Vooraf werd deze wedstrijd gezien als een cruciale in de strijd tegen degradatie uit de 1e klasse naar de 2e klasse. Deze wedstrijd, plus die tegen andere degradatiekandidaat Zwijndrecht 1, moest gewonnen worden. Verleden week hadden teamcaptain Jan van Dam, ondersteund door Jan van Baardwijk, al hun partijen vooruitgespeeld in Rotterdam en waren daarvan met 1-1 teruggekeerd. Jan van Dam (bord 3) had een zware partij tegen Marcel den Bleker en moest, laat in de avond, in verlies berusten. Jan van Baardwijk (bord 6) maakte het nog later die avond en in de tijdnoodfase stond Jan een pion voor tegen Eduard Smits. De grootste vijand van Jan was echter zijn eigen bedenktijd. Hij kon het echter redden om zijn tegenstander, die nog minder tijd kreeg, op de knieën te krijgen. Dus 1-1 en de resterende 6 spelers konden aan de slag om dit uit te bouwen naar winst.
Na het welkomstwoord van wedstrijdleider Ger Croonenberg werd er begonnen met deze, ook voor Charlois Europoort 5 belangrijke, wedstrijd. Ook zij hadden nog geen punten gescoord in de voorgaande drie wedstrijden.
In het begin ging de strijd gelijk op. Gelijke stellingen bij Alex en Fred van Wieringen (borden 7 en 8), Jan van Huizen (bord 5) had wad druk tegen, Rik Verheij (bord 4) stond wat slechter, maar dat werd gecompenseerd door Ad van der Ree (bord 2) die gewoon goed stond en bij Ernst-Jan (bord 1) was ook nog niet zoveel aan de hand. Halverwege de avond nam deze tendens grotere vormen aan. Als eerste kwam er duidelijkheid bij Rik aan het vierde bord. In de voorgaande partijen was Rik supergoed en een zekerheidje maar vanavond liep het simpelweg niet. Rik moest de kwaliteit en een pion geven maar kreeg er wel twee verbonden vrijpionnen voor terug in het late eindspel. Echter, de vrijpionnen konden er niet door komen door de sterke koning en toren van Peter de Joode. En Rik kon niets anders doen dan opgeven.
Lang duurde deze achterstand niet voor De Pionier 1. Ad van der Ree had een hele goede partij tegen Menno Brandenburg, die er eigenlijk deze avond niet aan te pas kwam. Een verkeerde afruil op e5 was hem fataal en Ad had vele mogelijkheden om de partij te beslissen en dat deed hij ook bekwaam. Er waren toen nog 4 partijen bezig. Aan bord 1 was Ernst-Jan een voor de toeschouwers onduidelijke partij aan het spelen, die alle kanten op kon. Jan van Huizen stond slecht en had het centrum en het initiatief aan Coen van Baren moeten overgeven. Aan bord 7 stond Alex nog in remisestand en Fred stond een pion achter en stond heel gedrongen in zijn stelling. Maar toen kwam er een `gelukje`. Coen van Baren gaf, eigenlijk op een makkelijke manier, een stuk weg tegen Jan, die dit kleinood met beide handen aanpakte en meteen gewonnen stond. Ook in tijd kwam Jan uit de moeilijkheden en Coen moest Jan feliciteren met de overwinning. Dus stonden we toen weer voor met 3 tegen 2.
Er kwam toen echter wel een tegenslagje. Alex stond lange tijd potremise maar wel met een achterstand in tijd en dan wordt het toch moeilijker. Marcel Dirks (ook uit Hellevoetsluis afkomstig) kwam vervaarlijk opzetten met een toren op de 7e rij en een dame op de 6e rij, die een losse pion van Alex onder vuur namen. Alex hoopte onder de druk vandaan te komen, maar dit liep niet goed af. Er gingen twee pionnen het bord van Alex af en met de achterstand in tijd werd het onmogelijk voor hem. De stand werd weer gelijk: 3 tegen 3.
Echter aan bord 1 was het lange tijd onduidelijk, maar in het eindspel, dat Ernst-Jan normaliter tot in de finesses beheerst, werd het verschil gemaakt. In plaats van de vrije centrumpion van Ernst-Jan aan te vallen ging John van de Laar (hij had deze vond een hoge pet op van iederdeen, behalve van Ernst-Jan!) op jacht naar de twee randpionnen van Ernst-Jan op de g- en de h-lijn. Dezen gingen er ook af, maar op slag stond de koning van John opgesloten aan de rand en kon zijn paard de eerste zetten niets actiefs en verdedigends doen. "Dank je wel!" zei het bescheiden centrumpionnetje en liep als een vorst naar de overkant! 4 tegen 3 voorsprong!! Op zijn minst een gelijkspel!
Want wat er zich op het laatste bord afspeelde was één en al sensatie! Herman Kootkar stond ronduit goed, materiële voorsprong, actieve stukken en nog een kleine voorsprong in tijd ook. Echter, Fred is een zeer goede snelschaker en blijft koelbloedig. Herman wilde iets forceren maar kwam toen achter in tijd. In tijdnood is het makkelijker verdedigen dan aanvallen. En op het eind (de laatste drie minuten voor elk) bood Fred remise, wat Henk niet kon of wilde accepteren. En toen begon het echte ouderwetse snelschaakwerk. De plaatsvervangende teamcaptain probeerde de notatie bij te houden toen beiden gestopt waren met noteren, maar dat was onbegonnen werk. Met nog een half minuutje voor Henk op de klok en voor Fred een paar seconden meer was er nog een ingreep van de wedstrijdleider, nadat Henk Kootkar zijn stuk niet goed plaatste op het bord. Nadat Henk door zijn vlag was gegaan protesteerde hij tegen deze ingreep van de wedstrijdleider. Na enige consternatie werd door de spelers onderling besloten om de partij tot remise te houden, waar ook de beide teamleiders mee konden leven. Zo zie je maar dat, als alles tot rust komt, zelfs in de RSB- competitie nog sportiviteit te vinden is!
Na dit resultaat is het nog steeds mogelijk voor De Pionier om te overleven in de eerste klasse, de toestand is natuurlijk niet rooskleurig maar de mogelijkheden zijn er wel zeker!
Nu nog de statistieken van deze avond:
DE PIONIER 1 (1771)-CHARLOIS EUROPOORT 5 (1739) 4½-3½
Ernst-Jan Pluim Mentz(2054)-John van de Laar (1780) 1 -0
Ad van der Ree (1774)-Menno Brandenburg (1859) 1 -0
Jan van Dam (1784)-Marcel den Bleker (1933) 0 -1
Rik Verhey (1805)-Peter de Joode (1730) 0 -1
Jan van Huizen (1754)-Coen van Baren (1627) 1 -0
Jan van Baardwijk (1628)-Eduard Smits (1564) 1 -0
Alex van Wieringen (1686)-Marcel Dirks (1723) 0 -1
Fred van Wieringen (1696)-Henk Kootkar (1697) ½- ½
Zelf speelde Frans dus voor een plek in de derde ronde van de interne bekercompetitie. De loting had hem Frits Wilschut toegewezen, ook had hij liefst 20 minuten bedenktijd minder. Maar daar bleek hij zich maar weinig van aan te trekken, fris van de lever ging hij het gevecht aan. En Frits kon een redelijk poosje gelijke tred houden, totdat er van hem een stuk meer in het doosje verdween dan van Frans. Daarna bleek het slechts een kwestie van tijd (en binnen de tijd blijven) voor Frans om de eerste partij te winnen. Na een korte pauze en een kijkje bij het eerste team voor Frans kon aan de tweede partij worden begonnen. Die vertoonde eigenlijk dezelfde tekenen als de eerste en ook hierbij kon Frans het varkentje Frits wassen en zich dus plaatsen voor ronde 3.
In de interne competitie hadden Ben Blakmoor en Bonne Faber meer aandacht voor de teamwedstrijd dan voor hun eigen partij en al heel snel stond er achter beider naam een ½.
Dat kwam tenslotte ook achter de namen Michiel Landman en Jan Straatman, hier bleek echter veel meer water door de Maas te zijn gestroomd dan bij die andere remise. Jan moest op een gegeven moment behoorlijk op z'n tellen te passen, kon het toch keepen en men besloot tot remise.
Opnieuw een mooie partij speelde Leo Stelloo, nu tegen Dik Roeffel. Waar Leo meestal te weinig tijd beschikbaar heeft lukte het hem nu wel om op tijd klaar te zijn. Het scheelde daarbij wel, dat hij al vroeg in de partij een toren won. Maar voordat die toren werd geslagen gebruikte hij eigenlijk weer veel te veel tijd om zichzelf te overtuigen van de juistheid er van. Het zoeken naar de goede manier van afmaken kostte ook nog een poosje, uiteindelijk lukte ook dat.
Het wilde Trudy Angeneind niet opnieuw lukken een partij te winnen, daarvoor toonde Wim Noordermeer zich te veel non-coöperatief. Toch moest hij redelijk diep in zijn kennisbuidel tasten om Trudy van zich af te houden. Ondanks haar verlies mag ze toch best trots op haar partij zijn. En de verdere puntjes zullen zeker komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten