In de tweede ronde komen dan de winnaars uit ronde 1 tegen elkaar, mits aanwezig. Daar kan dan nog steeds een behoorlijk verschil in schaaksterkte tussen zitten. Toch konden ook nu enkele leuke en verrassende uitslagen worden genoteerd.
Dit hield bijvoorbeeld in dat Michiel Landman al snel aan Ernst-Jan Pluim Mentz werd gekoppeld. "Dan hebben we dat maar weer gehad!" was de reactie van Michiel. Toch wist hij lang stand te houden en aldus ontstond er een eindspel met aan beide kanten twee torens, een licht stuk en enkele pionnen. Eigenlijk zo ongeveer het lievelingsgebeuren voor Ernst-Jan en dat bewees hij ook door Michiel wat later zo ongeveer op de onderste rij vast te pinnen. Tevens dreigde er een pion van hem te promoveren zodat Michiel - na de stelling nog even bestudeerd te hebben - opgaf.
Voor Sheila de Jonge wachtte er in Bonne Faber een moeilijke tegenstander. Maar ze ging met de haar eigen flair achter het bord zitten en opende verre van uit het boekje. Ze was echter wel zo slim om haar stukken alvast goed te zetten voor het beheersen van enkele nog te openen lijnen. Wat je dan als tegenstander zeker niet moet doen is meewerken aan het openen van die lijnen. Maar die raad had Bonne misschien in een ver verleden wel eens gehad, deze avond was hij 'm doodleuk vergeten. Dus kreeg Sheila mooi spel voor haar materiaal en ging daar mee aan de slag. Toen Bonne even later een op de zesde rij aangekomen pion ging slaan zette hij het hek op die dam helemaal open. Sheila nam het geschenk met beide handen aan en wist meteen een loper van Bonne in te sluiten. Dat kon slechts door het opspelen van één van de beschermende koningspionnen worden opgelost, nu kwam echter de hele fanfare van stukken langs de geopende lijnen opgemarcheerd. Met een fraai paardoffer maakte Sheila er nu een eind aan.
Frits Wilschut kreeg, als winnaar uit de eerste ronde, te maken met Jan van Huizen, die een remise achter zijn naam had staan. Maar zover wilde Jan het niet nog een keer laten komen en hij had Frits al snel - figuurlijk - op z'n knieën!
Net als enkele anderen had Dik Roeffel ontdekt dat er een nieuw schaakseizoen was begonnen en daar wilde ook hij graag aan gaan deelnemen. Dat mocht hij nu proberen tegen Frits van der Veeke, de andere kant van bovengenoemde remise. Frits had daardoor blijkbaar al enigszins de smaak te pakken gekregen want hij wist, gaande de partij, een stuk van Dik te pakken te krijgen. Dik ging zich nu met hand en tand verdedigen, als je daarbij echter een stuk achter staat wordt het wel erg moeilijk, vooral als de torens nog wel in het spel zijn. Dat brak Dik dan ook op en bracht Frits de eerste winst van het nieuwe seizoen.
Een lange partij maakte Arie Bliek er van tegen Ad van der Ree. Ook hier was op een gegeven moment sprake van stukverlies, dat verandert echter niet zoveel aan Arie's spel. Hij blijft dan proberen toch minimaal een remise binnen te halen. Tegen Ad was hij daarvoor echter aan het verkeerde adres, hoewel het nog wel een poosje duurde voordat de partij eindigde. Op dat moment had Ad een (nieuwe) dame, een loper en nog twee vrijpionnen, terwijl Arie daar slechts een schamel paard tegenover wist te stellen. Tenslotte dus winst voor Ad.
Dan nog een, wat je zou kunnen noemen, familiedrama tussen vader Wim en zoon Tim Albus. Wat in die partij allemaal gebeurde ging aan de meesten voorbij omdat het zo snel bleek afgelopen. Maar pa had zijn zoon weinig kans gegeven in de partij en zo ging hij, een punt rijker, wat later, samen met z'n zoon, dat wel, naar huis.
De grote verrassing deze avond kwam tot stand tussen Martijn van Dam en Rik Verheij. Of dat ook te maken heeft gehad met het speeltempo (als schoolgaande heeft Martijn nog het recht om partijen te spelen met maximaal een uur bedenktijd) is natuurlijk een open vraag. Maar Rik speelde misschien ietsje te frivool en kwam tenslotte een pion achter te staan. Het hoefde nog lang niet over te zijn, Rik wilde er echter geen ellenlange schuifpartij van maken om het dan misschien nog net remise te kunnen houden en gaf daarom op.
Ook van de partij tussen Ronald van Velzen en Ben Blakmoor is niet zoveel gezien. Wel is bekend, dat Ben de betere positie bij elkaar wist te schaken en ook dat hij daardoor Ronald op een gegeven moment tot overgave dwong.
De partij van de avond werd gespeeld tussen Leo Stelloo en Wim Noordermeer. Leo wist steeds meer materiaal buit te maken en op een gegeven moment kon hij op elke denkbare manier winnen. Het had hem echter wel veel bedenktijd gekost en dat had blijkbaar de nodige invloed op zijn denkproces. Ook is Wim bijzonder gehaaid in dergelijke stellingen, wat ook nu weer bleek. Want op zeker moment kon Leo een pion laten promoveren en daarvoor mocht hij eigenlijk elk stuk nemen, behalve een dame. En juist die nam hij met een "trots" gebaar en de remise door pat sloeg bij hem in als een bom! "Daar speel je nou een hele avond voor!" was zijn reactie.
Dan, last but not least, de partij tussen Casper Verbeek en Jan van Baardwijk. En - zoals ook gekend uit het vorige seizoen - Casper maakte op een gegeven moment dat ene foutje, waardoor Jan dus met een punt naar huis ging.
De stand na deze ronde is hier te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten