Er had zich een achttal spelers geplaatst voor deze finale en er speelde tenslotte een zestal. Helaas moesten Ad van der Ree en Guido van Huizen verstek laten gaan. Na 10 ronden werd de winnaar bekend en ook werd er redelijk rekening gehouden met de andere Pioniers, die voor de interne competitie speelden.
Op voorhand was Ernst-Jan Pluim Mentz de favoriet voor de titel, terwijl vooral Jan van Dam zijn grootste concurrent leek te worden. Iets minder kansrijk leken Jan van Huizen en Jaap Santifort te zijn, terwijl Rob van Wijgerden en Martijn van Dam als kanonnenvoer leken te zijn voorbestemd.
Ronde 1 (zoals te zien op bijgaande foto) gaf dit ook al meteen aan, terwijl in ronde 2 de eerste remise werd genoteerd, tussen Jaap en Jan van Dam. Jaap speelde de volgende ronde ook remise, nu tegen Jan van Huizen, waardoor bovenstaande voorspelling al enige vorm kreeg. In ronde 4 maakte Ernst-Jan duidelijk hoe hij over die voorspelling dacht door Jan van Dam gedecideerd terug te wijzen. Ook in ronde 5 werd er niet van afgeweken, zodat de spelers nu pauzeerden met de volgende tussenstand: 1 Ernst-Jan met 5 uit 5, dan Jan van Dam met 3½, daarna Jaap met 3, Jan van Huizen met 2½, Rob met 1 en Martijn sloot de rij, nog puntloos.
Zou hij beter weten te doen na de pauze?
Ja! Dat liet hij meteen zien in ronde 6 door Jan van Huizen te verslaan. De andere beide partijen kenden hetzelfde resultaat als in de eerste ronde. En Martijn zette door, ook in ronde 7 was er winst voor hem, nu tegen Rob. Ook nu weer hetzelfde resultaat bij de andere partijen. Maar nu bleek het enthousiasme van Martijn zijn scoringsdrift verre te overtreffen, verlies werd weer zijn deel. Jan van Huizen zal gedacht hebben "dat zal me toch niet gebeuren" en versloeg daardoor Jaap. Daar kreeg blijkbaar het zelfvertrouwen van Jaap een knauw door, hij verloor namelijk van Rob. Tenslotte kreeg Jan van Dam nog de kans in de laatste ronde om Ernst-Jan niet al zijn partijen te laten winnen. Maar hij slaagde daar niet in, zodat deze competitie het volgende resultaat liet zien:
nr Naam r1 r2 r3 r4 r5 r6 r7 r8 r9 r10
--------------------------------------------------------
1 Rob van Wijgerden -6 +2 -3 -5 -4 -6 -2 -3 +4 -5
2 Martijn van Dam -5 -1 -6 -4 -3 +5 +1 -6 -3 -4
3 Ernst-Jan Pluim Mentz +4 +5 +1 +6 +2 +4 +5 +1 +2 +6
4 Jaap Santifort -3 =6 =5 +2 +1 -3 =6 -5 -1 +2
5 Jan van Huizen +2 -3 =4 +1 -6 -2 -3 +4 -6 +1
6 Jan van Dam +1 =4 +2 -3 +5 +1 =4 +2 +5 -3
en de eindstand:
nr naam score WP SB
-------------------------------------------
1 Ernst-Jan Pluim Mentz 10.0 40.0 40.00
2 Jan van Dam 7.0 46.0 21.50
3 Jaap Santifort 4.5 51.0 15.25
4 Jan van Huizen 4.5 51.0 12.75
5 Rob van Wijgerden 2.0 56.0 6.50
6 Martijn van Dam 2.0 56.0 6.50
Dus ook hier heeft Ernst-Jan zichzelf opgevolgd!
Bij de interne competitie de belangrijkste partij, waar beide spelers waarschijnlijk al een hele tijd naar hadden uitgekeken: vader Fred tegen zoon Alex van Wieringen. Beiden wisten elkaar redelijk goed in bedwang te houden en er zou ook totaal geen sprake van een salonremise komen, beiden gingen vol voor de winst! Die leek op een gegeven moment naar Fred te gaan, hij zette zijn zoon zo in de tang dat deze nauwelijks meer goede zetten had. Alleen verdedigend en daarmee werd een echte Van Wieringen-strategie geopend Want ook Fred is daar - op Pionierniveau! - een ware meester in. Maar Alex verdedigde zo goed, dat Fred helemaal uitgepraat raakte. Zo erg zelfs dat hij even later gedwongen werd de partij op te geven.
De man in vorm van de laatste weken is Wim van Schie. Wim kreeg Michiel Landman als tegenstander toebedeeld en Wim wist de overhand te krijgen. Michiel leverde zelfs een stuk in en het werd voor Wim verder een kwestie van techniek. Die beheerste hij voldoende voor de winst.
Na een lange periode van afwezigheid hoorde Ben Blakmoor weer eens tot de aanwezigen. Dat mocht hij vieren met een partij tegen Bonne Faber. Dit werd een partij van vallen en opstaan. Beiden wilden geen escapades op gaan zetten die verlies op zouden kunnen leveren en waren daarom heel voorzichtig aan het manoeuvreren. Maar op zeker moment gooide Ben toch een soort van knuppel in dit hoenderhok en wist er voor te zorgen dat Bonne op achterstand kwam. Dat had hem blijkbaar zo goed gedaan dat hij maar eens een stuk in de strijd gooide. Het zag er gevaarlijk uit maar Bonne nam het stuk toch aan. Ben werd nu te bang omtrent een ver opgerukte pion en wilde die graag beschermen in plaats van het doorzetten van z'n aanval. Hierdoor wist Bonne het lek boven water te krijgen en bood daarom remise. Ben was er de man niet naar om dat aanbod af te slaan!
Jan van Baardwijk kwam alweer in problemen, nu tegen Arie Bliek. Daardoor deed Jan een voorstel, dat hij weinig doet: "Zullen we het remise houden?". Maar Arie zag nog kansen, hoewel hij twee pionnen achter stond en sloeg het aanbod af. Daar zal hij later toch wel spijt van hebben gekregen want - hoewel Arie geen echte fouten maakte - hij kwam met een op promotie staande pion te zitten. En ook al ben je dan Arie Bliek, dat valt niet meer te repareren, verlies dus voor Arie.
Nog zo iemand, die het de laatste tijd goed doet: Frits Wilschut. Frits speelde tegen Leo Stelloo en Frits kreeg een betere positie. Maar toch moet je dan tegen Leo nog goed oppassen. Dat deed Frits naar behoren en hij dreigde op zeker moment stukwinst. Dat was niet meer op te vangen en - tot veler verrassing - Frits wist deze partij te winnen.
De tweede Frits van het gezelschap, Frits van der Veeke, speelde al weer zijn vierde partij van het seizoen tegen Ronald van Velzen. Beiden lijken steeds meer aan elkaar gewaagd te raken maar toch wist Ronald een pion te winnen en leek de winst op zeker moment binnen te gaan halen. Maar Frits wist de stelling zo te manipuleren, dat er een situatie ontstond met ongelijke lopers en dus een pion meer voor Ronald. Maar de koning van Frits wist in de buurt van Ronald's pionnen te komen en daardoor een remise veilig te stellen.
De nieuwe stand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten