Je kunt aan veel zaken merken dat het seizoen op z'n eind loopt: de "r" is uit de maand, het weer wordt weer mooier en de opkomst loopt terug. Dat heeft helaas tot gevolg dat het verschil in schaaksterkte tussen tegenstanders wel eens behoorlijke vormen aan kan nemen.
Uit de top-10 van de ranglijst waren slechts 3 spelers aanwezig en daar had Ernst-Jan Pluim Mentz pas geleden al tegen gespeeld. Dan komt de hoogstgeplaatste uit het verdere vervolg van de lijst aan de beurt en dat werd voor deze avond Leo Stelloo, die - voor zijn niveau - de laatste tijd goed had gepresteerd en daarom net onder die top-10 stond. Deze indeling ontlokte hem uiteraard het nodige commentaar, tenslotte moest hij er zich wel bij neerleggen! De verwachting was wel, dat hij zo'n beetje als eerste klaar zou zijn maar dat liep toch anders. Ernst-Jan speelde een opening, waarbij Leo op een gegeven moment zou kunnen zeggen "ik sta 3 pionnen voor tegen hem"! Maar in handen van een sterke speler kan een dergelijke opening een gevaarlijk wapen zijn. Maar Leo toonde zich tegen de clubkampioen van zijn beste kant en wist zelfs een soort van eindspel te bereiken. Maar de zichtbare tekenen van het krachtsverschil waren wel duidelijk op de klok te zien. Leo hoefde al niet meer te noteren terwijl Ernst- Jan nog ruim boven het uur aan bedenktijd had. Hierin had Leo nog steeds één pion meer, de verdere gevolgen van de partij begonnen zich echter ook te tonen. Leo ging nu grotere fouten maken door (naar eigen zeggen) zijn tijdnood. Nu was het eigenlijk ook snel afgelopen maar Leo kan tevreden terugkijken op zijn verliezende ontmoeting met de clubkampioen!
In ieder geval op de ranglijst was er ook een groot verschil tussen Martijn van Dam en Arie Bliek.Martijn speelt een goed seizoen en wil dat graag vorm geven door groep 2 te winnen. Daar heeft hij alle kans toe, hoewel hij in het vervolg wel (nog) meer te maken zal krijgen met de toppers van De Pionier (als ze tenminste aanwezig zijn?!). Tegen Arie wist hij al vrij snel een pionnetje te winnen maar het vervolg werd toch wat moeilijker omdat Arie zich als een leeuw kan verdedigen. Maar Martijn wist zijn kalmte te behouden en speelde de partij rustig naar het moment, dat ook Arie inzag dat hij beter op kon geven. En zo gebeurde dan ook.
Een andere partij met een speler uit de top-10 tegen een lager geklasseerde speler was die tussen Jan van Baardwijk en Jan van Huizen. Hier viel wel te zien, dat Jan van Huizen zijn hoge klassering op zich wel verdiende maar het werd hem toch behoorlijk moeilijk gemaakt door zijn tegenstander. Het was al ver na tienen (de meeste partijen waren al afgelopen, alleen Leo en deze partij waren nog bezig), terwijl hier nog niets over de uitslag viel te zeggen. Nu echter maakte Jan van Baardwijk de fout om zijn dame op dezelfde open lijn te zetten als waarop een toren van de jeugdleider stond. Er stond natuurlijk nog - in dit geval - een paard tussen maar allerlei vormen van aftrekmogelijkheden bieden zich in zo'n geval aan. Daarbij won Jan van Huizen een pion omdat er met de dame teruggeslagen moest worden (eigenlijk een geval van overbezetting van de dame) en kreeg hij ook de kans om de stelling binnen te dringen. Dat is vaak het begin van het einde en dat werd het ook tussen deze twee Jannen. Van Baardwijk gaf dus even later op.
De partij, die het eerste was afgelopen was die tussen Wim Noordermeer en Kees Berkhout. Zoals we Wim kennen ging hij vrij snel volop in de aanval en dat kostte Kees (met dezelfde snelheid) al meteen materiaal. Wim had het nog sneller uit kunnen maken dan als gebeurde als hij op een gegeven moment niet de dames had geruild maar juist zijn dame in de lijn van een gepende loper had gespeeld. Nu kreeg Kees nog een beetje spel maar dat bleek - helaas voor hem - te weinig om nog een (enigszins positief) resultaat te bereiken.
Ronald van Velzen en Frits van der Veeke hadden dit seizoen een cursus gevolgd bij Ernst-Jan en daarvoor deden ze deze avond proefexamen. Toevallig werden ze ook tegen elkaar ingedeeld. Wie zou daarbij in de onderlinge partij de boventoon gaan voeren of konden ze elkaar goed in evenwicht houden? Het eerste werd het geval en Ronald voerde die toon. Hij wist Frits steeds verder terug te dringen, waarbij vooral zijn beide torens (op b1 en c1) een eerste viool speelden. Er kwam eigenlijk ook geen dissonant meer in de uitvoering door Ronald en dat moest Frits even later ook erkennen.
De laatste partij is die tussen Casper Verbeek en Sheila de Jonge. Sheila heeft het de laatste tijd wat moeilijker om haar oude vorm terug te vinden, daar was in deze partij eigenlijk weinig of niets van terug te vinden. Of zou Casper weer eens zijn bekende fout gemaakt hebben? Hoe dan ook, op een zeker moment moest hij de partij wel opgeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten