Een oud-lid kon de verleiding toch niet weerstaan om eens te gaan kijken hoever hij nog stond op schaakgebied, na een poos weinig geschaakt te hebben. Ook bovenin de ranglijst werden een aantal interessante partijen gespeeld. Op zich zou Ernst-Jan Pluim Mentz nog wel een aantal ronden met vakantie kunnen zijn, zijn voorsprong lijkt groot genoeg.
Allereerst gaan we kijken bij de partij tussen jeugdleider Jan van Huizen en (interim)voorzitter Fred van Wieringen. Hierbij probeerde Jan het Fred steeds moeilijker te maken, Fred echter bleef er voor zorgen dat zijn tegenstander niet al te veel aanknopingspunten kon vinden in de stelling. Maar - en hopelijk weet hij dat ook bij de jeugdafdeling over te brengen - Jan bleef aandringen en op een gegeven moment bleek Fred de stelling toch niet dicht genoeg gehouden te hebben. Jan dook, als een aasgier, op z'n prooi af en scoorde tenslotte het volle punt.
Maar ook zoon Alex van Wieringen kreeg in Ben Blakmoor een top-3 speler tegenover zich. Hun partij ontwikkelde zich in eerste instantie, bijna zoals het hoort, langs de lijnen van geleidelijkheid. Als die lijnen gevolgd zouden blijven dan zou een remise de juiste uitslag worden. Maar Alex meende een pionwinst te zien na het door Ben slaan van een paard in het centrum. Daar ging Alex dus voor, helemaal over het hoofd ziend, dat Ben de diagonaal, waarop de loper zich bevond, kon afsluiten met een pion en zodoende zich de witte loper kon toe-eigenen. Hierna werd het eigenlijk een koud kunstje voor Ben om de partij te winnen. Eigenlijk had Alex de combinatie omgedraaid, had hij eerst Ben's loper, die dat paard had geslagen, van achteren aangevallen met een toren en daarna pas die (eventuele) pionwinst gepakt, dan had Ben de nodige moeite ondervonden voor dit punt.
Eigenlijk zou je de partij tussen Jan van Dam en Ad van der Ree de partij van de avond kunnen noemen. Jan had daarbij nogal wat moeite gedaan om snel het punt binnen te halen maar Ad had, stoïcijns om zich heen kijkend, al die aanvallen afgeslagen en had tenslotte een heel dreigend uitziende aanval op Jan's koningsstelling geopend. Die aanval leek ook doorslaand te worden, echter, Jan wist het manco in de combinatie te vinden en ging, wel ten koste van enig materiaal, verwoed in de tegenaanval. Hierbij dreigde hij zelfs, met toren en paard, mat in één. Ad had in eerste instantie hierbij z'n dame geofferd, kon deze even later toch weer terugkrijgen middels promotie. Nu werd het een kwestie van tijd en om de beurt leken beiden daardoor aan het kortste eind te gaan trekken. Na nog wat geharrewar met eeuwig schaak uitproberen bood Jan remise met de woorden "remise of laten we de klok beslissen?", waarop Ad alleen met een zet reageerde. Daar leek hij spijt van te gaan krijgen, even later namelijk dreigde zijn klok de tijd met allemaal nulletjes en daarbij slechts één ander cijfer aan te zullen gaan geven, terwijl Jan nog het viervoudige daarvan beschikbaar had. Maar Ad wist Jan mat te zetten.
Sheila de Jonge kreeg de mogelijkheid oud-lid Tim van der Hart aan de tand te voelen. Daarbij leek Tim op een gegeven moment zijn hand duidelijk te gaan overspelen door (met een paard) een pionnetje buit te gaan maken op de e-lijn. Daar reageerde Sheila op met een drievoudige aanval: op het ongedekte paard, op de ongedekte dametoren en met een matdreiging op f7. Na lang nadenken wist Tim de enige zet te vinden die alle dreigingen tegen ging. Sheila had dan wel (met schaak) dat paard kunnen slaan, echter had dan Tim's toren dat schaak afgedekt met tegelijkertijd penning van de dame. Gelukkig voor haar had Sheila dit ook gezien, het bleef derhalve alleen bij dreigen. Zo modderden ze een hele tijd door en verspeelde Sheila steeds meer tijd. Ze had wel het gevoel ietsje beter te staan, kon dat echter niet boven tafel halen en gaf tenslotte gedemoraliseerd op wegens tijdgebrek.
Bij Michiel Landman is het vaak een kwestie van hoe zijn aanval loopt. Tegen Jan van Baardwijk liep die aanval weer eens heel goed, waarschijnlijk mede dankzij het slechtere verdedigen door Jan. Michiel had lang gerocheerd, terwijl Jan niet aan een rochade was toegekomen. Hierdoor kreeg Michiel de gelegenheid met zijn koningsvleugelpionnen op te gaan marcheren en de koning van Jan in het nauw te brengen. Hier wist Jan geen adequaat antwoord op te vinden en het enige antwoord, dat hij vond was "opgave".
Een redelijk snelle partij speelden Ger Croonenberg en Frits Wilschut. Ger probeerde, eigenlijk net als Michiel, met alle macht ten aanval te trekken maar Frits leidde zijn verdediging wat beter dan Jan. Hierbij kreeg Frits de gelegenheid geboden een pion in het centrum "gratis" op te komen halen maar hij koos voor het aanvallen van één van Ger's torens. Zodoende kon deze die pion met die toren dekken, waarmee meteen torenruil werd aangeboden. Wegens de slechte positie van deze toren was Frits bijna gedwongen hierop in te gaan. Of hij wat later ook gedwongen was op het remiseaanbod in te gaan is onbekend, wel is bekend, dat hij het aanbod aannam.
Dan Trudy Angeneind. Eigenlijk komt ze steeds beter in haar spel, echter, na een uurtje lijkt het vaak een beetje op te raken. Zo ook deze ronde, tegen Leo Stelloo. Leo was een hele tijd zoekende om haar spel het hoofd te bieden en zelf een aanval op touw te zetten. Dat laatste lukte hem wonderwel, echter wel een beetje met hulp van Trudy. Dit bleek even later de volgende nul voor Trudy op te leveren.
Na ronde 29 is de nieuwe stand via deze link te vinden.
Eigenlijk zou je de partij tussen Jan van Dam en Ad van der Ree de partij van de avond kunnen noemen. Jan had daarbij nogal wat moeite gedaan om snel het punt binnen te halen maar Ad had, stoïcijns om zich heen kijkend, al die aanvallen afgeslagen en had tenslotte een heel dreigend uitziende aanval op Jan's koningsstelling geopend. Die aanval leek ook doorslaand te worden, echter, Jan wist het manco in de combinatie te vinden en ging, wel ten koste van enig materiaal, verwoed in de tegenaanval. Hierbij dreigde hij zelfs, met toren en paard, mat in één. Ad had in eerste instantie hierbij z'n dame geofferd, kon deze even later toch weer terugkrijgen middels promotie. Nu werd het een kwestie van tijd en om de beurt leken beiden daardoor aan het kortste eind te gaan trekken. Na nog wat geharrewar met eeuwig schaak uitproberen bood Jan remise met de woorden "remise of laten we de klok beslissen?", waarop Ad alleen met een zet reageerde. Daar leek hij spijt van te gaan krijgen, even later namelijk dreigde zijn klok de tijd met allemaal nulletjes en daarbij slechts één ander cijfer aan te zullen gaan geven, terwijl Jan nog het viervoudige daarvan beschikbaar had. Maar Ad wist Jan mat te zetten.
Sheila de Jonge kreeg de mogelijkheid oud-lid Tim van der Hart aan de tand te voelen. Daarbij leek Tim op een gegeven moment zijn hand duidelijk te gaan overspelen door (met een paard) een pionnetje buit te gaan maken op de e-lijn. Daar reageerde Sheila op met een drievoudige aanval: op het ongedekte paard, op de ongedekte dametoren en met een matdreiging op f7. Na lang nadenken wist Tim de enige zet te vinden die alle dreigingen tegen ging. Sheila had dan wel (met schaak) dat paard kunnen slaan, echter had dan Tim's toren dat schaak afgedekt met tegelijkertijd penning van de dame. Gelukkig voor haar had Sheila dit ook gezien, het bleef derhalve alleen bij dreigen. Zo modderden ze een hele tijd door en verspeelde Sheila steeds meer tijd. Ze had wel het gevoel ietsje beter te staan, kon dat echter niet boven tafel halen en gaf tenslotte gedemoraliseerd op wegens tijdgebrek.
Bij Michiel Landman is het vaak een kwestie van hoe zijn aanval loopt. Tegen Jan van Baardwijk liep die aanval weer eens heel goed, waarschijnlijk mede dankzij het slechtere verdedigen door Jan. Michiel had lang gerocheerd, terwijl Jan niet aan een rochade was toegekomen. Hierdoor kreeg Michiel de gelegenheid met zijn koningsvleugelpionnen op te gaan marcheren en de koning van Jan in het nauw te brengen. Hier wist Jan geen adequaat antwoord op te vinden en het enige antwoord, dat hij vond was "opgave".
Een redelijk snelle partij speelden Ger Croonenberg en Frits Wilschut. Ger probeerde, eigenlijk net als Michiel, met alle macht ten aanval te trekken maar Frits leidde zijn verdediging wat beter dan Jan. Hierbij kreeg Frits de gelegenheid geboden een pion in het centrum "gratis" op te komen halen maar hij koos voor het aanvallen van één van Ger's torens. Zodoende kon deze die pion met die toren dekken, waarmee meteen torenruil werd aangeboden. Wegens de slechte positie van deze toren was Frits bijna gedwongen hierop in te gaan. Of hij wat later ook gedwongen was op het remiseaanbod in te gaan is onbekend, wel is bekend, dat hij het aanbod aannam.
Dan Trudy Angeneind. Eigenlijk komt ze steeds beter in haar spel, echter, na een uurtje lijkt het vaak een beetje op te raken. Zo ook deze ronde, tegen Leo Stelloo. Leo was een hele tijd zoekende om haar spel het hoofd te bieden en zelf een aanval op touw te zetten. Dat laatste lukte hem wonderwel, echter wel een beetje met hulp van Trudy. Dit bleek even later de volgende nul voor Trudy op te leveren.
Na ronde 29 is de nieuwe stand via deze link te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten