Geen externe besognes of toernooien voor de jeugd ditmaal, "slechts" de interne competitie hield de gemoederen bezig. En hoe, hier en daar!
Allereerst moest Ernst-Jan Pluim Mentz zich Rik Verheij van het lijf houden. Rik had, nog niet zo ècht lang geleden, al eens gewonnen dus waren er toch wel wat spanningen aanwezig. Niet bekend, of dat de reden is geweest, na relatief korte tijd waren beiden al druk aan het analiseren en bleek Rik verloren te hebben. Dit zal overigens veel te maken hebben met het feit dat Rik een achterstand zou hebben opgelopen en het voordeel voor Ernst-Jan dermate dwingend zal hebben gevonden dat doorspelen weinig zin meer had voor hem.
Jan van Dam en Jan van Huizen probeerden ook een leuke partij neer te leggen op de 64 velden en dat lukte redelijk, zo te zien. De (kort) gerocheerde koning van Jan van Dam kwam op zeker moment toch wat moeilijk te staan omdat de andere Jan een batterij van loper en dame op de lange witte diagonaal had weten te plaatsen, zodat veld g2 constant ondersteuning nodig had. Dat lukte wel, helaas raakte echter de ondersteunende dame overbelast, iets, wat Jan van Dam blijkbaar onderschat had. Die onderschatting kostte hem een stuk, hij vond dit op dat moment te weinig om op te geven, hij zag nog mogelijkheden voor minimaal remise. Jan van Huizen overzag nog een mogelijkheid nogmaals te profiteren van de overbelasting van de witte dame door niet te zien, dat hij de pion op f4 op dezelfde manier kon slaan. Jan van Dam speelde snel een toren naar de vierde lijn om dat probleem in elk geval te tackelen en de strijd spitste zich langzamerhand toe tot in de tijdnoodfase. Jan van Dam meende toen een ontsnappingsroute te vinden voor zijn koning, die zich inmiddels ver in vijandelijk gebied bevond. Opnieuw een misrekening, die koning werd pardoes matgezet op d6!
Bonne Faber had eigenlijk van het begin af het betere spel tegen Michiel Landman, hij wist zijn voordeeltjes echter niet te gelde te brengen en het ging er steeds meer op lijken dat Michiel toch nog met een remise weg zou weten te komen. Maar de h-pion, die Bonne al binnen 10 zetten had opgespeeld om een lastig paard op g6 te proberen te verdrijven, bracht uiteindelijk de gehoopte winst. Het koste weliswaar een stuk, de pion was niet meer af te stoppen en Michiel wachtte niet meer af of er inderdaad een (nieuwe) dame zou verschijnen op h8.
De ongeluksvogel van de avond zou je Rob van Wijgerden zonder al te veel overdrijven mogen noemen. Tegen Wim Noordermeer kwam hij eigenlijk heel slecht te staan, toen deze een stuk offerde om mogelijkheden op de koningsvleugel te creëeren. Dat stukoffer sloeg Rob's hele verdediging van z'n koning aan flarden en hij wist maar nauwelijks aan erger te ontkomen. Maar zijn koning vond een veiliger plekje, terug in het centrum. En Rob leek aan het langste eind te gaan trekken, hij stond inmiddels het nodige materiaal voor. Maar van Wim heb je niet gewonnen voordat hij letterlijk opgeeft en dat ondervond Rob nu tot zijn schade. Hoe het gebeurde weten slechts beide spelers, Rob werd echter met een nul opgezadeld.
Bij de partij tussen Frans Troost en Frits Wilschut gebeurde ook het nodige en dat kostte vooral Frans heel veel bedenktijd. Maar hij hield er wel 2 extra pionnen aan over. Op elk een loper na, maar dan van verschillende kleur, werd alles afgeruild en Frits bood, indachtig het credo van de ongelijke lopers, remise aan, mede, omdat Frans wat moeilijker in zijn tijd kwam te zitten. Maar Frans wilde toch nog iets proberen met z'n vrijpionnen op de damevleugel en dat lukte voorbeeldig.
Was Rob de ongeluksvogel van de avond, Leo Stelloo komt toch op de tweede plaats. Tegen Jan Straatman bouwde hij een hele mooie stelling op en Jan ging eigenlijk steeds bedenkelijker kijken. Maar Leo's grote nadeel ging nu steeds meer nadruk op het gebeuren leggen: hij was zo langzamerhand met zijn laatste 5 minuten van de partij bezig, terwijl Jan nog bijna tien keer zoveel tijd over had. Leo probeerde nog een stukoffer, waar Jan een hele tijd naar zat te kijken voordat hij het tenslotte toch niet aannam. De meningen hierover waren verdeeld, hoe dit tenslotte afgelopen is weten de spelers het beste. Nu kwam Leo eigenlijk technisch gezien gewonnen te staan, wist dat echter niet gedaan te krijgen in die laatste luttele seconden.
Tenslotte Ger Croonenberg tegen Ben Blakmoor. Het had er alle schijn van, dat Ger redelijk ongemotiveerd achter het bord ging zitten en al binnen het uur had Ben dat weten te bewijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten