HHC r.1

Na een gezellig verlopen ZAS mag er nu weer voor de huishoudelijke competitie worden gespeeld. Maar het is elk seizoen opnieuw de grote vraag hoe het ledenbestand er uit zal zien. Voor dit nieuwe seizoen betekent het dat er een drietal hebben opgezegd (Frits Wilschut, Bart Westdijk en Baris Kinis) en ook een drietal het Pionierschap opneemt (Peter Derrez, Peter Leentvaar en Amine Mahjoubi). Hopelijk hebben ze het naar hun zin!

De opkomst was weer eens oneven en Wim Noordermeer had zich aangeboden om niet te spelen. Misschien wilde hij graag voetballen gaan kijken. Een eerste ronde kent altijd verrassende indelingen omdat er dan at random wordt ingedeeld en daar wel eens verrassingen bij komen kijken. Dan beginnen we het verslag met de ook vorig seizoen veel in beeld komende Thomas Ammerlaan. Hij mocht het nu - met zwart - tegen Julian Krabbendam opnemen. We laten hem nu graag aan het woord: Het leuke van een nieuw seizoen is dat je in de eerste paar rondes (bijna) altijd iemand tegenkomt waartegen je normaal niet zo vaak speelt. Dit was voor mij ook het geval sinds ik tegen Julian vorig seizoen helemaal niet heb gespeeld, hoewel daar dit seizoen vast verandering in komt. Na 1. d4 ging ik al nadenken, want ik had zin om iets vreemds als b5 te spelen, maar koos toch maar voor Pf6. Een vrij timide opening volgde, maar ik vond dat zwart uiteindelijk ietsjes beter stond, sinds wit moeite had om de loper op c1 actief te krijgen. Op zet 12 kreeg ik dan ook de gelegenheid om echt het initiatief over te nemen:

Ik speelde hier 12. ... Lf5, maar achteraf gezien was La6 een veel betere zet, want na 13. Te1 Tad8 had Julian niet meer de optie om Dd4 te gaan spelen en zou hij iets moeten spelen als Df3, waarna wit veel moeite heeft om te ontwikkelen. Terug naar de partij, na Lf5 volgde 13. Dd4 Pe4 14. Dxc5 Pxc5 15. e4 (een mooie zet hier, sinds wit dan eindelijk die loper er uit krijgt) Pxb3 16. axb3 Le6 17. Le3 a6 (a5 was iets beter, want wit kan dan geen b4 spelen) 18. Ta3 Tfb8 volgde. Over Tfb8 spendeerde ik een minuut of 10 à 15, het meeste van de partij, sinds het even duurde om te zien wat er na Tfa1 of Lc5 gebeurt (en Pa4 was blijkbaar ook een optie, maar bij alle lijnen kom ik een pion voor te staan). Julian koos voor 19. Tfa1 waar ik vrij blij mee was, sinds dit een redelijk makkelijke voortgang had. Ik nam op b3 met de gedachte dat hij terug ging nemen op b3, maar Julian had andere plannen:

20. Txa6?? hij had in gedachten dat, na Txa6 21. Txa6, ik zou nemen op b2, maar dan zou ik mat gaan na Ta8+ Lf8 Lh6, maar het was juist wit die problemen had op de achterste rij. Want ik speelde nu hier  21. ... Lxc3 waar wit een stuk verliest, sinds bxc3 niet kan (Tb1+ Lc1 Txc1 is mat). Nog een aantal zetten werden gespeeld, maar al vrij snel gaf Julian op sinds de positie vrij hopeloos was voor wit:

Dan kwam er in Maurits Leentvaar tegen Albert Bijzitter een op het oog redelijk gelijkwaardige partij. Maar daar bleek Maurits het niet helemaal mee eens te zijn want hij sleepte uiteindelijk het punt uit het vuur. Iets minder gelijkwaardig was Dennis de Graaf tegen Michiel Landman. Zoals ook het vorige seizoen toonde Fred van Wieringen zich bereid om iets te schrijven over enkele partijen en dit is daar één van: Dennis maakte het Michiel in de opening wel makkelijk. Na een b4 opening gaf Dennis de e4 pion weg. Er volgden nog wat slordigheden. Michiel maakte daar knap gebruik van. Toen een mataanval van Michiel niet te verdedigen bleek gaf Dennis op. De langste partij was die tussen Leo Stelloo en Peter Leentvaar. Na veel afruil bleven er voor beiden een toren, een paard en vijf pionnen over. Waarvan Peter een vrijpion had. Leo stond echter met zijn koning vast, omdat Peter met zijn toren de f-lijn in handen had. Het leek lange tijd op remise te eindigen, maar doordat Leo zijn koning naar h3 schoof had Peter ineens een dodelijke mataanval. De partij was direct over, na enig gemopper door Leo. Hierna Sheila de Jonge, die organisatorisch een moeilijke periode doormaakt, tegen Bonne Faber. Vooral de laatste tijd waren dit voor beiden moeilijke partijen. Sheila opende voorzichtig. Eigenlijk wat te voorzichtig want in de volgende stelling speelde ze, i.p.v paarden af te ruilen, de zet, Pg5 waardoor 

er minimaal een tempo verloren ging na het antwoord ...;h6. Terug naar f3 ging nauwelijks, dus maar Ph3 gespeeld. Zo kwam enkele zetten later de volgende positie op het bord:

De bedoeling was hier vereenvoudiging van de stelling met ...;Dxg3 - hxg3;Pe2+ en Pxc1 maar Sheila zag slechts dat laatste "gevaar" en speelde zonder veel overwegen Pf4;Dg4 - Dd1?? zodat het paard de dekking kwijtraakte. Uiteraard werd dit cadeautje uitgepakt met gemopper op zichzelf door Sheila. De zet Pf4 was sowieso fout wegens ...;Pxc2. Weer wat later was de volgende stelling ook interessant:

Zwart aan zet had hier ...;De3+ moeten spelen. Bonne had dit wel gezien maar wilde het voorzichtig verder spelen wegens het ongedekt staan van d6 en een mogelijk Pf6+ met dan een open koningsstelling dus speelde hij ...;Dh4 - Pg3;Pg6 en nu probeerde Sheila onrust te stoken in het centrum met d4. Hierna kwam de volgende stelling op het bord:

en was ...;Lxd5 - exd5;Pc4 het sterkste geweest maar Bonne wilde het anders proberen en speelde meteen ...;Pc4 - Df2 (Lxc4 is beter);Lxd5 - exd5;Dxb2 en met een paard en een pion voorsprong wordt het makkelijk spelen en zo gaf Sheila het enkele zetten later op. Dan het woord weer aan Fred. Fred en en Michael Smalheer waren aan elkaar gekoppeld. Het werd een lange partij, waarin Fred in het begin een pion veroverde. Michael speelde echter een goede partij maar verloor toch weer een pion. Fred moest een aanval op de koning met koning, toren en pionnen afslaan. Toen hij de gevaarlijke loper wist te ruilen, was het over. De felicitaties waren voor Fred. Nog zo'n partij uit de eerste ronde, waarover Thomas al een indicatie gaf. Dit ging tussen Ellen Akershoek en Hans van Calmthout en dit zal ook wel de enige keer zijn dat ze tegen elkaar spelen. Maar Hans kon toch wel merken dat Ellen vorderingen maakt want hij moest wel degelijk op z'n tellen passen. Toch moest Ellen tenslotte haar meerdere op schaakgebied erkennen in Hans. Weer een verhaaltje van Fred: Zoals beloofd kwam Peter Derrez op de eerste avond om mee te spelen in de HHC. Daarin trof Peter met zwart Hans Maagdenberg. Hans en Peter maakten geen foutjes en het spel ging gelijk op. Het remisevoorstel van Hans nam Peter na enig beraad aan. Dan weer zo'n partij met een groot krachtsverschil want Dik van der Pluijm had eigenlijk maar weinig moeite met Frits van der Veeke. Ook van de partij tussen Duncan Peltenburg en Timo van Kesteren zou je een dergelijk scenario verwachten. Maar niets was minder waar want Duncan werd de verrassende winnaar! Tenslotte speelde Jan van Dam nog tegen de èchte nieuweling Amine Mahjoubi (te zien op de begeleidende foto). Bij het ZAS had Amine kennis gemaakt met De Pionier en dat was blijkbaar zo goed bevallen dat hij lid wilde worden. Maar hij bleek (nog) niet opgewassen tegen Jan en verloor dus.

Ook nu weer een tussenstand van de competitie.