zondag 14 mei 2017

Ronde 34

Een rustige avond, waarbij toch een aantal leuke partijen werd gespeeld. Het is een beetje te merken, dat het seizoen naar het einde loopt, sommigen hebben toch andere dingen te doen. Maar de vakantie was weer wel voorbij, hoewel dat met de grijze golf nog geen dwingende oorzaak hoeft te zijn.
Ernst-Jan Pluim Mentz krijgt over het algemeen iemand uit maximaal de top-15 tegenover zich. Nu was de beurt aan Bonne Faber en Ernst-Jan wilde eens een minder bekende openingsopzet uitproberen. Daar reageerde Bonne niet helemaal adequaat op zodat hij al snel een pion achter kwam te staan. Het werd nog erger voor hem want hij liet toe, dat Ernst-Jan een aftrekaanval op kon zetten en daarmee een kwaliteit won. Dat zou normaliter een reden kunnen zijn om de partij op te geven, vooral tegen iemand met zo'n 600 ratingpunten meer. Maar Bonne had daar nog geen zin in, hoewel hij al lang niet meer op meer dan verlies rekende. Toch wist hij zijn tegenstander nog lang dwars te zitten en gaf pas rond zet 50 op, toen was namelijk een vrijpion niet meer af te stoppen.
Zo langzamerhand gaan de mogelijkheden tot het bereiken van een (groeps)kampioenschap ook meespelen en daarvoor moeten op zijn minst 15 partijen gespeeld zijn. Voor groep 2 zet daarbij Fred van Wieringen alles op alles, vooral om dat aantal van 15 partijen te halen. Hij speelde deze avond zijn 11de partij, tegen grote concurrent voor de prijs, Rob van Wijgerden. Gaande de partij werd er een materiaalverhouding van toren plus loper voor Fred en 2 lopers en een paard voor Rob gekregen. Maar die lopers van Rob stonden moeilijk en - vooral die van de witte velden - keken tegen een aantal pionnen aan. Uiteraard probeerde Rob zijn materiële voordeel (eigenlijk slechts in punten) te gaan verzilveren, Fred is echter een uitstekend verdediger en langzamerhand kreeg hij, naast het strategische, ook het materiële voordeel. Tenslotte ook het punt, toen Rob inzag dat hij tegen de bierkaai aan het vechten was.
Een mooie partij met een totaal onverwachte uitslag kwam tot stand tussen Rik Verheij en Jan van Huizen. Rik kwam eigenlijk steeds beter te staan en daar wist Jan helemaal niets tegen te doen. Maar de tijd van jan zou nog komen, ondanks het feit dat Rik in de loop van het gevecht een loper en een pion had weten te winnen. In een dergelijk geval ontstaat, na verdere afruil van het meeste materiaal (beiden nog een toren en Rik dan die loper plus pion) een moeilijk eindspel. Rik moest proberen zijn pion naar de overkant te brengen, intussen wel zijn beide stukken beschermend. Jan had al even met de gedachte aan opgeven gespeeld, plotseling zag hij echter een mogelijkheid tot remise door pat. Als hij zijn koning namelijk in een hoekje zou laten drijven........ Met open ogen trapte Rik in het valletje en liet zijn pion opmarcheren. Toen echter kwam het fenomeen "dolle toren" om het hoekje kijken want Jan kon die pion slaan met schaak. Ook de torens zouden nu geruild moeten worden en met alleen een loper kun je geen mat geven. Remise dus.
Leo Stelloo haalde zijn complete trukendoos boven tegen Sheila de Jonge. Maar in die doos zat ook het item "tijdnood" en Leo had niet door dat dit hemzelf betrof. Toen dat wel het geval was lukte het hem niet meer om de opgedane schade te herstellen en door deze overwinning eiste Sheila opnieuw haar plekje in de top 10 op, naast een tweede plek in het kampioenschap voor groep 2.
Het was bijna niet te geloven maar na 33 ronden kwam Frans Troost zijn eerste competitiepartij spelen, tegen Jan van Baardwijk. De voetbalcompetitie voor zijn zoons was afgelopen en nu kreeg hij dus meer zijn handen vrij voor de eigen hobby! Hij bleek het spelletje nog niet verleerd want Jan moest ogen aan alle kanten hebben om het vege lijf te redden. Toch lukte hem dat tenslotte niet en daarmee haalde Frans meteen ook zijn eerste winst van het seizoen binnen (gerekend buiten de RSB-competitie!).
Arie Bliek kreeg Dik Roeffel tegenover zich en Arie wist snel een overwinning te boeken.
Het lukte Frits Wilschut weer eens om een naamgenoot tegenover zich te krijgen: Frits van der Veeke. Het kostte wel enige moeite, toch kreeg "witte Frits" (in het onderhavige geval!!) het betere van het spel. Dat wist hij tot en met het einde van de partij vast te houden, wat hem dus het punt opleverde.
Dan tenslotte nog de laatste partij van het seizoen voor Casper Verbeek (één van zijn verdere hobby's is vakantie houden), ditmaal tegen Wim Noordermeer. Casper moet met een onprettig gevoel die vakantie beginnen, hij liet zich namelijk door Wim in de luren leggen en eindigt daarmee (zoals hij zelf altijd graag zegt) bovenaan de ranglijst. Tenminste, als je het papier, waarop die lijst is uitgeprint, omdraait.

Hier is dan die lijst!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten