De Pionier 1-HZP Schiedam 1 en ronde 9

Frans Troost is achter zijn spijkerschriftmachine gekropen om daarmee zijn ideeën over bovenstaand RSB-gebeuren aan het nageslacht door te geven. Daarbij viel wel op, dat de tegenstanders bijna allemaal dollartekens (lees: bordpunten) in hun ogen hadden, anders onderneem je toch niet zo'n bizarre tocht naar de rimboe?

Dit seizoen zijn we weer ingedeeld bij het uit het jeneverdorp Schiedam afkomstige Het Zwarte Paard. Vorig seizoen hadden we in Schiedam verloren, zodat het nu tijd werd voor revanche.  HZP Schiedam had wat aan kracht ingeboet en wij waren Frank Sträter kwijtgeraakt zodat het op voorhand een spannende avond kon gaan worden en dat werd het ook.

Na een uurtje of anderhalf was de algemene tendens voor De Pionier niet echt verkeerd. In de partijen van Rik Verheij (bord 3), Ad van der Ree (bord 2) en Ernst-Jan Pluim Mentz (bord 1) was het initiatief voor De Pionier, Jan van Dam (bord 4), Jan van Huizen (bord 5) en Alex van Wieringen (bord 8) stonden gelijk, bij de partij van Jan van Baardwijk (bord 6) was er ook, gezien de speelstijl van de beide spelers, alles mogelijk. Alleen Ben Blakmoor (bord 7) kwam niet in de partij.

Als eerste was Rik Verheij klaar. Rik had druk op de stelling van zijn tegenstander maar deze wist alles keurig te blijven dekken, zowel de stukken als de sleutelvelden. Remise was hier ook een terechte  uitslag nadat de meeste stukken van het bord waren verdwenen.

Na deze eerste uitslag kwam al snel wat er al aan zat te komen. Ben had, na een afruil, een toren midden op het bord gekregen en deze later vóór zijn eigen pionnen op de b-lijn geposteerd. Hier was een terugtrekking naar de 7de of 8ste rij toch beter geweest. Het stuk werd een dankbaar aanvalsobject en  - al ontwikkelend naar een mataanval op de koningsvleugel - werd deze toren naar steeds slechtere velden op de damevleugel gedwongen.  Een paar zetten later moest Ben de goed spelende Schiedammer de hand schudden; mat was niet meer te voorkomen.

Aan bord 1 was intussen ook van alles aan de hand. Ernst-Jan speelde tegen de stichter van de Juyn-schaakdinastie en Ernst-Jan wist zijn rokade te verhinderen en had ook, in ieder geval optisch, het overwicht. Toen Ernst-Jan ook nog eens een pionnetje buit maakte leek de tijd rijp voor de eerste winstpartij van de avond voor de Pionier. Echter, een kwaliteitsoffer van Ernst-Jan, waar hij drie verbonden pionnen voor kreeg, bleek niet genoeg. De toren van de Schiedammer, ondersteund door zijn sterke koning, bleek sterker dan de pionnen en de loper, die Ernst-Jan had. Hij kon twee oprukkende pionnen, eentje op de damevleugel en eentje helemaal aan de andere kant, niet in bedwang houden. Een beetje een tegenvaller, maar dat kan nu eenmaal gebeuren in het schaken.

Dan de partij, die aan bord 2 plaatsvond.  Ad was daar zijn krachten aan het meten met de enige invaller aan Schiedamse kant en dit was eigenlijk een kopie van de partij, die Rik Verheij speelde, qua afloop.  Ad had de gehele partij overduidelijk het initiatief en de mogelijkheden maar er werd verdedigd als een leeuw. Ad moest in remise berusten, na de vele pogingen, die telkens net verdedigd konden worden.  Een 3-1 achterstand dus, maar we hadden zeker nog mogelijkheden.

Aan het laatste bord bij Alex was alles nog remise,  Jan van Huizen stond wat gedrongener, maar zeker niet verloren, Jan van Dam stond stukken beter en bij Jan van Baardwijk was het wild-west!  Na lang een remisepot te hebben gespeeld besloot de telg uit de Juyn-dinastie een stuk te geven voor drie pionnen en meer ruimte op het bord. Echter, degene, die als eerste gebruik ging maken van de ruimte was Jan van Baardwijk. Jan haalde nog een kwaliteit op bij Yannick en stond min of meer gewonnen, zoals uit analyse achteraf (is het altijd makkelijker!) blijkt. Maar Jan had nog maar 5 minuten op de klok.  Een remiseaanbod van Yannick werd dan ook meteen geaccepteerd door Jan.  Over tijd en klok gesproken,  bij de overige drie partijen werd de tijdnood steed meer onderdeel van het spel. Bij Alex  werd het spannend. Allebei hadden ze nog een paard en enkele pionnen en beiden dreigden te promoveren. Maar ze hadden het paard nodig om dit tegen te houden. Terecht werd hier tot remise besloten. Toen kwam er een lichtpuntje in de avond. Jan van Dam had de hele avond al wat actiever gestaan, wist dit uit te bouwen naar een gewonnen stelling en wist deze ook te winnen. Een doorgebroken pion op b7 vormde een prachtpunt  om de toren op A8 te zetten en tegenstander Theo van Zessen kon op deze dodelijke zetten niets verzinnen en ging in verloren stelling door de kok heen.

Aan een bord lager gebeurde ongeveer hetzelfde wat de klok betreft. Jan van Huizen had bijna de hele partij zeker gelijk gestaan, hij had op een gegeven moment het initiatief rond de zwakke d-pion van zijn tegenstander, maar, moest mede door tijdgebrek, steeds meer terrein prijsgeven en ging tenslotte in slechte stelling door de vlag.

We staan nu onderaan de tussenstand maar de cruciale wedstrijden tegen Oostflakkee,  Charlois Europoort en  Zwijndrecht moeten nog gespeeld worden. De eerste van deze wedstrijden is op vrijdag 25 November, uit naar Zwijndrecht. De mogelijkheden zijn er nog!

Hierbij de totale uitslagen:

De Pionier 1         (1771)-HZP SCHIEDAM 1   (1785)      3-5        

Ernst-Jan Pluim Mentz(2054)-Aad Juyn         (1907)      0-1
Ad van der Ree       (1774)-Freerk Gerkema   (1780)    0,5-0,5
Rik Verhey           (1805)-Frans Groeneweg  (1821)    0,5-0,5
Jan van Dam          (1784)-Theo van Zessen  (1788)      1-0
Jan van Huizen       (1754)-Davey Hoogstad   (1887)      0-1
Jan van Baardwijk    (1628)-Yannick Juyn     (1743)    0,5-0,5
Ben Blakmoor         (1724)-Andries Schukking(1692)      0-1
Alex van Wieringen   (1683)-Elise Juyn       (1664)    0,5-0,5
                                          (met dank aan Frans Troost)

Voor de verdere spelers was de toppartij eigenlijk die tussen Michiel Landman en Leo Stelloo. Onlangs hadden ze, voor de bekercompetitie, al de degens gekruist en Leo bleek toen vol lof over het spel van Michiel. Dat had Michiel blijkbaar goed in z'n oren geknoopt en ook nu legde hij Leo het vuur na aan de schenen. Met het nodige kunst en vliegwerk wist deze nog lang stand te houden, uiteindelijk moest hij toch de pijp aan Maarten (die over zijn schouder mee stond te kijken) geven.

Dan Bonne Faber tegen Sheila de Jonge. Vooral aan het begin van de partij leek Bonne er niet helemaal bij te zijn, althans, hij wist geen goed antwoord op het bizarre openingsspel van Sheila te vinden. Dat resulteerde voor haar in een gewonnen positie. Maar had Bonne problemen met de opening, voor Sheila bleek het onmogelijk een gewonnen partij ook daadwerkelijk te winnen. Zelfs in het eindspel, toen bijna al het witte materiaal rond de koning op h1 stond gegroepeerd, wist ze daar geen misbruik van te maken. Misschien daardoor gedesillusioneerd bood ze - met nog iets meer dan   2 minuten aan bedenktijd - remise. Dat aanbod, hoewel de kansen op dat moment leken te zijn gekeerd, werd aangenomen.

Voor de tweede keer al speelde Simone 't Mannetje tegen Wim Noordermeer, nu echter met verwisselde kleuren. Voor Simone maakte dat echter nauwelijks verschil want toen het bij de wedstrijd van het eerste net ½-1½ was geworden, zat ze al, samen met Wim, hun partij te analiseren. Ook toen kwam ze tot winst..........!

Dat lukte niet aan Wim den Heijer en Frits Wilschut. Hun strijd ging over en weer met beiderzijds mogelijkheden. Het lukte echter niet die te verzilveren en tenslotte werd maar besloten tot remise.

Ook al weer hun tweede partij speelden Jannes van Halen en Trudy Angeneind tegen elkaar. De partij kende enkele onderbrekingen aangezien beiden enige problemen hadden met het interpreteren van de stelling en zo nu en dan van mening waren dat wat er op het bord stond nooit de juiste stelling kon zijn. Maar tenslotte kon alles worden rechtgezet en mocht Jannes met het volle punt huiswaarts keren.