Ronde 11

Mooi verdeeld deze ronde, 10 spelers voor de interne en 10 spelers voor de beker! Voor de interne leek de macht aan de zwarten (begrijpelijk in deze periode!?), alleen Jan van Baardwijk (rechts op de foto) doorbrak deze hegemonie.

Om maar met de beker te beginnen, daar vielen ook de nodige (bijna) verrassingen te noteren. Maar bij het begin beginnen, Michiel Landman had niet ontzettend veel moeite met het uitschakelen van Arie Bliek. In beide partijen bleef hij steeds aan de sterkere kant van de positie.

Ook Ernst-Jan Pluim Mentz had er niet al te veel moeite mee zich voor de derde ronde te plaatsen tegen Alex van Wieringen. Hoewel, in de tweede partij kwam hij op een gegeven moment toch slechter te staan en als Alex toen de beste zet had gespeeld.............! Maar dat deed hij niet en de winst in beide partijen was voor Ernst-Jan.

Rob van Wijgerden wist zich eveneens moeiteloos te plaatsen tegen Jannes van Halen. Beide keren bleek Jannes te weinig te hebben aan de beschikbare tijd en verloor (vooral?) daardoor. Rob complimenteerde de Pioniernestor nog wel voor zijn spel.

In de beide andere lotingen echter voerde de girlpower het hoogste woord. Kijken we dan eerst naar Sheila de Jonge, die in de eerste ronde al Jan van Baardwijk "genadeloos" na het vierde snelschaakpotje had uitgeschakeld. Nu kreeg ze Fred van Wieringen tegenover zich zitten en dat bleek toch een iets ander kaliber. Maar weer toonde ze zich genadeloos, Fred had in de eerste partij de overhand weten te krijgen met 2 stukken tegen een toren. Toen hij echter een loper juist de verkeerde kant op terug trok strafte Sheila dat meteen af met schaak en stukwinst en Fred gaf beduusd op. In de tweede partij echter zette hij dit weer recht en moest dus het snelschaken beslissen. Nu echter wist Sheila niet meer te verrassen, ze verloor beide partijen vrij kansloos en Fred gaat dus door naar ronde 3.

Dit brengt ons naadloos bij Simone 't Mannetje tegen Jan van Huizen. Al eerder had Jan hun partij in de interne competitie weten te winnen, nu echter speelde de tijd ook een belangrijke rol want Jan had liefst 20 minuten minder toegewezen gekregen. Of dat nou ècht de reden is geweest dat hij de eerste partij verloor gaat een beetje te ver, wel wist Simone hem danig in de problemen te brengen en moest hij dus in de tweede partij proberen de zaken recht te zetten. Dat lukte hem ook, dus moest hier ook het snelschaken de uitslag brengen. En daarin hebben ze beiden weer dezelfde tijd, "slechts" 5 minuten. Ook nu toonde Simone zich de sterkste met de witte stukken, die ze ook kreeg in de derde en misschien beslissende partij. En ook daarin bleek dit de waarheid en de intensiteit waarmee ze "vlag" zei aan het slot van die partij toonde haar motivatie hierbij. Wie haar tegenstander in de derde ronde gaat worden is uiteraard nog niet bekend, hij is nu echter al wel gewaarschuwd!

Omdat er 10 spelers niet voor de interne competitie meespeelden had Ger Croonenberg de pech dat er voor hem een sterkere spelen zat te wachten. Hij moest het opnemen tegen Bonne Faber en had eigenlijk maar weinig in te brengen. Hij zette zichzelf als het ware buitenspel door Bonne de gelegenheid te geven zijn materiaal zó op te stellen dat Ger nauwelijks meer ruimte voor zijn materiaal overhield. Daardoor werd het eigenlijk wachten op het mat, dat tenslotte ook kwam.

Zoals al gezegd, zwart deed het goed deze ronde. Ad van der Ree dacht zijn materiaal goed opgesteld te hebben tegen Rik Verheij, zo rond de eindspelfase echter verkeek hij zich op een torenzet en kon zijn verdere materiaal daarna vrij snel terugleggen in het doosje. M.a.w., Rik had de partij naar zich toe getrokken.

Zo deed ook Frits Wilschut tegen Trudy Angeneind. Normaliter weet Trudy haar tegenstander redelijk lang op afstand te houden, ditmaal echter was ze één van de snelsten met haar overgave. Daarom speelden beiden nog een partij, ook daarin toonde Frits zich de sterkere, hoewel het daarbij wel wat langer duurde voor ze zich overgaf.

Dan was er nog Dik Roeffel tegen Wim den Heijer. Ook hier trok de zwartspeler dus aan het langste eind. Maar daar moest Wim wel het nodige denkwerk aan vooraf laten gaan.

Dan, last but not least, Jan van Baardwijk. Hij bleek de enige witspeler met een positieve score, hoewel Simone daar vast anders over zal denken! Tegenstander Jan van Dam behandelde de openingsfase niet helemaal op de beste manier volgens Jan van Baardwijk. Dat leverde hem enig materiaalverlies op, een resultaat was echter nog ver te zoeken en daar moest Jan van Baardwijk dan ook enig zoekwerk voor doen. Tenslotte echter bleek het toch onafwendbaar. Hiermee schaart Jan van baardwijk zich (tijdelijk?) bij de top 5 van de club.