Ronde 18

Het nieuwe jaar bracht niet opnieuw een andere koploper, terwijl ook de eerste halve finalist van de bekercompetitie bekend werd. Enkele spelers sprongen er uit door hun prestatie. Maar leverde die ook het gewenste resultaat?

De helft van hen, die zich hadden geplaatst voor de volgende bekerronde was aanwezig en twee van hen waren de vorige week door Alex van Wieringen tegen elkaar uitgeloot. Op papier zou Rob van Wijgerden daarbij weinig kans maken tegen Rik Verheij, maar Rob is een aanvaller pur sang en dat, opgeteld bij de 10 minuten bedenktijd die hij meer had, zou in zijn voordeel door kunnen slaan. In hun eerste partij leek die theorie ook goed op te gaan, Rob kreeg een mooie vrijpion op de c-lijn, afgeschermd door een toren op de d-lijn (al het zware materiaal al bijna van het bord verdwenen), Rik daarentegen had zelfs 2 verbonden vrijpionnen (g- en h-lijn). Maar, zo ze het deden deden ze het, Rob wist de partij te winnen en Rik moest nu winnen wilde hij verder gaan. Helaas voor Rob deed Rik dat ook, zodat er snelschaken ging volgen. En dat ging op de vorige partijen lijken, Rob won de eerste en Rik de tweede, zodat nu een sudden death partij volgde. Tenslotte kreeg het papier uiteindelijk toch gelijk, Rik won nu weer en gaat door naar de halve finale.

Ernst-Jan Pluim Mentz moet regelmatig zijn eerste plaats verdedigen tegen iemand, die, door enkele leuke resultaten, op een hoge plek terecht is gekomen. Ditmaal was dat Ben Blakmoor, die naar plek 3 was opgeklommen. Ben had blijkbaar geen zin in het voorzichtige gemanoeuvreer dat je dan wel eens ziet en ging er stevig tegenaan. Op een gegeven moment vielen beiden de dame van de tegenstander aan met een paard, helaas voor Ben was Ernst-Jan aan zet en deze sloeg niet de dame maar eerst een pion, met schaak, terwijl dat paard niet kon worden genomen. Ben deed een stapje opzij met z'n koning, nu echter kwam het totale aanvalsplan van Ernst-Jan in werking en al snel vond Ben dat het genoeg was geweest, hij ging liever wat analiseren en vroeg naar huis.

Bonne Faber wilde proberen Jan Straatman beentje te lichten, slaagde daar echter totaal niet in. Jan trok zich in eerste instantie in z'n verdedigende stellingen terug, waar Bonne hem niet uit wist te verdrijven. Nadat deze kruitdampen waren opgetrokken bleek Bonne een isolani overgehouden te hebben die veel zorg nodig had. Die kreeg hij dan ook en Jan kreeg er net zo'n boertje tegenover, zodat de stelling een sterk remisekarakter kreeg, Dat werd ook aangeboden en wat later werd dat ook het eindstation.

Jan van Baardwijk had het erg moeilijk tegen Michiel Landman (rechts op de "start"foto). Michiel kreeg een sterke aanval met een batterij, gericht op de koningsstelling van Jan. Die batterij werd ook afgevuurd, wat Michiel uiteindelijk een kwaliteit opleverde. Met 2 torens tegen toren en paard en een vrijpion voor Michiel op de zesde rij zou de uitslag niet al te lang meer op zich moeten laten wachten. Maar dat vond Jan toch nog te lang, daarom blunderde hij zijn paard maar weg.

De tweede speler, die er uit sprong door zijn prestatie was Leo Stelloo (links op die foto te zien). Ook Leo was hoger op de ranglijst geklommen dan hij vooraf van zichzelf zal hebben verwacht en kwam daar Jan van Huizen tegen. Het werd een scherpe partij, die een beter resultaat voor Leo had kunnen geven als hij de zetten, die bij latere analyse naar voren kwamen had gespeeld. Dat deed hij echter niet en Jan nam de aanval over, waarbij hij Leo tenslotte niet helemaal mat zette, echter diens bedenktijd raakte wel op.

Als Sheila de Jonge, die oneven was en derhalve naar huis was gegaan, nog even had gewacht had ze een partij kunnen spelen want Wim Noordermeer maakte zulke korte metten met Ger Croonenberg dat het binnen 10 zetten was afgelopen.

Ook een moeilijke avond beleefde Arie Bliek, hoewel hij een mooie aanval had weten op te zetten tegen Dik Roeffel. Dik nam echter die aanval een beetje over en donkere wolken pakten zich boven Arie's hoofd samen. Maar tot een uitbarsting kwamen ze niet, Arie wist nog net op tijd het lek te dichten en toch het punt naar zich toe te trekken.

Tenslotte wist Frits Wilschut weer eens een winstpartij te spelen en Trudy Angeneind zat daarbij aan de verkeerde kant van het geheel. Ze werd eigenlijk een beetje onder de voet gelopen door Frits.