Ronde 31

Vakantietijd? Zich voorbereiden op Koningsdag? Schaakmoeheid na een lang seizoen? Allemaal redenen voor een geringe opkomst. Maar de partijen, die er nog wel werden gespeeld, waren toch best wel het bekijken waard!

Ernst-Jan Pluim Mentz blijkt niets van zijn schaakkracht ingeboet te hebben tijdens zijn verblijf in Nieuw Zeeland, sterker nog, hij is helemaal uitgerust en Jan van Dam had zichtbaar problemen om hem de voet dwars te zetten. Want, al redelijk snel uit de opening had Ernst-Jan al een pionnetje door weten te schuiven naar de derde rij en die pion leek meteen de zaak al te gaan beslissen. Maar Jan bleek toch niet voor een kleintje vervaard en had een poosje later de zaken blijkbaar toch weer een beetje recht weten te zetten. Hij stond zeker niet gewonnen, verre van dat, hij had nu wel een stelling, waar nog voor te vechten was. Dat deed hij dan ook, echter kostte het wel veel bedenktijd. Die kon Ernst-Jan natuurlijk ook gebruiken als extra tijd om plannen te smeden. Die werden dan ook uitgevoerd en één en ander ging er weer slechter uitzien voor Jan. Tenslotte, met ruim minder dan 10 minuten resterend gaf Jan de pijp maar aan Maarten, m.a.w., hij feliciteerde Ernst-Jan met z'n winst. De druk op zijn koningsstelling was zo groot dat daar geen uitweg meer voor te vinden was.

Aangezien beiden ook meedoen in de competitie van Ontspanning uit Ouddorp was de ontmoeting tussen Ben Blakmoor en Bonne Faber dit seizoen al weer de zoveelste uit een lange rij. Vaak eindigen deze partijen in een remise. Tegen Ben weet je, als zwartspeler, eigenlijk nooit wat je moet verwachten als openingszet, hij heeft eigenlijk alles wel eens geprobeerd. Het werd nu een zet, die je, volgens kenners, eigenlijk niet moet spelen als je een rating, lager dan 1900 à 2000 hebt, pas dan zou je de consequenties van het hele gebeuren kunnen begrijpen en overzien!? Gelukkig zijn er tallozen, waaronder dus Ben, die zich hier niets aan gelegen laten liggen en de zet vrijuit spelen. De partij ontwikkelde zich op een manier, dat wit het iets betere van het spel wist te krijgen, hoewel hij in eerste instantie de bewegingsvrijheid van zijn dameloper wel inperkte. Maar daar maalt Ben nauwelijks om, hij denkt, met zijn gave, hier wel een oplossing voor te kunnen vinden. Bonne ging een beetje met vuur spelen door het centrum te openen en Ben de gelegenheid te geven zijn koningsloper met tempowinst naar f3 te spelen. Op een gegeven moment had Bonne een pion kunnen winnen, gecombineerd met ruil van enkele lichtere stukken, hij koos echter voor terugtrekking van zijn paard. Hierna overzag Ben, naar eigen zeggen, een stukverlies, Bonne durfde dat echter niet aannemen omdat daardoor zijn dame heel moeilijk zou komen te staan. In de tussentijd had Bonne, indachtig het resultaat van vele hunner partijen, remise aangeboden. Ben had daar nu even geen zin in, hij zag nog wel goede mogelijkheden. Daar had hij in zoverre ook wel gelijk in, hoewel hij ze niet voldoende uit wist te buiten. Want, dankzij dat openen van het centrum, kon Ben een pion winnen. Maar nu ging Ben flink de fout in door zijn dame, die door een toren werd aangevallen, weg gte spelen in plaats van een tegenaanval op de zwarte dame te plaatsen. Hoewel hij nog steeds beter stond slonk zijn voorsprong toch wel, zeker nadat hij pionverlies had toegestaan. Hij probeerde nog wel lijf en leden te redden door een tegenaanval met z'n toren in te zetten, na een tweede pionwinst voor Bonne, waardoor deze twee mooie vrijpionnen op de damevleugel kreeg, gesteund door dame en een mooi loperpaar, dat bleek toch onvoldoende. Nadat Ben's dame de e-lijn in de steek liet kon Bonne mat gaan dreigen met de dame op die e-lijn en Ben vond daar geen oplossing meer voor dus gaf hij op. Maar er was nog wel een oplossing, hoewel hij technisch verloren bleef staan. Als hij namelijk zijn dame weer terug had gespeeld naar die e-lijn, dan had Bonne nog behoorlijk zijn best moeten doen om de winst uit het vuur te slepen.

Wim Noordermeer weet altijd spannende partijen te spelen, hoewel hij daarbij ook regelmatig niet slechts tòt het gaatje gaat, nee, er dan ook doorheen valt en zichzelf als het ware in z'n been schiet. Maar tegen Michiel Landman ging het weer eens goed want hij wist een kwaliteit te winnen, hoewel er wel een gevaarlijke half-open g-lijn ontstond. Echter, gezien het ontbreken van veel aanvallend materiaal moest Michiel lijdzaam toezien, dat zijn aanval opgevangen kon worden. Zijn koning kwam moeilijk te staan op de vleugel van z'n dame, terwijl het Wim lukte om zijn torens te verdubbelen op de voorlaatste rij. Na nog enkele pogingen werd het voor Michiel einde verhaal.
Een spannende partij ontstond tussen Leo Stelloo en Frits Wilschut. Op een gegeven moment zou je eigenlijk weinig meer willen geven voor de kansen van Leo, Frits had een loper geofferd voor de g- en de h-pion van Leo en dreigde nu mat met z'n dame en een loper op de diagonaal h2-b8. Het enige houvast voor Leo was z'n paard op f3. Maar het lukte Frits maar niet om deze situatie uit te buiten, hoewel Leo zich zelfs twee keer liet beetnemen wegens een penning langs de g-lijn, waardoor de zich daar bevindende pion een slechte verdediger bleek. Uit dit alles zou je dus eigenlijk mogen concluderen, dat Frits, hoewel met enig moeite, de partij zou hebben gewonnen. Maar aan het slot van de avond bleek er niets minder waar, Leo had eigenlijk alle geluk van de wereld met deze overwinning!
Een goede kok/gastheer bewaard eigenlijk de lekkerste hapjes voor het laatst, zo ook in dit verslag! Sheila de Jonge keek al heel bedenkelijk toen de indeling uit de printer rolde, toch ging ze met een gezichtsuitdrukking van "ik zal er toch maar het beste van maken" tegenover Jan van Baardwijk zitten. De partij ontspon zich hierna eigenlijk vrijwel langs de lijnen der geleidelijkheid en er viel niet echt veel bijzonders over te vertellen, zij het dan, dat de h-pion van Sheila zich voetje voor voetje naar h6 had opgewerkt om daar een matveld te creëren op g7. Het materiaal van Jan stond op een gegeven moment eigenlijk niets te doen ter verdediging van de eer van hun monarch en daar profiteerde Sheila optimaal van! Eerst met een torenoffer (tegen een pion) op f6, daarna bood ze die toren nogmaals aan Jan aan op f8. Maar beide keren kon de toren niet geslagen worden wegens snel mat erna. Maar de mooiste zet van de partij was eigenlijk nog De5 van Sheila, waarvandaan die dame mat "röntgende" naar g7. De zet was vooral zo mooi door het ook mogelijke Tf6xe6. Dat had "slechts" materiaalwinst opgeleverd. Jan zag dit allemaal ook (met lede ogen) en gaf daarom op.

Na ronde 31 is de nieuwe stand hier te vinden.