Ronde 17

Bestuur en leden van schaakvereniging De Pionier maken van de gelegenheid gebruik al hun lezers een gezond, gelukkig en sportief 2012 toe te kunnen wensen! Zelf konden ze de eerste avond van het nieuwe jaar besluiten met een nieuwe lijstaanvoerder, het loten voor de volgende ronde van de bekercompetitie en een gezellige voortzetting bij Yuri.

De laatste speler voor de derde ronde van de bekercompetitie moest gevonden worden uit het tweetal Jan van Dam en Ad van der Ree. Omdat beiden in dezelfde groep spelen bestond er geen verschil in bedenktijd, beiden kregen 45 minuten toebedeeld voor elk van de twee te spelen partijen. Bijgaand beeld schetst het begin van hun eerste partij, die tamelijk gelijk op verliep. Maar naar het einde toe leek het alsof de klok van Ad sneller liep dan die van Jan. Uiteraard zinsbegoocheling, wel echter ging zo ongeveer de laatste minuut van Ad van start op het moment, dat Jan - volgens de regels voor normale partijen, dit waren echter rapidpartijen - mocht ophouden met noteren. Dit wist Ad niet meer te keepen en, toch wel wat gedesillusioneerd, gaf hij aan in zo goed als gewonnen positie door de vlag te zijn gegaan. Daar zal Jan het natuurlijk niet mee eens zijn geweest, nu mocht hij met zwart proberen of hij dat minimaal benodigde halfje zou weten te scoren. De eerste partij was voor het grootste deel op het scherpst van de snede gespeeld, de tweede partij werd ook het nodige vuurwerk uit verwacht. Maar dat liep toch een klein beetje anders want Ad leek duidelijk zijn hand te overspelen en moest al ruim voordat de klok snel de seconden af ging tellen aanvaarden dat de beker dit seizoen niet voor hem zou zijn. Voor wie die wel zou kunnen gaan worden (althans, wie er nog voor in aanmerking gaan komen) is te lezen op deze pagina onder de link na "Clubinfo".
Ook de strijd om de eerste plek op de lijst van de interne competitie werd met belangstelling door de meeste aanwezigen gevolgd en zeker door beide Jannen, die op de achtergrond het gevecht tussen Rik Verheij en Ernst-Jan Pluim Mentz van dichtbij konden volgen. Op de foto is wel te zien, dat er meteen al van de gebaande paden werd afgeweken. Het hier gevolgde pad leverde een eindspel op met beiderzijds nog goede kansen, waarin Rik op een zeker moment niet de beste zet wist te vinden. Daar maakte Ernst-Jan dankbaar gebruik van en eiste daarmee de eerste plaats op de ranglijst weer terug op.
De naaste achtervolgers, voor zover aanwezig, waren Alex van Wieringen en Bonne Faber. Ook zij weken snel af van de door de grootmeesters uit vroeger jaren gebaande paden. Daarbij meende Alex zijn dame al heel vroeg in het spel te mogen brengen, Bonne wist daar echter te weinig gebruik (of kun je beter zeggen misbruik?) van te maken. Wel kreeg hij een veelbelovende stelling, ruilde echter te snel één van zijn sterke lopers en gaf Alex daardoor de kans een goede verdediging op te bouwen. Maar op het moment, dat hij een wat betere stelling leek te creëeren, was hij daar zo tevreden mee, dat hij remise aanbood. Na dit aanbod even overwogen te hebben nam Bonne het aan.
De beide Jannen op de achtergrond van de eerste foto (Jan van Baardwijk en Jan van Huizen), maakten het elkaar ook behoorlijk moeilijk. Maar Jan van Baardwijk leek wat aanvallender te staan en wist zijn tegenstander wat meer met de rug tegen de muur (waar hij toch al vlak voor zat) te drukken. Daar probeerde deze wel met de moed der wanhoop bij vandaan te komen, het lukte hem echter niet en - toch wel een beetje verrassend - wist Jan van Baardwijk zich het volle punt toe te eigenen.
Een redelijk gelijkwaardige partij wisten Leo Stelloo en Simone 't Mannetje op het bord te brengen. Beiden gebruikten hun bedenktijd goed, waardoor de eindfase inging met aan beide kanten nog veel materiaal op het bord en ook qua tijd hielden ze elkaar redelijk in evenwicht. Daardoor wilden ze het elkaar in de eerste partij van het nieuwe jaar niet al te moeilijk gaan maken en besloten tot het delen van het punt, waar ze zich ook alle twee tevreden mee toonden.
De schrik van de avond kregen Sheila de Jonge en - vooral - Frits Wilschut. Frits leek goede sier te gaan maken tegen Sheila en had haar koning al fiks in zijn hempie weten te zetten. Toen echter vergaloppeerde hij zich enorm door waarschijnlijk voor eeuwig schaak te willen gaan, daarbij een door Sheila wat sneaky aan de rand van het bord geplaatste toren volledig over het hoofd ziend. Dat kostte hem zijn dame en ook het punt.

Onlangs al tegen elkaar ingedeeld voor de beker mochten Trudy Angeneind en Fred van Wieringen het nu in een normale partij tegen elkaar proberen. Wat hun status betreft zou Fred geen enkele moeite met Trudy hoeven te hebben, hij deed het voor alle zekerheid toch maar heel voorzichtig. Toch leek die voorzichtigheid zijn vruchten af te gaan werpen. Zelf kreeg hij tenminste zijn torens verdubbeld op één van de centrale lijnen en richtte daarmee de nodige schrik aan bij Trudy, die zelf een toren en een paard nog helemaal niet ontwikkeld had en die ontwikkleing op een kunstmatige manier probeerde te doen voltrekken. Dat lukte uiteindelijk wel een beetje, inmiddels had Fred echter het matnet voor haar dichtgetrokken, zodat ze weer met een nul een schaakavond moest afsluiten. Toch wel met een voldaan gevoel, ondanks die niet aanwezige score!