Na deze ronde zijn de beide finalisten voor de interne bekercompetitie bekend. Zo snel als mogelijk zal nu de finale worden gespeeld om te zien of Ernst-Jan Pluim Mentz nogmaals die titel kan verlengen. Maar ook voor de interne competitie trad men tegen elkaar in het strijdperk en soms best wel verrassend.
Maar eerst die tweede halve finale, tussen Rik Verheij en Ad van der Ree. In de eerste partij moest Rik al vrij snel de rochade opgeven, Ad dreigde anders minstens kwaliteitswinst. Maar ook de oplossing van Rik om met de koning pion c2 te gaan verdedigen was duidelijk uit nood geboren. Het kostte hem een pion en de open a-lijn. Een koning in het centrum blijft altijd een prima aanvalsdoel, vooral als hij nauwelijks bescherming geniet. Rik verloor dan ook, gaande de partij, een stuk en Ad kon eigenlijk op pionnenjacht gaan, waar weinig tegen te doen was. Ja, eigenlijk slechts opgeven, wat Rik dan ook wat later deed. Als je dan de tweede partij beslist moet winnen wordt het al wat moeilijker en op een gegeven moment wist Ad eeuwig schaak af te dwingen en met een lichte ondertoon van spijt in zijn stem zei Ad: "Ik kan moeilijk anders, ik heb immers voldoende aan remise om door te gaan". Kan hij dat ook doen tegen Ernst-Jan?
Dezelfde Ernst-Jan had nog een relatief moeilijk avondje tegen Peter Derrez. Op zich redelijk snel wist hij een positie op het bord te krijgen, waarvan de grootmeesters zouden zeggen "gewonnen", dan praat je echter wel over een hoger niveau. Peter wist nog lang stand te houden, toen echter een wit paard - met schaak - een aantal dreigende penningen doorbrak werd het ook hem te machtig en kon hij (met opgeheven hoofd) opgeven.
Zoals zo vaak wist Sheila de Jonge ook nu, tegen Fred van Wieringen, lang en gevaarlijk stand te houden. Fred kreeg het al meteen moeilijk door de openingskeuze van Sheila, waardoor hij veel bedenktijd nodig had. Ook verder in de partij werd het voor beiden bijzonder goed opletten, nu was het echter Sheila die een soort van ruzie kreeg met de klok. die naar haar smaak veel te snel de seconden wegtikte. Toch wist ze nog zweetdruppels op Fred's voorhoofd te laten parelen, hoewel Fred tenslotte toch aan het langste eind trok.
Rob van Wijgerden had de smaak te pakken gekregen van het spelen in de top 10 en die smaak wilde hij graag vasthouden tegen Wim van Schie. Maar dat bleek nog lang niet zo gemakkelijk, Wim toonde zich een harde brok om te verteren. Even leek het er op, dat Rob de hoogste ogen zou gooien in een pionneneindspel, toch bleek dat meer dan mogelijk. Tenslotte wisten beiden een pion te laten promoveren, koning plus dame tegen koning + dame heeft eigenlijk altijd remise tot gevolg, zo ook hier.
In de partij tussen Bonne Faber en Jan van Huizen werden twee grote fouten gemaakt! De eerste door Jan, die meende voordeel te kunnen halen uit een - naar zijn smaak tijdelijk - stukoffer. Bonne wist dat echter te weerleggen, een zetvolgorde, eigenlijk overzien door Jan. De gedachte achter Jan's stukoffer was wel leuk, het was echter niet goed doordacht. Nu kreeg Bonne een stuk voor 2 pionnen en vanaf nu was het verdedigen voor Jan en zoeken naar de beste voortzetting voor Bonne. Daar slaagde Jan redelijk in, Bonne echter niet want op zeker moment miste hij mat in enkele zetten en kon Jan wat opgeluchter ademhalen. Eigenlijk was de stelling nog steeds gewonnen voor Bonne toen de dames hadden kunnen worden geruild. Dan was het een kwestie geworden van loper plus 4 pionnen voor Bonne en 6 pionnen voor Jan. Dit bleek nog steeds gewonnen, Bonne durfde het risico echter niet aan en bood remise. Daar hoefde Jan eigenlijk niet lang over na te denken.
Wim Noordermeer ging weer als vanouds agressief van start tegen Leo Stelloo. Maar Wim schoot zich in zijn eigen voet door die agressiviteit en Leo wist alles in goede banen te houden met de uiteindelijke winst als beloning.
De meest verrassende partij van de avond werd gespeeld door Jan van Baardwijk en Frits Wilschut. Op een gegeven moment had Frits een kwaliteit te pakken weten te krijgen en zou op winst af moeten kunnen stevenen. Maar Jan is dan een taaie rakker en hij schotelde Frits nogal wat moeilijkheden voor. Gelukkig voor hem bleef Frits daar redelijk rustig onder, hoewel het hem wel de nodige inspanning kostte. Jan in tijdnood en voor Frits steeds minder tijd, hoewel wel voldoende. Waarschijnlijk toch dankzij die tijdsdruk bezweek Jan op een gegeven moment en Frits wist hem mat te zetten. "Dat is voor het eerst sinds we tegen elkaar spelen!" verzuchtte Frits.
De andere Frits van de club, Van der Veeke, speelde tegen Arie Bliek. Elke donderdagavond, voor het begin van de competitie, krijgt Frits, samen met Ronald van Velzen, les van Ernst-Jan en dat werpt zo nu en dan toch wel zijn vruchten af. Arie werd onder druk gezet en moest wat later erkennen dat die lessen voor Frits in goede aarde vielen. Winst voor Frits dus.
Als laatste partij die van Dik Roeffel tegen Ronald. Daarin kon Ronald bewijzen dat ook voor hem die lessen niet nutteloos waren. Dat wist hij duidelijk te doen dus volledige winst voor de leerlingen van Ernst-Jan!
De nieuwe stand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten