Al meteen diep gepeins bij de spelers van beide viertallen, terwijl er ook het nodige denkwerk werd verricht bij de resterende partijen voor de interne competitie. Geen bekerpartijen ditmaal, dat zal, gezien het ook verder drukke programma, waarschijnlijk pas weer het komende jaar gebeuren.
Bij de viertallen leek het meteen al aan alle borden een "van dik hout zaagt men planken" te gaan worden en daarin spande Tim Albus aan bord 4 al direct de kroon. Het leek wel alsof er een terroristische aanslag aan zijn kant van het speelveld had plaatsgevonden! Daardoor was zijn hele centrumformatie a.h.w. uit het lood geslagen. De koning stond nog wel op zijn startveld, zijn dame was echter naar veld g7 geschoten en leek daar heibel te willen gaan schoppen. Maar zoiets doe je natuurlijk niet alleen, er zit ook iemand tegenover je en deze Ridderkerker wist de zaakjes wonderwel in zijn voordeel te draaien. Stond hij eerst zo goed als verloren, als je wat later opnieuw eens kwam kijken dan bleek hij nu een stuk voor te staan en kon Tim nog slechts proberen z'n vege lijf te redden. Dat lukte totaal niet, hij probeerde nog wel iets met beide torens op de koningsvleugel, dat werd in de kiem gesmoord en nu werden Tim's koning op de damevleugel de duimschroeven aangedraaid. Vrij snel stond het Pionierviertal dus tegen een 0-1 achterstand aan te kijken. Kijkend bij de andere 3 borden, ook daar leek het niet de goede kant op te gaan, vooral toen Trudy Angeneind aan bord 3 met haar paard de dekking van veld c2 verliet. Hierdoor kreeg ze een familieschaakje te verwerken waardoor ze plotseling een dame achter kwam te staan. "Het spel is pas afgelopen als je mat staat", met die gedachte ging ze onverdroten verder. Maar met een dame achter kom je redelijk snel in de buurt van de matbeelden, zodat het even later al 0-2 stond.
Wilde het team van teamleider Leo Stelloo nog iets bereiken, dan moest het vanaf nu dus alle zeilen bijzetten. Maar zelf stond Leo niet echt florissant aan bord 1, het ging er dus dreigend uitzien. Maar, als een echte teamleider, Leo ging op zoek naar mogelijkheden en vond die zelfs ook nog. Deze avond liet hij zien, hoe je van een moeilijke stelling over kunt gaan naar een gewonnen positie. Hij liet zijn tegenstander zelf niets meer over dan een kale koning en hield daar zelf nog een loper en 2 pionnen bij over. Maar toen moest hij nog matzetten binnen 3 minuten en dat bleek nog een hele klus, hoewel het hem tenslotte toch wel lukte. Nu moest dus Frits Wilschut de klus klaren aan bord 2 en daar ook winst binnenhalen. Zijn stelling had dat ook wel in zich, je moet dat dan toch maar eventjes voor elkaar krijgen. Maar Frits bleek het goede pad gevonden te hebben en kon het afmaken met dame en paard tegen toren en loper. Hij wist het maar niet voor elkaar te krijgen en speelde daarom tenslotte zijn dame maar van d1 naar g5 om zodoende de zwarte monarch mat te zetten. Beide spelers bleken overtuigd van het einde van de partij en gingen analyseren, zich niet bewust van de onmogelijkheid van de matzet. Maar ook opgave beëindigd een partij zodat de slotstand tenslotte 2-2 werd, zoals te zien op het wedstrijdformulier.
| De Pionier | 1206 | - | Ridderkerk | 1224 | 2-2 | |
| 1 | Leo Stelloo | 1379 | - | Lex van der Linden | 1345 | 1-0 |
| 2 | Frits Wilschut | 1224 | - | Theo van Goch | 1283 | 1-0 |
| 3 | Trudy Angeneind | 1015 | - | Wim van Daalen | 1274 | 0-1 |
| 4 | Tim Albus | - | Marc Harreman | 992 | 0-1 |
Voor de interne competitie speelden de grootste kanshebbers op de eindprijs, de actuele nummers 1 en 2, tegen elkaar, nu voor de tweede keer dit seizoen. Jan van Dam en Ernst-Jan Pluim Mentz gingen dus samen orde op zaken stellen bovenin de ranglijst. Daarvoor leek Jan op zeker moment een leuke aanval op touw te kunnen zetten, dit kostte hem echter wel het nodige denkwerk zodat hij op zeker moment ruim achter kwam te staan in bedenktijd. Je krijgt er dan wel met elke zet weer 5 seconden bij, als je al ruim een half uur achter staat dan maak je dat niet meer goed. En zo gebeurde het tenslotte ook, Ernst-Jan zette zich nog eens helemaal voor de stelling terwijl Jan toch te weinig tijd er aan kon besteden. Hiermee wil niet gezegd zijn dat Jan eigenlijk een beter resultaat dan het verkregen verlies had moeten binnenhalen, misschien had er toch meer voor hem in moeten zitten.
Dan Sheila de Jonge. Ze had zich in de afgelopen tijd op weten te werken tot een plek bij de top-5 en dan krijg je dus één van de sterkeren tegenover je. Dat Sheila een goed seizoen speelt tot nu toe moge ook wel blijken uit het feit, dat ze Rik Verheij nu al voor de tweede keer als tegenstander heeft gekregen. Daar wist ze deze avond in eerste instantie ook wel weg mee, ze leek goede aanvalskansen te creëren en Rik moest zijn beste spel bovenhalen. Sheila kwam opzetten op de koningsvleugel, kon haar aanval echter net niet afmaken en zo wist Rik de kansen te keren. Voldoende tenslotte voor de partijwinst.
Aangezien ook beiden regelmatig acte de présence geven in Ouddorp bij Ontspanning komen Peter Derrez en Ben Blakmoor elkaar ook regelmatig tegen achter het bord, hoewel het dit seizoen de eerste keer is, gezien de huidige liefde van Ben daar voor het dammen. Dat neemt niet weg dat hij zich nog steeds prima thuisvoelt achter de schaakstukken. Dat bewees hij ook aan Peter, hij leek de partij dan ook helemaal naar zich toe te trekken. Maar toen er een eeuwig-schaak procedure in de stelling leek te komen bood Ben remise, wat meteen door Peter aan werd genomen. Ben had echter overzien dat één van de velden voor dat eeuwig schaak door zijn dame werd afgedekt.
Diverse leden hadden het nog niet verwacht, toch kwam Bonne Faber weer schaken na zijn veel van het lichaam gevraagd hebbende operatie. De bedoeling was eigenlijk ofwel vrije avond te krijgen dankzij een oneven aantal ofwel een makkelijke tegenstander. Maar de indelingsprocedure zette Jan van Huizen aan de zwartkant van het bord, dus moest er meteen van alles worden gegeven. Dat lukte toch naar behoren, hoewel Jan op zeker moment de partij naar zich toe leek te trekken. Toch wist Bonne enkele keren de enige zet te vinden en kwam aan het slot zelfs een pion voor te staan. Hij had, mede daarom, op een gegeven moment remise aangeboden, Jan wilde echter nog enkele zetten uitproberen en weigerde dus. Maar wat later bewees Bonne dat hij de stelling goed had ingeschat en daar raakte ook Jan van overtuigd, zodat nu hij remise aanbood. Dat aanbod werd aangenomen, hoewel de analyses achteraf wederzijdse kansen aangaven. Beiden waren echter tevreden met de partij en het resultaat en wat wil je tenslotte nog meer?
Dan het gevecht tussen de Wimmen ofwel Wim Noordermeer tegen Wim van Schie. Beiden wisten elkaar redelijk in toom te houden, toch wist Wim van Schie op zeker moment een kwaliteit buit te maken. Wim Noordermeer is dan vaak op zijn sterkst en probeerde van alles om toch minstens een halfje aan deze avond over te houden. Maar dat wilde hem toch niet lukken en met deze winst wist Wim van Schie door te dringen tot de top-10.
Daar is Jan van Baardwijk de laatste tijd ver van verwijderd en deze avond mocht hij via Rob van Wijgerden proberen daar weer wat dichter bij te komen. Maar Rob is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en Jan kon maar geen vat op het spel krijgen. Sterker nog, na lang proberen mocht Rob zelfs de zegepalm voor deze partij mee naar huis nemen en staat Jan zelfs al niet meer bij de top-20!
Hierna is dit de nieuwe ranglijst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten