Ronde 33

Langzamerhand moeten de spelers voor de kampioensgroepen bekend zijn. De anderen hebben zich alvast voor kunnen bereiden op het nieuwe seizoen.
Een redelijk verschil in schaakbegrip was te zien tussen Ernst-Jan Pluim Mentz en Bonne Faber. De opening leverde geen problemen op, daarna ging Ernst-Jan verzinnen hoe hij het beste gebruik zou kunnen maken van de ontstane stelling. Zijn plan behelsde een stukoffer op de damevleugel met de bedoeling dat stuk met ruimtevoordeel terug te winnen. Dat lukte sneller dan hij verwacht zal hebben aangezien Bonne een loper in liet sluiten omdat hij alleen maar lette op het verbinden van zijn torens. Hiermee was het pleit beslecht en het punt binnen voor Ernst-Jan.
Eigenlijk is schaken geen eerlijke sport, tenminste, als je even je concentratie verliest. Dat ondervond Rik Verheij tegen Fred van Wieringen. Het is misschien enigszins overtrokken gesteld, Rik had Fred eigenlijk overspeeld in het eerste aantal zetten. Daarna wilde hij het echter te mooi doen en zette zijn aanval door waar hij de geofferde toren eerst terug had moeten nemen. Pardoes werd hij toen mat achter zijn paaltjes gezet, wat weer eens newees, dat je niet slechts bezig moet zijn met je aanval maar altijd minstens een half oogje op je verdediging moet houden.
Een belangrijke partij voor plaatsing in kampioensgroep 2 was die tussen Alex van Wieringen en Tim van der Hart. Alex ging voorzichtig in de aanval, had zijn dame al op h6 weten te krijgen en de paarden van Tim in een puur verdedigende positie gemanoeuvreerd. Maar toen hij eigenlijk zou moeten gaan oogsten met een loperoffer op g6 durfde hij dat niet aan, hoewel het offer hem minstens een remise zou hebben opgeleverd. Die remise kwam er overigens na enkele zetten toch nog.
Enigszins verrassend wist Wim Noordermeer op een gegeven moment een volle toren buit te maken op Jan van Baardwijk. Jan moest daarbij een kwaliteit inleveren, vond dat blijkbaar niet genoeg en sloeg eerst een pion met het aangevallen paard. Wim bleek gehaaid genoeg om die hierdoor extra materiële voorsprong uit te buiten, hoewel Jan zich niet zo makkelijk meer op liet brengen. Punt voor Wim derhalve, waarmee hij Tim en Alex gaat bedreigen voor de vierde plek in groep 2.
Net als anderen had ook Sheila de Jonge last van een onoplettend moment. Tegen Mehdi Potters kwam ze namelijk op een gegeven moment tot de ontdekking, dat ze een gepende pion had opgespeeld, waardoor ze een complete toren kwijtraakte zonder enige compensatie. Maar Mehdi kreeg het nog wel moeilijk bij het binnenhalen van dit punt. Hij slaagde daar overigens wel in.
Arie Bliek leek tegen Sidney Noordijk een makkelijk avondje te gaan krijgen. Dat bleek even later eigenlijk ook wel, toen Sidney zijn koning wat sneller dan nodig van de beschermende pionnen ging ontdoen. Sidney is echter, net als Arie overigens, iemand, die je helemaal dient te bewijzen, dat je de kennis in huis hebt om het verkregen voordeel in een punt om te zetten. Dus kostte het Arie nog ruim 20 zetten voor hij het punt kon noteren. Maar Sidney nam wraak door Arie een aantal keren op een fraaie manier terug te pakken bij een serie snelschaakpartijtjes.
Ook Ger Croonenberg leek tegen Frits Wilschut een meoilijke avond tegemoet te gaan. Hij raakte een pion krijt en Frits zou e.e.a. af moeten kunnen maken. Toen echter kwam de aap, waar veel schakers toch wel last van hebben, uit de mouw: hoe een min of meer gewonnen partij ook daadwerkelijk tot winst brengen. Ook Frits slaagde daar niet in en de remise was een feit.
Tegen Jannes van Halen gaf Trudy Angeneind opnieuw blijk wel inzicht te hebben in de materie "hoe een schaakpartij opzetten". Maar als dan het moment komt om hier een plan uit te gaan trekken, dan komen voor haar de grote problemen en ziet ze door de bomen het bos niet meer. Daar wist Jannes een beetje gebruik van te maken, zijn schaakkrachten zijn helaas ook niet meer wat ze geweest zijn. Maar hij wist nu wel het punt van Trudy af te snoepen!