vrijdag 10 februari 2012

De Pionier 2-Shah Mata 3 + ronde 22

Met veel genoegen kan het tweede team terugzien op bovenstaande wedstrijd. Ad van der Ree keek weer eens mee, lees zijn verslag. De overige spelers zetten zich in voor de huishoudelijke competitie. De vrijdagmiddag hierna werd op indrukwekkende wijze afscheid genomen van Wim den Heijer, waarbij ook een tiental Pioniers aanwezig was.

Pionier 2 pakt weer uit!
Op donderdag 9 februari speelde De Pionier 2 al weer zijn 5e wedstrijd en hoe!
Jan Straatman had al vooruit gespeeld tegen  Wim van der Pijl aan bord één en had ons een punt voorsprong bezorgd. Aanvankelijk stond Jan behoorlijk gedrukt. Na lang nadenken besloot hij om een stukoffer te brengen, dit om aan de druk van Wim te ontsnappen. Een moedige keus en - gelukkig voor ons - het pakte goed uit. Ondanks de tijdnood die  Jan had lukte het hem om te winnen. Maar daar waren wel een remiseaanbod van Wim en daarna een "torenaanbod" aan vooraf gegaan. Dat laatste had Jan uiteraard met beide handen aangenomen. Dus begonnen we met een 1-0 voorsprong.
Al snel na het begin hadden we er een tweede punt bij. Aan bord acht speelde Rob van Wijgerden tegen Ger Schraa. Deze speelde de opening niet zorgvuldig en Rob sloeg bliksemsnel toe en overrompelde hem totaal. Hij liep mat, wat hij verder ook deed en het stond om 21.00 uur al 2-0 !
De andere partijen verliepen heel wat normaler. Ben Blakmoor en Chris Willemse (bord twee), Frans Troost en Nantko Schanssema (bord vier), Bonne Faber en Mariandel Menzel (bord vijf), Wim Noordermeer en Piet Dijksman (bord zes) gingen gelijk op.  Michiel Landman (bord drie) speelde gewaagd tegen Gerard Groen, Sheila de Jonge (bord zeven) kwam niet zo best uit de opening.
Toch haalden we weer vrij snel een punt binnen. Wim Noordermeer verspeelde tegen Dijksman een pion. Hij stond nog niet verloren maar moest m.i. knokken voor remise. Maar wonderwel won Wim de pion terug. Hij speelde toen het eindspel beter en Dijksman gaf gedesillusioneerd op, 3-0.
Bij Ben ging het redelijk gelijk op. Maar Willemse veroverde ruimte en kwam toch iets makkelijker te staan. Ben moest zich beperken tot verdedigen. Na veel geruil besloten beide spelers tot remise, 3½-½.
Plotseling gebeurde er iets bij Bonne. De gehele tijd ging het redelijk gelijk op, hoewel Bonne wel een prachtig sterk loperpaar op de been had gebracht. Dat loperpaar dwong z'n tegenstandster wel in een verdedigende positie. Door een verkeerde plaats voor haar witveldige loper te kiezen snoepte Bonne wel een pionnetje van haar af maar het was nog lang niet gewonnen, ze had een prachtig paard geposteerd op d5, dat daar niet te verjagen was door een pion. Toen Bonne dat paard wilde ruilen ontweek Menzel dit. Helaas voor haar was dit een grote blunder, hierdoor verspeelde ze een volle toren en ze gaf op, 4½-½.
De overwinning was nu binnen.
De partij van Sheila verliep weer heel wonderlijk. Ze kwam, zoals gezegd, slecht uit de opening. Verspeelde een pion en er ontstond een moeilijke stelling voor haar. Blom kreeg het initiatief, maar dan is Sheila vaak op haar gevaarlijkst want na de verrassende zet Df5 raakte hij geheel van de kook. De dame van Sheila drong de stelling van Blom binnen en begon daar te stofzuigeren. Blom probeerde nog een wanhoopsaanval, maar hij liep zelf mat, 5½-½.                         Bij Michiel echter ging het niet goed. Michiel speelde gewaagd maar Groen was daar niet van onder de indruk. Materieel gezien ging het lang gelijk op, maar de stukken van Michiel werkten niet goed samen, die van Groen wel. Uiteindelijk lukte het Groen om te promoveren en Michiel gaf uiteraard op, de eretreffer was gescoord door de Rotterdammers: 5½-1½.De mooiste partij speelde misschien wel Frans. Het werd een echte Grünfeld–Indisch. Het was duidelijk, dat Schanssema goed in deze opening thuis was. Bij elke zet probeerde hij druk op te bouwen. De pionnen in het centrum van Frans hielden echter stand. Schanssema zocht de koningsaanval. Het werd een scherpe partij. Shanssema offerde een toren voor de koningsaanval (toen Frans al een pionnetje voorsprong had genomen), maar Frans offerde de kwaliteit plus een pion terug. En plotseling stond de koning van Schanssema in zijn blootje, al zijn strijdkrachten stonden aan de overkant. Schanssema liep mat, 6½-1½.
Een mooie uitslag, waardoor we weer behoorlijk stijgen. Volgende keer, vrijdag 16 maart, spelen we tegen de koploper en favoriet voor het kampioenschap, ik ben benieuwd of we voor een verrassing kunnen zorgen.

De Pionier 2
1572
-
Shah Mata 3
1519
6½-1½
1
Jan Straatman
1496
-
Willem van der Pijl
1645
1-0
2
Ben Blakmoor
1705
-
Chris Willemse
1699
½-½
3
Michiel Landman
1616
-
Gerard Groen
1577
0-1
4
Frans Troost
1616
-
Nantko Schanssema
1505
1-0
5
Bonne Faber
1653
-
Mariandel Menzel
1437
1-0
6
Wim Noordermeer
1479
-
Piet Dijksman
1539
1-0
7
Sheila de Jonge
1413
-
Gerard Blom
1426
1-0
8
Rob van Wijgerden
1602
-
Ger Schraa
1322
1-0
Intern gesproken bleek Alex van Wieirngen goed bezig, hoewel het hem uiteindelijk niets opleverde. Tegen Ernst-Jan Pluim Mentz wist hij het bijna de volle 3½ uur vol te houden met in het verre eindspel nog remisekansen. Die wist hij echter niet te verzilveren, hoewel hij bij het moment van opgeven wel een stuk voor stond. Materiële verhouding is wel uiterst belangrijk in het spel, de positie van de stukken echter nog belangrijker.
Jan van Huizen kon op zeker moment ook een stuk binnenhalen, de stelling van tegenstander Jan van Baardwijk was echter bij lange niet voldoende om dat te compenseren. Hij probeerde nog wel het een en ander, het punt kwam uiteindelijk aan Van Huizen toe.
Nog een partij tussen twee Jannen en daarbij gaf Straatman prima partij aan Van Dam. Toch leek het er op, dat Jan van Dam de partij toch naar zich toe ging trekken. Dat idee leken beide spelers ook te hebben, tenminste, Jan Straatman bood op zeker moment remise en dat aanbod werd afgewezen. Maar Jan van Dam wist klaarblijkelijk niet de juiste weg naar winst te vinden en dus werd het toch remise, nu door drie keer dezelfde stelling.
Bij al het bovenstaande geweld van het tweede team raakten dus de interne partijen wat ondergesneeuwd en vooral die van Frits Wilschut tegen Leo Stelloo en van Ger Croonenberg tegen Jannes van Halen. Alleen Rob van Wijgerden zou er wat van gezien kunnen hebben, hij was eerder klaar dan genoemden. Maar hij vond het ook wel leuk een deel van z'n avond nog thuis door te kunnen brengen. Zowel Leo als Ger gingen later bij de andere verrichtingen kijken met een punt op zak.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten