Het was weer eens een gezellige drukte in de Pionier-speelruimte! Er werd een vervolg gemaakt aan de bekercompetitie en ook de interne competitie kende een aantal interessante ontmoetingen. Verder mochten we weer een geïnteresseerd iemand welkom heten.
De start van de avond kende enige commotie omdat er onenigheid ontstond omtrent het oneven zijn van een speler. Dat werd tenslotte in der minne geschikt en zodoende kon de avond beginnen. Daarbij speelden de nummers één en twee van de ranglijst tegen elkaar en zo zaten Dik van der Pluijm en Sheila de Jonge alweer tegenover elkaar. Ook in de eerste ronde van de bekercompetitie was dat al gebeurd en die ontmoetingen had Dik naar zich toe weten te trekken. Dus zou je kunnen stellen, dat ze elkaars speelwijze al enigszins door hadden. Als je dan kijkt naar de benodigde tijd voor de partij dan was dat inderdaad ook wel zo, maar Dik wist zijn stempel steeds meer op de partij te drukken. Uiteraard probeerde Sheila daar haar eigen ideeën zo goed mogelijk tegenover te zetten. Maar uiteindelijk wist Dik dat stempel beslissend te gelde te maken en daardoor kon hij zichzelf bij de nieuwe ranglijst op de eerste plaats terugvinden.
Voor Ronald van Velzen, die het seizoen prima was begonnen, wachtte daarom één van de toppers uit de competitie, in de persoon van Hans van Calmthout. Daarbij zou je, eerlijk gezegd, verwachten, dat Hans heel snel brandhout van Ronald zou maken, dat lukte hem echter van geen kant, Ronald wist keurig tegenspel te bieden. Maar toch kon je langzamerhand wel het krachtsverschil tussen beiden in de stelling terugvinden en zo wist Hans uiteindelijk die verwachting waar te maken door de partij te winnen.
Een fikse strijd ontbrandde aan het bord tussen Martijn van Dam en Alex van Wieringen. Maar als er dan klappen vallen willen ze ook wel eens verkeerd uitkomen. Zo overkwam dat Martijn, waardoor hij een stuk kwijtraakte. Met veel denkwerk wist Alex daarmee het punt veilig te stellen.
Lisanne van Huizen werd ingedeeld tegen de geïnteresseerde "nieuweling" Hans Nonhoff en Hans bleek zich nog helemaal in te moeten werken in een schaakpartij. Dat had tot gevolg dat Lisanne al vrij snel een punt wist te scoren.
Het leek er op, dat Reinier van der Wende goede mogelijkheden zou krijgen om te scoren, tegen Leo Stelloo. Langzaam maar zeker bouwde hij ook inderdaad een betere stelling op. Maar misschien maakte dat hem een beetje zorgeloos want Leo wist, door een fout van Reinier, een mat in de stelling in te bouwen. Daar was hij na afloop heel gelukkig mee.
Opnieuw kwam een indeling tot stand tussen Fred van Wieringen en Bonne Faber. Dat is in de afgelopen jaren al diverse keren gebeurd en vaak had de opening een identiek verloop. Ditmaal ging Fred heel voorzichtig te werk maar wist daarbij toch wel dreiging op te bouwen op de zwarte koningsstelling. Toch leek hij een pionverlies te overzien, waardoor Bonne z'n stelling wist binnen te dringen met een toren, daarmee koning en dame tegelijkertijd aanvallend. Die dame kostte Bonne een toren en een paard en hierdoor kwam er een evenwichtige stand op het bord met voor Fred een open h-lijn voor zijn beide torens en voor Bonne een sterk loperpaar. Dat leek hem een goed moment om remise aan te bieden en Fred een goed moment om dat te accepteren.
Jan van Baardwijk en Wim Noordermeer gingen elkaar weer eens als vanouds te lijf. Ze kregen daardoor een er spannend uitziende stelling en daar wist Jan uiteindelijk het beste mee om te gaan. Dat leverde hem tenslotte partijwinst op.
Een redelijk makkelijke avond werd het voor Peter Derrez, hoewel dat niet aan zijn lichaamstaal was te merken. Tegen Frits Wilschut had hij enige moeite met het vinden van de juiste voortzetting, alhoewel hij die tenslotte wel wist te vinden. Dat bracht ook hem een punt op.
Dan het oneven zijn. Hierbij speelden alle verdere aanwezigen tegen Thijs van Dam en daar werden een aantal fouten bij gemaakt. Dat had tot gevolg, dat Thijs een stuk won en ook behoorlijke druk op wist te bouwen verder. Dat resulteerde uiteindelijk in mat op de onderste rij.
De bekerpartijen brachten beiden de verwachte winnaars, Kees Breen bleek verre van opgewassen tegen Jan van Huizen en ook Casper Verbeek wist het Jan van Dam niet al te moeilijk te maken, hoewel de eerste van hun beide partijen nog wel wat moeite voor Jan opleverde. Toch beide Jannen een ronde verder.
De nieuwe tussenstand.
Een fikse strijd ontbrandde aan het bord tussen Martijn van Dam en Alex van Wieringen. Maar als er dan klappen vallen willen ze ook wel eens verkeerd uitkomen. Zo overkwam dat Martijn, waardoor hij een stuk kwijtraakte. Met veel denkwerk wist Alex daarmee het punt veilig te stellen.
Lisanne van Huizen werd ingedeeld tegen de geïnteresseerde "nieuweling" Hans Nonhoff en Hans bleek zich nog helemaal in te moeten werken in een schaakpartij. Dat had tot gevolg dat Lisanne al vrij snel een punt wist te scoren.
Het leek er op, dat Reinier van der Wende goede mogelijkheden zou krijgen om te scoren, tegen Leo Stelloo. Langzaam maar zeker bouwde hij ook inderdaad een betere stelling op. Maar misschien maakte dat hem een beetje zorgeloos want Leo wist, door een fout van Reinier, een mat in de stelling in te bouwen. Daar was hij na afloop heel gelukkig mee.
Opnieuw kwam een indeling tot stand tussen Fred van Wieringen en Bonne Faber. Dat is in de afgelopen jaren al diverse keren gebeurd en vaak had de opening een identiek verloop. Ditmaal ging Fred heel voorzichtig te werk maar wist daarbij toch wel dreiging op te bouwen op de zwarte koningsstelling. Toch leek hij een pionverlies te overzien, waardoor Bonne z'n stelling wist binnen te dringen met een toren, daarmee koning en dame tegelijkertijd aanvallend. Die dame kostte Bonne een toren en een paard en hierdoor kwam er een evenwichtige stand op het bord met voor Fred een open h-lijn voor zijn beide torens en voor Bonne een sterk loperpaar. Dat leek hem een goed moment om remise aan te bieden en Fred een goed moment om dat te accepteren.
Jan van Baardwijk en Wim Noordermeer gingen elkaar weer eens als vanouds te lijf. Ze kregen daardoor een er spannend uitziende stelling en daar wist Jan uiteindelijk het beste mee om te gaan. Dat leverde hem tenslotte partijwinst op.
Een redelijk makkelijke avond werd het voor Peter Derrez, hoewel dat niet aan zijn lichaamstaal was te merken. Tegen Frits Wilschut had hij enige moeite met het vinden van de juiste voortzetting, alhoewel hij die tenslotte wel wist te vinden. Dat bracht ook hem een punt op.
Dan het oneven zijn. Hierbij speelden alle verdere aanwezigen tegen Thijs van Dam en daar werden een aantal fouten bij gemaakt. Dat had tot gevolg, dat Thijs een stuk won en ook behoorlijke druk op wist te bouwen verder. Dat resulteerde uiteindelijk in mat op de onderste rij.
De bekerpartijen brachten beiden de verwachte winnaars, Kees Breen bleek verre van opgewassen tegen Jan van Huizen en ook Casper Verbeek wist het Jan van Dam niet al te moeilijk te maken, hoewel de eerste van hun beide partijen nog wel wat moeite voor Jan opleverde. Toch beide Jannen een ronde verder.
De nieuwe tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten