De Pionier 1-De IJssel 1 en ronde 26

Uiteraard ligt eigenlijk het hoogtepunt van deze avond bij de strijd tussen de bijna-kampioen van klasse 2D en het team, dat hen nog zou kunnen tegenhouden. Maar dan zou er wel met minstens 6½-1½ moeten worden gewonnen. Maar ook de Pioniers, die hier weinig mee hadden te maken qua uitslag, waren aanwezig.


Eigenlijk begonnen de Moordrechters van De IJssel 1 slecht, zo rond 19.45 uur kwam er een telefoontje "we staan in de file", zonder dat de Pionier-achterban hier iets mee had te maken! Uiteraard gingen er stemmen op "dat is hun probleem, het gaat hier om het kampioenschap", toch werd gewacht met het starten van de klokken. Toen echter 4 spelers van De IJssel rond 20.10 uur binnenkwamen moest er een beslissing worden genomen: die 4 borden werden opgestart en van de andere 4 werd de klok gestart.

Maar voor De Pionier 1 begon de strijd toch moeilijk want aan bord 7 kwam Ben Blakmoor in "zijn spel" al snel in moeilijkheden. Het leek er veel op, dat hij al een punt aan De IJssel 1 moest geven voordat ieder goed en wel was gestart. Maar dat viel uiteindelijk toch nog mee, hoewel Ben steeds achter de feiten aan moest blijven hollen. Uiteindelijk kwam dit neer op een kwaliteitsachterstand voor de Pionierspeler, wat hij nog enige tijd probeerde te rekken. Maar zijn opponent speelde zijn spelletje zoals het gespeeld moest worden, wat Ben ook moest erkennen: 0-1 voor de kampioen to be.

Overigens had deze kampioen to be wel werk gemaakt van hun potentie want "plotseling" stonden er 8 blikjes van 500 cc bier (Leffe!) bij elk bord gereed voor de liefhebbers. Zelfs werd er opgeld gedaan voor    8 maal een dubbele whisky (of whiskey?) voor het Pionierteam.

Daar waren de Pioniers niet direct voor te lijmen want aan bord 4 wilde Rick Verhey niet zonder meer een remiseaanbod accepteren. "Dat mag ik niet aannemen" was zijn respons. Maar wat later nam hij het toch aan, ondanks een, volgens de insiders, betere stelling. Maar Rick zag geen mogelijkeid zijn eventuele  voordeel  te gelde te brengen. Dus accoord met remise en een ½-1½ achterstand. Nu moest ieder verder zijn partij winnen om nog kampioen te kunnen worden.

Op dat moment ging het even snel want aan bord 3 nam Ad van der Ree het gedane remiseaanbod na ampele overweging ook aan. Hij was een stuk kwijtgeraakt en zou moeten vechten voor remise. Maar zijn tegenstander had berekend, dat zijn team met deze remise kampioen zou worden en - om alle doemscenario's voor zijn team uit te sluiten - daarom bood hij dit aan. Hij wilde blijkbaar in de IJsselannalen te boek staan als degene, die het kampioenschap werkelijkheid maakte. De stand werd nu 1-2.

Snel hierna kreeg ook Fred van Wieringen een remiseaanbod aan bord 6. De stelling leek redelijk in evenwicht, dus hij krabde zich eens achter z'n oren en accepteerde daarna het aanbod. Zelfs voor het plekje op de ranglijst van klasse 2D maakte het niet meer uit, alleen zou het "leuk" zijn om als enige team van de kampioen te winnen. Dat leek nog steeds moeilijk met de actuele 1½-2½ tussenstand.

Maar het zou beter worden voor het Pionierteam. Aan bord 2 had Ernst-Jan Pluim Mentz eigenlijk al vanaf het begin een prettige stelling. Hij drukte zijn tegenstander met zijn centrumpionnen terug en wist steeds het beste van het spel te houden. Om een dergelijke positie dan naar winst uit te bouwen, dat kun je wel aan hem overlaten! Hij wist tenslotte z'n dame op h5 en een paard op g5 te krijgen en u raadt het al, veld f7 was ontzettend zwak en de zwarte koning kon niet ontsnappen. De zwartspeler kneedde de stelling in gedachten van alle kanten, de enige oplossing, die hij wist te vinden was opgeven. En zo gedacht, zo gedaan en de stand was weer in evenwicht: 2½-2½.

Het zou nog mooier worden, Jan van Huizen had aan bord 8 met mooi combinatoir spel een open stelling weten te creëren, waarin beiden nog het toren- en loperpaar hadden. In tegenstelling tot wat normaal is voor Jan had hij nu nog zeeën van tijd, vergeleken met zijn tegenstander. Deze zat al behoorlijk in tijdnood. Voor een deel van de reden hiervoor zie het begin van dit verhaal. En wat dan vaak gebeurt in een dergelijke situatie gebeurde ook nu: de IJsselspeler blunderde een stuk weg en gaf ook direct op. Met een comfortabele 3½-2½ voorsprong werd de belangstelling voor de beide laatste borden steeds groter!

Teamleider Jan van Dam had zichzelf aan bord 5 neergezet en wist al zijn zware materiaal op de f-lijn te posteren. Maar dat had wel de nodige bedenktijd gekost en daar ontstond voor hem een meer of minder nijpend probleem. Maar hij wist de tijdcontrole goed te halen en bouwde intussen zijn goede stelling steeds verder uit, waardoor ook zijn tegenstander meer tijd ging gebruiken. Er werd nog wat materiaal geruild en Jan kon met zijn dame achter de vijandelijke koningsstelling komen. Dat bleek voldoende voor zowel de partij- als de wedstrijdwinst: 4½-2½!

Rest nog de partij aan bord 1 met Frank Sträter aan de Pionierkant. Eigenlijk was dit de klapper van de avond want lang niet elke wedstrijd in de tweede klasse krijg je te maken met een FIDE-meester met dan een - volgens de meest recente KNSB-lijst - rating van liefst 2260 punten. Dat was goed aan zijn spel te merken, Frank deed eigenlijk nauwelijks voor hem onder! Het werd een bizonder interessante partij, waarin het nodige gebeurde. Het kostte Frank echter wel de nodige bedenktijd Hoewel (ook) hij met een voorsprong van een half uur was begonnen stond hij rond de tijdcontrole zelfs ruim in tijd achter. Hij moest een gevaarlijke aanval op zijn koningsstelling verwerken en slaagde daar uiteindelijk keurig in. Nadat ook hier de vlam een beetje uit de pan was bleef er een eindspel over met ongelijke lopers, echter een iets slechtere koningspositie voor Frank. En die zou hem uiteindelijk de das omdoen want twee van zijn pionnen op de damevleugel werden door de vijandelijke koning aangevallen, terwijl Frank er slechts eentje kon dekken. Maar beiden hadden op dat moment nog slechts zo'n 3 minuten aan bedenktijd over, zodat de nederlaag van Frank beslist geen schande was!
Uiteindelijke uitslag: 4½-3½ en het wedstrijdformulier zag er zo uit:

  De Pionier 1          1800 - De IJssel 1           1768  4½-3½
1 Frank Sträter         1903 - Samir Akrawi                0-1
2 Ernst-Jan Pluim Mentz 2084 - Pim te Lintelo        1905  1-0
3 Ad van der Ree        1779 - Hans Lodeweges        1821  ½-½
4 Rick Verheij          1725 - Gerard van der Wouden 1720  ½-½
5 Jan van Dam           1730 - Ad Multem             1802  1-0
6 Fred van Wieringen    1671 - Wim van Vuuren        1709  ½-½
7 Ben Blakmoor          1759 - Leon Jacobse          1770  0-1
8 Jan van Huizen        1745 - Rien Duine            1652  1-0

Het Pionierteam is dus tweede geworden in klasse 2D met wel evenveel wedstrijdpunten als kampioen De IJssel 1, echter met liefst 4 bordpunten minder. Een vijftal spelers zal zich nu misschien wel eens achter de oren krabben wegens de wedstrijd in ronde 2 tegen Erasmus 4. Daar werd toen verloren, na winst of een gelijk spel zou De Pionier 1 nu kampioen zijn geweest! En opnieuw is het Erasmus 4 geweest! Een aantal jaren geleden werd daar met een 4-4 uitslag promotie bereikt, nu dus niet.
 
Al dit geweld had uiteraard wel zijn weerslag op de aandacht, die aan de interne partijen kon worden besteed.
Het heugelijke feit deed zich daar voor, dat de laatste halve finalist voor de interne beker bekend kon worden gemaakt en daarvoor moesten Gerard Tuk en Leo Kotchiev in touw. Leo wist de eerste partij met redelijk gemak te winnen, in de tweede echter kreeg Gerard de nodige kansen. Maar ook hier ging de tijdnood een woordje meespreken, zodat Gerard wat minder tijd aan zijn zetten moest gaan besteden dan hem eigenlijk lief was. Waarschijnlijk heeft hij daardoor in het eindspel van loper tegen paard, waarin hij als loperpartij een pion meer had, "ergens" iets niet goed gedaan. Hij had misschien kunnen winnen, nu werd het echter remise, waardoor Leo de laatste halve finalist is geworden.
 
Voor de interne competitie moest de steeds beter in vorm rakende Alex van Wieringen in het strijdperk treden tegen een ander aanstormend jeugdig talent, Tim van der Hart. Beiden deden het heel goed in het tweede team, hadden nog nooit de degens met elkaar gekruist. Nu was het dan zover en Tim maakte al vrij snel de fout een loper op te laten sluiten, wat hem een stuk tegen een pion kostte. Dan kan een partij echter nog lang duren en Tim hield het uiteindelijk ook nog een dikke 20 zetten vol. Het zou waarschijnlijk minder zijn geweest als Alex op zet 26 geen torenwinst over het hoofd had gezien, nu werd het eigenlijk een kwestie van materiaal ruilen en tot de conclusie komen dat je geen goede kansen meer hebt. Opnieuw winst voor Alex dus.
 
Jan van Baardwijk kreeg te maken met een agressieve Rob van Wijgerden. Maar Jan wist de agressieviteit te bedwingen en kwam steeds beter te staan. Rob probeerde natuurlijk nog het een en ander, hij wist echter niet de goede methode te vinden en berustte tenslotte in verlies.
 
Datzelfde moest ook Jan Straatman doen tegen Michiel Landman, hoewel Michiel hier wel de nodige moeite mee had. Hij wist een mooie aanval op de koningsstelling van Jan op touw te zetten, leek echter niet in zijn opzet te slagen. Maar ook Jan kon niet de vuist maken, die nodig was en Michiel kwam toch weer opzetten. Nu kon hij, met hulp van Jan, wel de ultieme draai om de oren uitdelen.
 
Arie Bliek kreeg met Sheila de Jonge te maken en Arie deed goede zaken. Sheila deed weer eens haar uiterste best, Arie bleek echter onvermurwbaar! Maar dat moest hij nog wel een poosje blijven want Sheila probeerde nog wel een poosje haar vonnis uit te stellen.
 
Ook een ontroostbare Frits Wilschut liep op een gegeven moment door de zaal. Frits had het zich weer eens veel te omslachtig gemaakt tegen Dik Roeffel en dat moet je nou net niet doen. Frits is daar nu dus ook van op de hoogte!
 
Omslachtig werd het ook een beetje voor Wim den Heijer tegen Frits van der Veeke. Maar tenslotte wist Wim het volle punt wel mee te nemen naar huis. Aan het einde van de partij durfde hij een op het oog winnende combinatie niet aan. Toch wist hij wel te winnen dus.
 
Winnen deed ook Jannes van Halen tegen Sidney Noordijk. Langzaam maar zeker werd Sidney gestuurd naar waar hij eigenlijk niet wilde zijn en moest hij toegeven, dat hij niet tegen Jannes was opgewassen.