Na een gezellig ZAS, met eigenlijk een toch wel iets te laag deelnemersgemiddelde (18,6 tegen de vorige aflevering 20,8), gaat nu de interne competitie weer van start. Gezien ook het aantal deelnemers nu moet men nog wakker worden uit een zomerslaap! Slechts 2 leden aanwezig, die niet aan het ZAS hadden meegedaan.
Allereerst een dankwoord aan het adres van Fred van Wieringen voor het verzorgen van de verslagen van de afgelopen twee weken. Vermoeiend werk voor hem blijkbaar, nu is hij zelf meteen met vakantie gegaan!
Voor de indeling deze avond werd gebruik gemaakt van de randomiser uit een indelingsprogramma, zodat daardoor ieder een startnummer kreeg. Hierna kon simpelweg ingedeeld worden.
Als eersten kwamen daarbij Arie Bliek en Sheila de Jonge uit de bus en ze speelden een op het oog leuke partij, waarin Arie de bovenliggende partij leek te zijn. Hij had Sheila's koning op de onderste rij weten vast te zetten met z'n dame (geposteerd op h8) en daar was die koning gebonden aan de dekking van de zwartveldige loper op g8. Maar Arie wist zijn voordeel niet vast te houden, hij liet Sheila helemaal terugkomen, met als gevolg zijn eigen koning in grote problemen op de damevleugel. Met haar dame en een toren wist Sheila nu tenslotte het mat af te dwingen.
Daarna is het de beurt aan Martijn van Dam en Peter Derrez. Ook hier sprake van een bovenliggende partij en daar is de naam Martijn aan vast te knopen. Hier echter niet hetzelfde vervolg als uit de vorige partij. Peter deed zijn uiterste best nog iets moois van zijn stelling te maken maar hij slaagde daar niet in en dus een eerste punt voor Martijn.
Dit zal waarschijnlijk niet hun enige onderlinge partij van dit seizoen worden en ook vorig seizoen speelden Frits van der Veeke en Ronald van Velzen diverse keren tegen elkaar. Vaak werd het eindresultaat dan verkregen door slordig omgaan met het materiaal en zo gebeurde dat ook nu!? Frits vond tenminste, dat hij geen twee torens nodig had en gaf er daarvan eentje aan zijn tegenstander. Maar Ronald, die daardoor wel de veel betere stelling kreeg, vond dat toch te veel ven het goede en plaatste een poosje later een eigen toren op een plek, waar die toren zomaar geslagen kon worden. Met een "dank-je-wel" eigende Frits zich nu de toren toe en plotseling kwam hij beter te staan. Die positie bleek hij vast te kunnen blijven houden tot het eind, wat hem een punt opleverde.
Michiel Landman en Wim van Schie waren de enigen, die zich hadden voorgenomen er een rustige avond van te maken. Er werd het nodige materiaal geruild, totdat beiden, naast een koning en een aantal pionnen, nog een dame en een toren over hadden. Dat vond Michiel blijkbaar het sein om remise aan te bieden en Wim wist bij zichzelf geen reden te vinden om dat aanbod af te slaan. De eerste remise van het nieuwe seizoen derhalve.
Hans van Calmthout vond het blijkbaar een goed moment om weer bij zijn oude club, die hij zelfs een periode als voorzitter heeft gediend, te gaan spelen als dubbellid en hij wordt daarbij van harte welkom geheten, in de hoop, dat hij er een prettige en (voor hem) succesvolle periode van weet te maken! In de eerste partij kreeg hij te maken met Wim Noordermeer, die hem toch meer het vuur aan de schenen wist te leggen dan vooraf verwacht. Hoewel, Hans leek wel steeds ietsje beter te staan, kon echter nog geen dwingende voortzetting vinden. Dat duurde tot in de late uurtjes, tot zelfs beiden niet meer verplicht waren te noteren. Maar inmiddels had Hans wel een toren van Wim in problemen weten te brengen op de damevleugel. Door het opspelen van zijn a- en b-pionnen werd die toren flink in het nauw gebracht en Wim wist tenslotte niet anders te bedenken dan hem daarna te geven voor de b-pion. Maar hij meende op de koningsvleugel nog kansen te vinden door het enigszins opgesloten te staan van de koning van Hans. Daarbij overzag hij echter het gedekt staan van de f-pion van Hans, wat hem z'n dame en uiteraard de partij kostte. Excuus was natuurlijk wel zijn tijdsdruk.
Dan krijgen we Jan van Huizen, die het seizoen mocht beginnen tegen Leo Stelloo. Ook al staat Leo in principe laag op de spelerslijst van De Pionier, het blijft altijd oppassen voor hem. Dat deed Jan dan ook en ze wisten een combinatierijke partij op het bord te krijgen. Daar verslikte Leo zich toch enigszins in, wat hem in eerste instantie twee pionnen kostte. Maar daarom was zijn kruit nog niet verschoten en hij dreigde met een matcombinatie. Als Jan hier niet goed op zou hebben gereageerd dan zou hij dus mat zijn gegaan. Maar hij reageerde er wel goed op en kreeg behoorlijk voordeel. Leo klaagde nog wel over te weinig tijd om e.e.a. goed uit te spelen, dat geldt echter voor beiden (je begint beiden met dezelfde tijd!?). Jan speelde het wel goed uit en won tenslotte de partij.
Ernst-Jan Pluim Mentz is nog steeds de meest te vrezen speler binnen de club en Jan van Baardwijk was, dankzij de loting, zijn eerste tegenstander. Maar dit was ook de eerste afgelopen partij, dus is er niet al te veel van gezien. Wel de slotstand en daarin stond Jan beslist niet florissant en dat was ook de reden, dat hij de partij opgaf.
Dan, last but not least, Bonne Faber tegen Jan van Dam. Bonne had frisse moed kunnen putten uit een
rondreis per bus, die daardoor heel vermoeiend was, ook al kon je de halve dag op je gemak in die bus zitten. Het ging van de Giants Causeway in het noord-oosten (een stuk boven Belfast) tot Mizen Head, het meest zuid-westelijke puntje van het land. Foto,s hiervan zijn gemakkelijk te vinden op het internet, hier echter nog een persoonlijke impressie uit de Wicklow Mountains, zuidelijk van Dublin:
Dan naar de partij, die begon met de persoonlijke liefhebberijen van beide spelers. Toen de opening zo'n beetje achter de rug was probeerde Jan meteen te forceren door eigenlijk een tempoverlies met een paard in gang te zetten. Daardoor kon hij dat paard ruilen tegen een loper maar werd Bonne's pionnencentrum wel verstevigd. Ook later in de partij ruilde Jan, met opnieuw licht tempoverlies, nu een loper tegen een paard, waardoor Bonne een half-open b-lijn in handen kreeg, waarlangs hij z'n aanval ging opzetten. Er konden lopers worden geruild maar daar voelde Jan wat minder voor dus speelde hij zijn loper weg. Bonne ruilde echter wel en kon, mede daardoor, de stelling van Jan binnendringen met z'n dame. Die werd geruild, nu wist Bonne echter met een paard de pion b7 dekkende toren te verdrijven, wat hem die pion opleverde. Ook de e-pion van Jan ging even later in het doosje. Jan zal misschien gedacht hebben dat die pion niet te nemen was omdat hij indirect gedekt stond door een toren. Maar middels een schaakje kon Bonne nog paardruil afdwingen, waarna Jan het welletjes vond en opgaf.
De eerste tussenstand.
Ernst-Jan Pluim Mentz is nog steeds de meest te vrezen speler binnen de club en Jan van Baardwijk was, dankzij de loting, zijn eerste tegenstander. Maar dit was ook de eerste afgelopen partij, dus is er niet al te veel van gezien. Wel de slotstand en daarin stond Jan beslist niet florissant en dat was ook de reden, dat hij de partij opgaf.
Dan, last but not least, Bonne Faber tegen Jan van Dam. Bonne had frisse moed kunnen putten uit een
rondreis per bus, die daardoor heel vermoeiend was, ook al kon je de halve dag op je gemak in die bus zitten. Het ging van de Giants Causeway in het noord-oosten (een stuk boven Belfast) tot Mizen Head, het meest zuid-westelijke puntje van het land. Foto,s hiervan zijn gemakkelijk te vinden op het internet, hier echter nog een persoonlijke impressie uit de Wicklow Mountains, zuidelijk van Dublin:
Dan naar de partij, die begon met de persoonlijke liefhebberijen van beide spelers. Toen de opening zo'n beetje achter de rug was probeerde Jan meteen te forceren door eigenlijk een tempoverlies met een paard in gang te zetten. Daardoor kon hij dat paard ruilen tegen een loper maar werd Bonne's pionnencentrum wel verstevigd. Ook later in de partij ruilde Jan, met opnieuw licht tempoverlies, nu een loper tegen een paard, waardoor Bonne een half-open b-lijn in handen kreeg, waarlangs hij z'n aanval ging opzetten. Er konden lopers worden geruild maar daar voelde Jan wat minder voor dus speelde hij zijn loper weg. Bonne ruilde echter wel en kon, mede daardoor, de stelling van Jan binnendringen met z'n dame. Die werd geruild, nu wist Bonne echter met een paard de pion b7 dekkende toren te verdrijven, wat hem die pion opleverde. Ook de e-pion van Jan ging even later in het doosje. Jan zal misschien gedacht hebben dat die pion niet te nemen was omdat hij indirect gedekt stond door een toren. Maar middels een schaakje kon Bonne nog paardruil afdwingen, waarna Jan het welletjes vond en opgaf.
De eerste tussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten