Ronde 25

Zoals bij de meeste verenigingen spitst de competitie zich ook bij De Pionier zo langzamerhand toe op de diverse te behalen kampioenschappen. In de interne competitie waren er daarvan enkele staaltjes te zien.


Zo had Jan van Dam meer moeite met Tim van der Hart dan hij van te voren verwacht zal hebben. Sterker nog, hij raakte op een zeker moment een stuk meer kwijt dan Tim, kreeg daarvoor echter wel twee prachtige vrijpionnen op de damevleugel. Die pionnen bleken nauwelijks meer tegen te houden en dat extra stuk voor Tim was op dat moment fraai ogend voor de toeschouwers, eigenlijk ook niet meer dan dat. M.a.w., Jan wist de partij rustig naar winst te schuiven.

Ben Blakmoor mocht nu eens proberen Ernst-Jan Pluim Mentz af te stoppen. De steling, die na de openingsfase al snel ontstond was toch wel te prefereren voor de zwartspeler. Hij had zijn loperpaar mooi weten te richten op de zwaktes in de stelling van Ben. Deze had wel veel ruimte voor zijn stukken, daarentegen stond zijn koning nog steeds in het centrum, wat niet pleit voor zijn veiligheid. Die koning werd dan ook, al dan niet noodgedwongen, ver de ruimte in gestuurd, waar hij een prooi werd voor de aanvalslust van de leider in de competitie. Die leiderspositie werd door deze overwinning dan ook weer versterkt, mede, omdat de eerste achtervolger, Frank Sträter, niet aanwezig was. Jan van Dam volgt op plek 3, terwijl de verdere kandidaten al een vrijwel onoverbrugbare achterstand hebben.

Twee van die verdere kandidaten, Fred van Wieringen en Jan van Huizen, traden tegen elkaar in het strijdperk. Het werd een spannende partij met veel mogelijkheden, hoewel de uitslag misschien anders doet vermoeden. Vooral Fred leek die mogelijkheden te krijgen en in de analyse achteraf werd dit ook haarscherp aangetoond, hoewel dat nog wel een aantal voor- en tegenstanders kreeg. Maar een dergelijke discussie kan eigenlijk alleen maar goed zijn voor het saamhorigheidsgevoel binnen een club! Uiteindelijk moest Fred in de partij nog een stuk geven om een vrijpion te elimineren en hij leek daardoor op verlies af te stevenen. Hij had echter goed gekeken en gerekend en Jan gaf, misschien mede door de nog weinige resterende seconden op zijn display, zijn goedkeuring aan de remise.

Bonne Faber meende een openingsonnauwkeurigheid van Alex van Wieringen af te kunnen straffen, beging daarbij echter een veel grotere onnauwkeurigheid! Waar hij een pion had moeten nemen met zijn loper deed hij het met een paard, waardoor zijn damevleugel (waar de koning veiligheid had moeten vinden) eigenlijk het begrip "welkom" uit ging stralen. En Alex voelde zich ook bijzonder welkom! Hoewel alles hem wel de nodige bedenktijd kostte maakte hij de partij bijzonder fraai af en nestelde zich daarmee op een heel fraaie positie voor het behalen van het kampioenschap in de tweede groep, mede omdat de eerdere leider (Tim van der Hart) had verloren en de derde kanshebber (Jan van Baardwijk) geen partij toebedeeld kreeg dankzij het oneven aantal aanwezigen.

Eigenlijk een te groot verschil in sterkte was er tussen twee oude maestro's van de vereniging, Leo Kotchiev en Dik Roeffel. Maar omdat Dik, vooral de laatste tijd, goed had gescoord, was hij dicht in de buurt van de top tien geslopen en dan kun je zo'n tegenstander verwachten. Helaas voor Dik was het snel afgelopen nadat Leo een familieschaakje had gegeven. Dat vond ook Dik te veel van het goede en gaf daarom op. Hij blijft echter nog wel leider van de ranglijst voor groep 3.

Dat bleef hij wel dankzij het resultaat van zijn grootste concurrent, Frits van der Veeke. Frits moest opboksen tegen Rob van Wijgerden en was duidelijk niet opgewassen tegen de aanvalsdrang van Rob. Op een fraaie manier werd de koning van Frits in het hoekje gedrukt en daar mat gezet.

Voor de strijd voor groep 2 deed Michiel Landman ook goede zaken. Hij gaf Sheila de Jonge niet echt de mogelijkheden, die ze graag zou willen zien. Sheila vocht dapper om een goed resultaat, vond echter te weinig aanknopingspunten voor een sterke aanval, wat Michiel wel lukte. Hij werd dus een punt rijker.

Uiteindelijk werd Frits Wilschut dat ook, hoewel op zeker moment een remise tussen hem en Ger Croonenberg ook wel voor de hand leek te liggen. Waarschijnlijk vond Ger dat eigenlijk wat te weinig en ging forceren, waardoor hij tenslotte het deksel op z'n neus kreeg.

Geen deksel op hun neus kregen Jannes van Halen en Trudy Angeneind. Jannes leek het volle punt binnen te gaan halen, Trudy verdedigde echter slim en dwong daarmee haar tegenstander akkoord te gaan met een remise, haar eerste in een heel lange periode.

Een remise was niet weggelegd voor Sidney Noordijk tegen Wim Noordermeer. Sidney maakte een foutje, wat je tegen Wim eigenlijk niet moet doen. Deze maakte de partij dan ook snel af en beiden gingen daarna nog een poosje vluggeren om de zenuwen wat te temperen.