Slotronde

Als je clubkampioen al enige tijd bekend is dan is het toch wel interessant als hij in de laatste ronde van het seizoen tegen zijn naaste achtervolger moet spelen! Maar eigenlijk spannender was de ontknoping van de kampioenschappen van de groepen 2 en 3. Maar hierbij zat nog wel een addertje onder het gras.

Inderdaad, Jan van Huizen (bijna het hele seizoen geacteerd als runner-up) werd ingedeeld tegen Ernst-Jan Pluim Mentz. Maar, hoewel het uiteraard wel een interessante partij werd, waarover nog wel het één en ander na te praten viel, Jan kon het de kampioen niet echt lastig maken. In de hem eigen stijl toonde Ernst-Jan aan dat er deze avond niets bij hem viel te verdienen. Jan had zich daar maar bij neer te leggen.

Dit was overigens, naast een tweetal partijen in de onderste lagen van de competitie, de enige partij waarbij geen prijs meer op het spel stond.

Zo kreeg Jan van Dam te maken met de, op dat moment, koploper van groep 2, Leo Stelloo. Leo had de pech, dat er een aantal spelers tussen uit vielen en hij daarom tegen een topper werd ingedeeld. Het had er alle schijn van, dat Jan een beetje achter het bord was gaan zitten met het idee "dat varkentje zal ik wel even wassen" (het is uiteraard niet de opzet Leo met welk huisdier dan ook te vergelijken!). Maar Jan kwam daarbij toch een beetje van een koude kermis thuis want Leo wist "in de tweede helft van de partij" nog wel wat geniepigs in te vlechten met een op g2 gerichte batterij van loper en paard. Maar met een mooie paardmanoeuvre wist Jan deze dreiging teniet te doen, waarna hij, middels een röntgenschaak met z'n dame, dameruil wist af te dwingen. Daarmee was het eigenlijke gevaar uit het spel van Leo verdwenen en kon Jan het verder rustig uitmaken. Leo verloor tenslotte dan wel op tijd, ook de stelling was niet meer te houden.

Op voorhand leek de partij tussen Michiel Landman en Peter Derrez beslissend te gaan worden voor het kampioenschap van groep 2. Wie dit zou winnen zou een grote kans maken op de titel. Maar hierbij stak dat al in de aanhef gesignaleerde addertje zijn kop boven het maaiveld. Voor elk optreden voor de club (behalve voor RSB-partijen) krijgt elke speler namelijk één aanwezigheidspunt (ook wel stimuleringspunt genoemd). Deze punten worden pas nà de laatste ronde toegevoegd "om het nog spannender te maken", zelfs de laatste ranglijst van het seizoen geeft dus geen definitieve stand van zaken! In hun partij wist Peter eigenlijk geen potten te breken, hij leek wat te veel van zijn stelling te vragen door zijn koningsvleugelpionnen snel naar voren te spelen, daarbij misschien wel door Michiel gedwongen. Toen Michiel dan ook - na enige afruil - een centrumpion wist te winnen gaf Peter - misschien iets te snel? - dan ook op. Hiermee kwam Michiel op de eerste plaats in de groep te staan, maar...........die vermaledijde aanwezigheidspunten!!

Nog twee titelpretendenten speelden tegen elkaar. Daarbij had Sheila de Jonge al heel lang op de loer gelegen om een kans te maken, terwijl Jan van Baardwijk vaak die eerste plek had bezet. Door echter enkele keren - net als Leo deze avond - tegen één van de sterkeren uit groep 1 ingedeeld te zijn was hij enigszins teruggezakt. Het was nu dus aan Sheila om hem daar definitief vandaan te houden. Daar deed ze uiteraard haar uiterste best voor en ze leek daar ook in te slagen, ware het niet, dat Jan net de kans kreeg om via de onderste rij met z'n dame binnen te dringen. Maar dat bleek ook meteen het einde van de partij te worden, Sheila werd daar matgezet.

Ben Blakmoor kreeg Wim Albus tegenover zich. Wim had enige tijd op de tweede plaats in groep 2 gebivakkeerd maar was wat teruggeslagen. Als hij nu van Ben wist te winnen dan kreeg hij misschien nog een kansje. Het werd een redelijk open partij en Wim wist een gevaarlijke vrijpion op e3 te krijgen. Daar had Ben echter wel enkele verdedigers in de buurt, terwijl hijzelf "plotseling" met een vrijpion op de a-lijn kwam aangerend! Toen Wim daarbij wat slordig omging met z'n de achterste lijn verdedigende toren bleek die a-pion van Ben niet meer af te stoppen en gaf Wim dan ook op.

Een gevecht, waarbij zowel de kampioenstitel van groep 2 als die van groep 3 op het spel stond was dat tussen Martijn van Dam en Wim Noordermeer. Daarbij bleek Martijn niet echt opgewassen tegen het listige spel van Wim. Dat kwam vooral tot uitdrukking in zijn tijdsgebruik. Als je dan veel tijd hebt moeten gebruiken om je partij goed op te zetten, dan kom je het meestal tekort in de slotfase. Dat leerde Martijn ook uit deze partij tegen Wim en moest dus tenslotte opgeven.

Zijn grote concurrent voor de titel in groep 3 was Tim Albus. Tim speelde nu tegen Ronald van Velzen en Tim kwam weer eens met interessante ideeën op de proppen. Maar Ronald wist nog wel lang stand te houden. Desondanks was de winst tenslotte voor Tim.

Er stond ook niets meer op het spel in de partij tussen Frits van der Veeke en Johan Müllenberg. Johan bleek daarbij na afloop niet helemaal tevreden met zijn zoveelste nederlaag dit seizoen.

Frits Wilschut had zichzelf ook weer eens toegestaan op de clubavond aanwezig te zijn en hij kreeg daarbij te maken met Dik Roeffel. Maar Dik vergde wat teveel van zijn stelling en daar wist Frits goed misbruik van te maken. De winst was dan ook voor hem.

Nog even over de prijzen in de beide groepen (in groep 2 anders dan op de hieronder gegeven ranglijst). Michiel Landman had behoorlijk wat minder aanwezigheidspunten dan Jan van Baardwijk. Hiermee eiste Jan tenslotte de titel voor zich op met uiteindelijk 1094 punten tegenover Michiel met 1087 punten en Leo met 1083. Wim Noordermeer werd vierde en Peter en Sheila deelden plek 5 en 6. In groep 3 ging de titel naar Tim Albus.

De slotstand zonder aanwezigheidspunten.