Ronde 12

Een relatief geringe opkomst want een aantal spelers van het eerste team liet deze ronde aan zich voorbijgaan wegens de heel belangrijke RSB-wedstrijd de volgende avond. Maar of dat geholpen heeft? Voor één persoon vooral werd het een onvergetelijke avond!

Zijn eerste partij van dit seizoen had hij onverwacht remise gespeeld tegen dezelfde tegenstander. Zou die verrassing er weer in zitten nu Fred van Wieringen weer de degens moest kruisen met Ernst-Jan Pluim Mentz? Zoals vaak gooide Ernst-Jan zijn stelling helemaal open om maar zoveel mogelijk ruimte te hebben voor zijn materiaal. Fred daarentegen hield zijn koning (gedwongen?) in het centrum, geen rochade voor wit dus. De officieren bleven wel dicht in de buurt ter bescherming, dat kan natuurlijk ook tegen je werken. Maar dat viel mee, hoewel er wel een gevaarlijke pion op e3 verscheen met de zwarte dame op een gegeven moment de kop opstekend op f2. Uiteraard moest toen de witte koning naar zijn damevleugel verhuizen. Er werd nog een paard bij gehaald door zwart en dat paard ging naar d2, matbeelden te over dus. Er had misschien nog remise in gezeten als Fred zich van de domme had gehouden en dat pionnetje op h7 lekker had laten staan. Volgens eigen gedachtengang had die dame toch niets te doen op c2, waarom dan niet dat pionnetje meegenomen? Maar daardoor kon zwart zijn stelling gebruiksgereed maken voor het mat. Jammer voor Fred.

Jan van Huizen kreeg medebestuurslid Frans Troost tegenover zich. Beiden probeerden zoveel mogelijk hun eigen geliefde openingszetten te spelen, Jan slaagde daar beter in dan Frans. Tijdens de overgang van opening naar middenspel had Jan echter beter weg kunnen gaan met zijn dame, toen deze werd aangevallen dan het aanvallende paard af te ruilen. Daardoor verloor hij het grootste deel van zijn voorsprong. Jan was überhaupt niet gelukkig met de momenten, waarop zijn dame werd aangevallen. Want ook wat later, toen de b-lijn half open was geraakt en de dame door een toren werd bedreigd, speelde hij haar naar a2 in plaats van naar het veel betere c2 en kon Frans de aanval overnemen. Maar daar slaagde hij niet in, hij speelde op vereenvoudiging waar hij toch iets sterker zijn koningsvleugel op had kunnen spelen en zodoende aanvalsmogelijkheden had kunnen krijgen. Toch hield Frans een betere stelling over na die vereenvoudiging omdat Jan met z'n loper terugsloeg i.p.v. met zijn dame. Frans bleef op die vereenvoudiging aandringen, behield nog steeds wel het iets betere van het spel, het was en bleef echter wel uitkijken geblazen. Daarbij kreeg Jan de kans zijn dame "gratis" (m.a.w., met tempowinst) op een veiliger plekje neer te zetten en hij kreeg, langzaam maar zeker, weer het betere van het spel. Zeker nadat Frans verzuimde een stel torens te ruilen. Een zet later deed hij dat wel, toen kreeg Jan daardoor echter een mooie (gedekte) vrijpion op de c-lijn. Die zou hem de winst hebben moeten brengen, Jan zag echter mogelijkheden waar ze niet waren. In plaats van een mooi zeer tijdelijk dameoffer (verzekerde pionpromotie) bracht hij een torenoffer, wat hem ook inderdaad die toren kostte. Hoe ziet desillusie er dan uit? Want enkele zetten later gaf Jan op, waar hij eigenlijk het punt binnen had moeten halen.

Tegen Bonne Faber probeerde Simone 't Mannetje een wat tricky openingszet, waar Bonne redelijk mee uit de voeten wist te komen. Zijn dame kwam echter wel als aanvalsobject te staan, waar Simone gretig gebruik van maakte. De dame werd teruggehaald, waar ze toch beter in het open veld had kunnen blijven. Maar Simone verkeek zich op de haar geboden mogelijkheden en liet haar zwartveldigde loper helemaal insluiten. Daar maakte Bonne gretig gebruik van, wat hem pionwinst opleverde. Hierna bood Simone, waarschijnlijk op een psychologisch bijzonder goed moment, remise aan, wat Bonne - voor haar onverwacht - accepteerde. Hij had blijkbaar geen zin in het langdurige geschuifel om een voordeeltje tot voordeel te maken.

Nog meer bestuursleden gaven acte de présence. Sheila de Jonge kwam in touw tegen oud-voorzitter Jan Straatman en speelde een moeilijke partij. Ze wist Jan echter wel een open koningsstelling te bezorgen, waardoor hij niet de torenwinst, die op de loer lag door minder goed geplaatste torens van Sheila, kon binnenhalen. Voor de zekerheid bracht jan zijn koning min of meer in veiligheid achter zijn h-pion en mocht een aantal zetten later toch die gewenste winst binnen halen.

Hij had eerst verwacht niet te hoeven spelen, toen Dik Roeffel echter "na sluitingstijd" nog binnenkwam liet Mehdi Potters zich nog overhalen toch te spelen, wat hem uiteindelijk geen windeieren legde. Sterker nog, zelfs al voor anderen aan hun middenspel begonnen hadden Mehdi en Dik al besloten dat verder spelen - vooral voor Dik - geen zin meer had.

Ook Ger Croonenberg en Leo Stelloo waren vrij snel klaar, hoewel het hier wat meer voeten in de aarde had. Maar het materiaal van Ger werd snel minder, vergeleken met dat van Leo. Toch moest Leo nog heel wat doen voordat hij Ger zo ver had gekregen dat deze hem feliciteerde met een gewonnen partij. Maar winst was er dus wel voor Leo.

Dan dat onvergetelijke. Trudy Angeneind begon aan haar zoveelste partij met het gevoel dat er weer geen positief resultaat in zou zitten. Maar ook tegenstander Arie Bliek had er moeite mee, wat bleek toen hij "zomaar" zijn dame kwijtspeelde! Maar hij wilde nog wel eventjes zien of Trudy hier ook winst uit wist te halen. Ze dreigde mat te geven op de voorlaatste rij, Arie wist alles echter nog even te rekken middels het geven van schaakjes. Vraag was daarbij eigenlijk of Trudy haar koning steeds naar het goede veld zou spelen. Dat gebeurde en daarna was het nog slechts een vraag of ze inderdaad dat mat had gezien. Het kon op 3 manieren en ze koos daar - gelukkig voor haar - eentje van.