Daar zaten ze dan te wachten op de tegenstanders van het viertal van Shah Mata. Alles klaar, de klokken in de juiste stand, een notatieblaadje voor de tegenstander, een muntje voor de gratis consumptie en gestoken in het juiste t-shirt. Na telefonisch contact met hen bleek niemand ergens vanaf te weten........?! Gelukkig konden de spelers nog instromen in de interne competities.
Zoiets legt toch een bepaalde druk op het interne gebeuren want wie rekent hier nou op. Fred van Wieringen zou wedstrijdleider zijn en was daarom druk in de weer om de zaken kort te sluiten. Hij zou ook journalistiek bezig met het viertal, daar was hij nu gelukkig van af. Door alle besognes werd het overigens bijna 21.00 uur voordat hij zijn eigen partij kon gaan spelen. Een geluk bij een ongeluk was overigens, dat er hierdoor nog een bekerpartij kon worden gespeeld want Tim Albus en Trudy Angeneind waren aan elkaar gekoppeld voor de eerste ronde. In hun eerste partij wist Tim zijn tegenstandster eigenlijk helemaal te overspelen, Trudy had tenslotte nauwelijks wat meer over dan haar koning, terwijl Tim nog ruim in zijn materiaal zat. Maar Tim had blijkbaar iets anders gespeeld dan zijn t-shirt aangeeft want plotseling bleek Trudy (aan zet) dat niet meer te kunnen doen! M.a.w., de partij eindigde in pat en dus remise. Ook de tweede partij leek dezelfde kant op te gaan, Tim echter ging er - volgens de constatering van Trudy - steeds slechter uitzien en had eigenlijk geen aandacht meer voor de partij. Hierdoor verloor hij deze dan ook en gaat Trudy haar geluk beproeven in ronde 2!
Voor de interne competitie werd een viertal van de sterkste spelers van de club tegen elkaar ingedeeld. Onderstaand zijn ze nog aan het begin van die spannende partijen:
Rik Verheij mocht daarbij proberen of hij Ernst-Jan Pluim Mentz het leven enige tijd zuur zou kunnen maken. Maar niets leek minder waar want er ontstond op zeker moment een (dubbel) toreneindspel met beiderzijds nog een loper en een aantal pionnen. Eigenlijk precies in het straatje van Ernst-Jan en een kolfje naar zijn hand. Maar hij zou nog wel voor een punt moeten zwoegen, aldus Rik. Dat gebeurde dan ook, de tranen waren tenslotte toch voor Rik en de overwinnings-glimlach voor Ernst-Jan.
Een superspannende partij werd het deel voor Jan van Huizen en Jan van Dam, waarbij eerstgenoemde zijn tegenstander fiks aan de tand ging voelen. Dat resulteerde op zeker moment in een op het oog voor hem gewonnen stand maar, het is al zo vaak gezegd, in het schaakspel is er niets moeilijker dan het winnen van een gewonnen stelling! Op elk niveau gaat dan op. Jan van Dam zette zijn tanden (waar dus al aan gevoeld was) in het gebeuren en dwong zijn tegenstander tot diep nadenken in het zich in eerste instantie op de damevleugel ontwikkelende gevecht. Hij wist dan ook de kansen te keren en onze jeugdleider moest zich verzoenen met verdedigen. Tenslotte ging de bedenktijd ook een hartig woordje meespreken, wit had daarvan het kleinste restant en met nog een dikke minuut tegen Jan van Dam een kleine vier capituleerde Jan van Huizen tenslotte.
Een heel mooi gevecht, alhoewel laat begonnen (zie boven) kwam er, tussen Bonne Faber en Fred van Wieringen. Alhoewel de opening niet helemaal volgens de beste regels en wetten verliep gaf dit toch een leuk begin van het middenspel te zien. Daarin probeerde Fred zijn heil te zoeken op de damevleugel, Bonne ging, hoewel de zwarte koningsvleugel niet verzwakt was door het opspelen van pionnen, op jacht op de koningsvleugel met het eigenlijk verzwakken van zijn eigen koningsvleugel door het opspelen van de h-pion. Fred speelde nu foutief zijn f-pion op, waardoor hij een aanval over zich heen kreeg. Toen hij dat ook nog "bekroonde" met het terugspelen van zijn op g6 belandde paard was de partij in hogere zin over. Maar Bonne moest daarvoor nog wel een fraai loperoffer plegen, dat Fred eigenlijk wel aan moest nemen, anders kostte het hem "gewoon" een pion en een totaal in z'n hempie staande koning. Nu kon hij het nog een beetje repareren met een kwaliteitsoffer. Wit had het nu sneller uit kunnen maken met een (zeer tijdelijk) torenoffer, zag dat echter niet en liet zodoende de partij een beetje verzanden in een toreneindspel met een kwaliteit meer voor Bonne. Met nog een mat-in-één combinatie (en daarbij een remiseaanbod in z'n hoofd als het gezien zou worden door Fred) ging het verder. Fred zag het dus wel, speelde echter even later zijn toren naar een voor afruil logisch veld. Torenruil dus en het hierna ontstane toren tegen loper sindspel werd door Bonne redelijk volgens de regels der kunst uitgespeeld.
Geen RSB-competitie dus voor Frits Wilschut en Leo Stelloo, wel een huishoudelijke partij tegen elkaar. Daarin wist Frits zijn tegenstander op een gegeven moment zo goed als op de knieën te dwingen, bij veel spelers moet je dan meteen doordrukken. Dat verzuimde Frits blijkbaar en Leo wist zich steeds meer terug te vechten. Dat eindigde tenslotte in een droevige Frits en een blije Leo.
Peter Derrez kreeg te maken met Arie Bliek, waartegen het vaak moeilijk spelen is wegens het door Arie kiezen van zeer afwachtende openingen. Maar Peter liet zich daar niet door van de wijs brengen en oefende steeds meer druk uit op de stelling van Arie. Dat bracht hem het voor een overwinning nodige rendement, wat Arie tenslotte ook in zag.
De laatste tijd lijkt Jan van Baardwijk wat minder in vorm en Michiel Landman wat beter. Deze avond konden ze hun vorm tegen elkaar testen, wat er in ieder geval toe leidde, dat, toen de klok van Jan al seconden aan ging geven, Michiel nog meer dan een uur over had. In het verleden bleek Jan dan vaak op zijn gevaarlijkst, hier gold echter ook dat resultaten uit het verleden geen garantie bieden voor de toekomst, m.a.w., Jan wist het niet meer te redden en Michiel liep apetrots rond met opnieuw een punt op zak!
Tenslotte wist Wim Noordermeer tegenstandster Sheila de Jonge wel een poosje leuk bezig te houden, op een gegeven moment liep dat toch foutief voor hem af, wat hem dus opnieuw een punt kostte en een plek op de ranglijst opleverde waar hij liever niet wil staan.
Door dit alles is de nieuwe stand nu zoals te zien via deze link.
Geen RSB-competitie dus voor Frits Wilschut en Leo Stelloo, wel een huishoudelijke partij tegen elkaar. Daarin wist Frits zijn tegenstander op een gegeven moment zo goed als op de knieën te dwingen, bij veel spelers moet je dan meteen doordrukken. Dat verzuimde Frits blijkbaar en Leo wist zich steeds meer terug te vechten. Dat eindigde tenslotte in een droevige Frits en een blije Leo.
Peter Derrez kreeg te maken met Arie Bliek, waartegen het vaak moeilijk spelen is wegens het door Arie kiezen van zeer afwachtende openingen. Maar Peter liet zich daar niet door van de wijs brengen en oefende steeds meer druk uit op de stelling van Arie. Dat bracht hem het voor een overwinning nodige rendement, wat Arie tenslotte ook in zag.
De laatste tijd lijkt Jan van Baardwijk wat minder in vorm en Michiel Landman wat beter. Deze avond konden ze hun vorm tegen elkaar testen, wat er in ieder geval toe leidde, dat, toen de klok van Jan al seconden aan ging geven, Michiel nog meer dan een uur over had. In het verleden bleek Jan dan vaak op zijn gevaarlijkst, hier gold echter ook dat resultaten uit het verleden geen garantie bieden voor de toekomst, m.a.w., Jan wist het niet meer te redden en Michiel liep apetrots rond met opnieuw een punt op zak!
Tenslotte wist Wim Noordermeer tegenstandster Sheila de Jonge wel een poosje leuk bezig te houden, op een gegeven moment liep dat toch foutief voor hem af, wat hem dus opnieuw een punt kostte en een plek op de ranglijst opleverde waar hij liever niet wil staan.
Door dit alles is de nieuwe stand nu zoals te zien via deze link.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten