitziende aanval op Rik's koning op te zetten. Daarin offerde hij een loper tegen twee pionnen, waardoor die koning hierna zo goed als in z'n blootje kwam te staan. Maar Bonne had eigenlijk te weinig materiaal klaar staan voor de aanval. Zeker niet meer toen hij met zijn aanvallende paard een pion ging slaan en daarbij overzag dat het komende dameschaak opgeheven kon worden met het tussenplaatsen van een paard. Hierdoor kwam hij twee stukken achter te staan, waarvoor hij weliswaar drie pionnen terug had gekregen, het zag er echter zo slecht voor hem uit dat hij maar opgaf.
De volgende partij was die tussen Leo Stelloo en Ronald van Velzen. Daarin wist Leo al snel een betere stelling te krijgen en winst leek niet meer veraf. Maar Leo ging het zichzelf moeilijk maken. Hij had een kwaliteit weten te bemachtigen en daarna zijn beide torens op de achterste lijn weten te plaatsen. Toen verzuimde hij echter één van die torens te "ruilen" tegen paard en loper van Ronald. Deze ging het hem toen moeilijk maken met juist dat paard en die loper! Hoewel Leo, materieel gezien, nog steeds beter stond ging hij toch wel vrij dicht langs het randje van de verliesafgrond manoeuvreren! Gelukkig voor hem wist Ronald het niet uit te spelen en mocht Leo met beide torens op de g- en de h-lijn matzetten.
Ook een moeilijke partij speelden Wim Noordermeer en Jan van Baardwijk. Daarin wist Wim het betere van het spel te krijgen, wat ook duidelijk te zien was aan de heel snel verminderende denktijd voor Jan. Maar om dan zoiets tot een goed einde te brengen wil nog wel eens moeilijk zijn. Vooral als je mat in één overziet. Toch won Wim tenslotte nog.
Casper Verbeek kreeg het moeilijk tegen Kees Berkhout. Dat werd vooral veroorzaakt door het, toch wel ondoordacht, opspelen van een pionnetje waardoor Kees een pion kon winnen en ook Casper's stelling binnendringen. Maar om dan de genadeslag uit te brengen ging Kees nog wel de nodige moeite opleveren. Toch gelukte het tenslotte.
Tot slot kregen we dan weer een aflevering van het kampioenschap der Fritsen voorgeschoteld. Frits van der Veeke werd namelijk ingedeeld tegen Frits Wilschut. Laatstgenoemde Frits kwam daarbij langzamerhand beter te staan, wist dat echter niet uit te bouwen en maakte tenslotte de fout om een stuk te verliezen bij dameruil. Dit liet eerstgenoemde Frits zich niet meer afsnoepen en zo mocht hij weer een winstpartij aan zijn totaal toevoegen.
De nieuwe tussenstand.
Dan de meest in het oog lopende partij qua uitslag. Dat werd de partij tussen Martijn van Dam en Ad van der Ree. Daarin leek vooral Ad de aanval te zoeken en Martijn (dus) vooral op verdedigen aangewezen te zijn.Maar, gaande de partij, veranderde dit en kwam Martijn eigenlijk steeds makkelijker te staan. Ad wist het aanstormende Pioniertalent dan ook niet meer af te stoppen en Martijn mocht de volgende scalp van één van de eerste team-spelers toevoegen aan zijn inmiddels fraaie verzameling.
Rik Verheij wist beter uit de opening te komen dan Bonne Faber. Maar door een paar minder nauwkeurige zetten van Rik veranderde dat beeld en kwam Bonne zelfs beter te staan. Maar ook dat duurde niet zo lang, in een optimistische bui probeerde Bonne een er toch wel dreigend uitziende aanval op Rik's koning op te zetten. Daarin offerde hij een loper tegen twee pionnen, waardoor die koning hierna zo goed als in z'n blootje kwam te staan. Maar Bonne had eigenlijk te weinig materiaal klaar staan voor de aanval. Zeker niet meer toen hij met zijn aanvallende paard een pion ging slaan en daarbij overzag dat het komende dameschaak opgeheven kon worden met het tussenplaatsen van een paard. Hierdoor kwam hij twee stukken achter te staan, waarvoor hij weliswaar drie pionnen terug had gekregen, het zag er echter zo slecht voor hem uit dat hij maar opgaf.
De volgende partij was die tussen Leo Stelloo en Ronald van Velzen. Daarin wist Leo al snel een betere stelling te krijgen en winst leek niet meer veraf. Maar Leo ging het zichzelf moeilijk maken. Hij had een kwaliteit weten te bemachtigen en daarna zijn beide torens op de achterste lijn weten te plaatsen. Toen verzuimde hij echter één van die torens te "ruilen" tegen paard en loper van Ronald. Deze ging het hem toen moeilijk maken met juist dat paard en die loper! Hoewel Leo, materieel gezien, nog steeds beter stond ging hij toch wel vrij dicht langs het randje van de verliesafgrond manoeuvreren! Gelukkig voor hem wist Ronald het niet uit te spelen en mocht Leo met beide torens op de g- en de h-lijn matzetten.
Ook een moeilijke partij speelden Wim Noordermeer en Jan van Baardwijk. Daarin wist Wim het betere van het spel te krijgen, wat ook duidelijk te zien was aan de heel snel verminderende denktijd voor Jan. Maar om dan zoiets tot een goed einde te brengen wil nog wel eens moeilijk zijn. Vooral als je mat in één overziet. Toch won Wim tenslotte nog.
Casper Verbeek kreeg het moeilijk tegen Kees Berkhout. Dat werd vooral veroorzaakt door het, toch wel ondoordacht, opspelen van een pionnetje waardoor Kees een pion kon winnen en ook Casper's stelling binnendringen. Maar om dan de genadeslag uit te brengen ging Kees nog wel de nodige moeite opleveren. Toch gelukte het tenslotte.
Tot slot kregen we dan weer een aflevering van het kampioenschap der Fritsen voorgeschoteld. Frits van der Veeke werd namelijk ingedeeld tegen Frits Wilschut. Laatstgenoemde Frits kwam daarbij langzamerhand beter te staan, wist dat echter niet uit te bouwen en maakte tenslotte de fout om een stuk te verliezen bij dameruil. Dit liet eerstgenoemde Frits zich niet meer afsnoepen en zo mocht hij weer een winstpartij aan zijn totaal toevoegen.
De nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten