Op donderdag 1 december vertrok ons tweede team in de regen naar WSV. Het bleek toch weer een hele rit te zijn. Maar we kwamen redelijk op tijd aan. Dat viel mee. Ongeveer om kwart over acht begon de strijd tegen deze sterke tegenstander.
De openingsfase verliep rustig. Alleen Frans Troost (bord 4) werd verrast door zijn tegenstander. Hij kreeg het Blackmar-Diemer gambiet tegen zich.
Na deze rustige start begon het er geleidelijk aan toch steeds zorgelijker uit te zien. We incasseerden ons eerste verliespunt aan bord acht. Na een rustige start verloor Arie Bliek, die een lange en zware dag achter de rug had, met zwart spelend, een stuk. Zijn tegenstander speelde het daarna rustig uit. En het eerste verliespunt was binnen.
Gelukkig voor ons zorgde Bonne Faber (bord 5), met wit spelend, voor een lichtpuntje. Aanvankelijk ging het gelijk op. Maar na wat gemanoeuvreer kreeg Bonne een koningsaanval. En toen zwart het loperoffer op h6 aannam was het snel uit, Bonne maakte er 1-1 van.
Maar op de rest van de borden zag het er zorgelijk uit. Er moest wel een wonder gebeuren als we hier zonder kleerscheuren vandaan kwamen.
Bij Michiel Landman, met wit spelend aan bord 3, nam de druk toe. Zwart kreeg een lastige pion op h3 en een paar sterke lopers. Toen Michiel probeerde aan de druk te ontsnappen maakte de WSV-er het fraai af. Michiel moest de vlag strijken, 2-1 voor WSV.
Ook Ben Blakmoor (bord 1) had z’n avond niet. Z’n stukken kwamen, na de openingsfase, wat eigenaardig te staan. De zwartspeler maakte daar goed gebruik van en toen Ben misgreep was het ineens snel gedaan, 3-1.
Bij Jan Straatman, spelend aan bord 2 met zwart, leek het ook mis te gaan. Jan verloor de kwaliteit, maar hij won wel een pion. Er was nog goede hoop, want Jan kwam in een spelletje terecht wat hem wel ligt. Maar bij Frans ging het niet lekker. De witspeler bouwde een actieve stelling op. Aanvankelijk hield Frans het hoofd koel, maar toen hij een zet verwisselde, kwam een paard verkeerd te staan. Hij verloor het arme beest. Hij kreeg wel wat compensatie maar waarschijnlijk niet genoeg.
Sheila de Jonge (bord 6) kwam een pion achter te staan, evenals Leo Stelloo (bord 7). Het zal toch geen 7-1 voor WSV 3 worden?
Gelukkig ontbrak het bij ons niet aan strijdlust.
Leo deed zijn uiterste best en speelde best een mooie partij. Maar een probleem was dat hij niet alleen een pion minder had, de zwartspeler had ook een sterke c-lijn weten te bemachtigen. Toen Leo probeerde via het centrum een tegenstoot te plaatsen, maakte de WSV-er gebruik van deze lijn. De koning van Leo kwam in de problemen en Leo moest een stuk inleveren. Wat hem natuurlijk de partij kostte, 4-1 voor WSV 3.
Frans overigens maakte het zijn tegenstander nog wel lastig. Hij probeerde een tegenaanval op te zetten. Maar Dannis speelde nauwkeurig en liet zich niet verrassen. Helaas voor ons ging ook deze partij verloren. Dannis slaakte nog wel de verzuchting dat hij er hard voor had moeten werken. Maar ja, dat leverde uiteraard voor ons niets op, wel 5-1 voor WSV 3.
Maar Jan knokte nog vrolijk door. Hij kwam vragen of hij remise mocht aanbieden. Toen hij hoorde dat we toch al verloren hadden zei hij: “Dan speel ik nog even lekker door”. En Jan's strijdlust werd beloond. Hij veroverde nog een pion. Zijn paard stond ijzersterk in het centrum. Beide spelers promoveerden tegelijk, maar Jan kon het eerste schaak geven. En toen stond hij gewonnen, goed gedaan Jan!
Sheila toonde weer haar goede instelling. Met zwart spelend stond ze nog steeds een pion achter. Maar zet voor zet trok ze het initiatief naar zich toe. Haar tegenstander was toch duidelijk onder de indruk van de vechtlust van Sheila en bood remise aan. Sheila nam het aan en de einduitslag werd dus 5½-2½ voor WSV 3.
Voor ons viel de schade hiermee dus nog een beetje mee. Maar het was een verdiende overwinning voor WSV 3, die o.i. tot de kampioenskandidaten behoort.
| | WSV 3 | 1621 | - | De Pionier 2 | 1547 | 5½-2½ |
| 1 | Bert van de Knaap | 1764 | - | Ben Blakmoor | 1705 | 1 -0 |
| 2 | Luit Bloem | 1429 | - | Jan Straatman | 1496 | 0 -1 |
| 3 | Aat van der Spek | 1665 | - | Michiel Landman | 1616 | 1 -0 |
| 4 | Nico Dannis | 1682 | - | Frans Troost | 1616 | 1 -0 |
| 5 | Hans Erkelens | 1561 | - | Bonne Faber | 1653 | 0 -1 |
| 6 | Jan Muit | 1524 | - | Sheila de Jonge | 1413 | ½- ½ |
| 7 | Marco de Bruijn | 1724 | - | Leo Stelloo | | 1 -0 |
| 8 | Mart-Jan Luteyn | | - | Arie Bliek | 1329 | 1 -0 |
Het thuisfront had inmiddels dus ook niet stilgezeten. Ondanks de aderlating van zowat een tiental konden toch nog 5 partijen worden gespeeld met daarbij een daverende verrassing.
Maar kijken we eerst bij de koploper, Rik Verheij, die Jan van Huizen als tegenstander kreeg voorgeschoteld. Van op afstand bekeken deed Jan zijn uiterste best om Rik in toom te houden, maar Rik, alhoewel hij zegt nog niet echt voor de titel te gaan, bleek niet te vermurwen een foutje te maken dat Jan af kon straffen. Met andere woorden, de koploper wist zijn positie eigenlijk te verstevigen. Maar toch komt de concurrentie om de hoek kijken. Want Ernst-Jan Pluim Mentz, door eerder verlies tegen dezelfde Jan van Huizen voor zijn doen laag op de ranglijst afgedaald, is weer helemaal terug, duldt op dit moment alleen Rik nog boven zich. Hij kreeg nu te maken met Jan van Baardwijk, die juist het tegengestelde qua beweging op de ranglijst meemaakt. Na wat, misschien onverwacht, puntenwinst vond hij zichzelf terug bij de top 5. Daar kwam hij dus iemand tegen, waartegen hij niet opgewassen bleek en het topduo is zich aan het losmaken van de achtervolgers.
Dan die daverende verrassing. Voor aanvang van de partijen, na het bekendmaken van de indeling, kreeg indeler Jan van Baardwijk flink (plagend) commentaar van Wim den Heijer. Het zou zijn schuld zijn dat Wim tegen Jan van Dam moest spelen. Maar dat viel dus geweldig mee: Jan meende zich een paardoffer op f7 te mogen permitteren, Wim nam het aan en liet - ondanks een hele avond met z'n rug tegen de muur gedrukt te hebben gezeten - dit voordeel niet meer los en liep, naast zijn schoenen, weer terug naar huis. Er was van te voren nog even sprake van, dat hij in zou moeten vallen in bovengenoemd team, het lijkt er nu veel op, dat men bij WSV aan een gevaar is ontsnapt!
Dan tenslotte nog twee partijen uit de staart van de ranglijst met in beide gevallen eigenlijk wel de verwachte winnaar, hoewel vooral Frits Wilschut daar tegen Dik Roeffel wel zijn stinkende best voor zal moeten hebben gedaan. Na vorige weel zo mooi Arie Bliek op z'n knieën te hebben gekregen had Trudy Angeneind nu haar kruit waarschijnlijk verschoten, Ger Croonenberg bleek te sterk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten