Ronde 32

Toch blijkt de samenwerking tussen De Pionier en Ontspanning zo nu en dan weer zijn vruchten af te werpen. Onlangs was hij gestart bij Ontspanning, tevoren niet wetend dat er een schaakclub in Ouddorp bestond en hier via internet achter gekomen, nu wilde hij zijn schaakhorizon wel eens verbreden en zo kwam Patrick Aleman, samen met Peter Derrez, naar De Pionier.

Maar gelukkig kwamen er meerderen en zo kon er een leuk aantal partijen worden gespeeld, te beginnen bij Ernst-Jan Pluim Mentz tegen Jan van Huizen. Jan wilde hierbij alles op alles zetten om de lijstaanvoerder beentje te lichten, kon echter niet verhinderen, dat Ernst-Jan een pion weg wist te snoepen op h2 en zodoende de open h-lijn in bezit kreeg. Eigenlijk werd dit het begin van Jan's einde in deze partij, hoewel hij nog wel zijn uiterste best bleef doen om z'n noodlot af te wenden. Maar hij stond een pion achter en dat bleef hem achtervolgen, terwijl Ernst-Jan zich in het komende eindspel steeds meer als een vis in het water ging voelen. Jan moest veel bedenktijd investeren, terwijl zijn tegenstander daar van kon profiteren door zich steeds beter in de stelling in te leven. Maar hij moest wel bijna helemaal tot het gaatje gaan voordat Jan er - noodgedwongen - aan toegaf, dat hij verloren stond.

Om een plekje in de top-5 te krijgen c.q. te behouden kreeg Bonne Faber weer eens te maken met Wim Noordermeer. Wim heeft zich, met zwart, een bepaalde opening en de zijstraten daarvan, goed eigen weten te maken en voerde deze ook nu ten tonele. Daar wist Bonne redelijk mee om te gaan en hij ging daarom ook met de ietsje betere stelling het middenspel te lijf. Daarin wist hij een centrumpion buit te maken, terwijl Wim opgescheept kwam te zitten met een dubbele g-pion. Nu werd het voor Bonne zoeken naar de winstweg, die, hopelijk voor hem, aanwezig zou moeten zijn. Op een gegeven moment wist hij dan ook een belangrijke zijarm van die weg te vinden, hoewel hier nog wel enkele haken en ogen aan verbonden waren. En wat in dergelijke gevallen wel vaker gebeurt, gebeurde ook hier. Bonne verloor de koele kijk op wat Wim uit ging spoken uit het oog, bleef slechts gefocussed  op zijn eigen aanval.Toen hij door kreeg, wat Wim allemaal uitspookte bleek het kalf al verdronken en kon de put slechts gedempt worden met de opgave van de partij.

Fred van Wieringen kreeg deze ronde voor het eerst te maken met de jonge hond van de vereniging, Leo Stelloo. In zijn jeugd ons edele spel geleerd in en bij Schiebroek ging hij zijn maatschappelijke carrière de voorrang geven, totdat hij er, enkele jaren geleden, via het Schaken-Overdag-project in de Hellevoetse bieb, weer mee in aanraking kwam. En de vlam bleek niet gedoofd te zijn, hij kreeg de smaak weer ten volle te pakken. Maar, waar jeugd en beslissingssnelheid vaak samengaan, kwamen voor Leo ouderdom en trager reageren van de grijze massa om de hoek kijken. Fred opende de partij rustig en kreeg daarmee ook enigszins de betere stelling. Het werd dan ook een fikse schrik voor hem toen Leo, als het ware uit het niets, een offer ging brengen. Dat bleek levensgevaarlijk voor Fred en hij stak er dan ook behoorlijk wat tijd in, waardoor beider bedenktijden op hetzelfde niveau kwamen. Het lukte Fred tenslotte wel het ergste gevaar te bezweren en Leo ging weer veel tijd gebruiken. Opnieuw kwam hij daarna verrassend uit de hoek met een, door een paard ondersteunde, aanval op de damevleugel. Daardoor kon hij een technisch te winnen aanval in het leven roepen, maar ach, die bedenktijd! Maar, met opgeheven hoofd kon hij Fred tenslotte feliciteren met zijn overwinning, waar een remise misschien, althans qua stelling, verdiend zou zijn geweest.

De langst durende partij van de avond kwam op naam van Sheila de Jonge en Arie Bliek. Daaruit zou je mogen afleiden, dat beide spelers behoorlijk aan elkaar gewaagd waren. Dat bleek ook wel zo te zijn hoewel Arie redelijk in de verdediging werd gedrongen. Maar dat is'ie wel gewend ook, dat brengt zijn spel toch wel een beetje mee. Gaande de partij kwam zijn koning moeilijk te staan op de damevleugel, terwijl Sheila steeds meer de goede zetten voor het uitzoeken kreeg. Daarbij belandden ze tenslotte in een eindspel met Arie helemaal met de rug tegen de muur. Wie Arie een beetje kent, weet, dat het woord "opgeven" de laatste versie van zijn woordenboek niet heeft gehaald dus moest Sheila op zoek naar het mat, dat woord staat namelijk wèl in datzelfde boek. Maar het werd nog wel eventjes een gezoek voor Sheila. Uiteindelijk lukte het dan toch om het mat te vinden.
Jan van Baardwijk zit de laatste tijd een beetje in de hoek, waar de klappen vallen. Nu kreeg hij de gelegenheid zich enigszins uit die hoek te worstelen tegen Ger Croonenberg. Eigenlijk een ontmoeting tussen twee totaal verschillende schakers want Jan wil graag z'n zetten grondig overwegen en gebruikt daar dan de nodige tijd voor, terwijl Ger vaak op een eerste ingeving in gaat zonder daar de, vaak wel vereiste, bedenktijd aan te besteden. Zo ook nu, zodat Jan wel aan zijn stoel vastgeplakt leek te zijn, terwijl Ger veel meer "ergens" in de zaal te vinden was. Maar zijn verbruik van veel bedenktijd leverde Jan wel een mooie stelling en wat later de volle winst op.
Als eerste kreeg Frits Wilschut met de "Ouddorpse invasie" te maken, hij werd aan Peter Derrez gekoppeld en zag dat toch wel zwaar in. Maar Frits is niet iemand, die dan bij de pakken neer gaat zitten, hij probeert er wel iets van te maken. En vaak lukt dat ook wel, hoewel daar lang niet altijd een resultaat aan verbonden gaat worden. Peter wist nu, met kleine middelen, een voorsprong op te bouwen, die uiteindelijk uit twee pionnen ging bestaan. Maar het nadeel voor hem was, dat alle officieren van het bord verdwenen, op twee lopers na en die lopers hadden plaatsgenomen op velden van een verschillende kleur. Dan wil een remise nog wel eens op de loer liggen en daarom verbaasde het aanbod hiertoe van Frits niet. Maar Peter zag een mogelijkheid om een pion door te laten breken en weigerde daarom het aanbod. Daarin bleek hij tenslotte gelijk te krijgen en Frits zag dat ook in.
Tenslotte mocht Trudy Angeneind nieuweling Patrick Aleman inwijden in het schaakgebeuren bij De Pionier. Er wordt dan wel eens gezegd "je moet het een nieuw lid niet al te moeilijk maken en de eerste partij laten winnen", dat deed Trudy dan ook tegen Patrick. Maar hiermee wil niet gezegd zijn, dat ze hem alles maar op een presenteerblaadje aanbood. Nee, hij moest er wel voor knokken maar dat geknok mondde tenslotte wel uit in een mat achter de bekende palen en de eerste Pionierwinst voor Patrick.

De nieuwste stand ziet er nu als volgt uit.