Altijd een enerverend gebeuren, het opstarten van een nieuw schaakseizoen. Komen er nieuwe leden? Zijn er leden weggegaan? Er is in elk geval een nieuw lid bij gekomen en in deze tijden van recessie mag je daar, als kleine schaakclub, best heel blij mee zijn! We wensen Tim Albus (links in het midden) dan ook veel plezier bij onze schaakvereniging.
Deze eerste avond begon met de loting voor de volgnummers binnen de huishoudelijke competitie. Je kunt uiteraard de eindstand van het vorige seizoen als startvolgorde voor het nieuwe seizoen nemen, dan heb je echter meteen in het begin de kopstukken tegen elkaar, nu kunnen er ook leuke duels ontstaan. Ook nieuw is natuurlijk het registreren van de bedenktijd. De RSB-competitie is overgegaan op het Fischertempo, om de leden hier zo snel mogelijk aan te laten wennen kiest De Pionier er ook voor om dit te volgen. Dit betekent nu dus, in plaats van 105 minuten voor de gehele partij, 100 minuten en een verhoging van de tijd met 5 seconden per zet. Vooral in het begin kan dit een vreemd idee geven, je tijd kan, als je je openingszetten snel speelt, wel enige tijd op "140" blijven staan. Maar aan het eind van de partij is je kans om niet "door de vlag gejaagd" te worden een stuk groter geworden.
Onze clubkampioen, Ernst-Jan Pluim Mentz, bleek dat helemaal niet nodig te hebben tegen Michiel Landman. In de hem bekende stijl ruilde hij langzamerhand een deel van het materiaal af, daarbij toch ook steeds zijn stelling ietsje verbeterend. Toch krijg je dan, als tegenstander, het gevoel "m'n kansen op een remise zijn aan het stijgen". Niets is dan echter minder waar, zo ondervond ook de arme Michiel. Maar, met opgeheven hoofd en het idee "ik heb gedaan wat ik kon", gaf hij, toen het net zich ging sluiten, de pijp aan Maarten.
Het klapstuk van de avond zou Jan van Dam-Ben Blakmoor moeten zijn, gezien hun eindpositie vorig seizoen. Dat bleek ook wel een beetje, hoewel Ben het moeilijk ging krijgen. Hij was zijn dame kwijtgeraakt, had daar echter wel een toren en een licht stuk voor teruggekregen. Beider aantal pionnen was gelijk, als Ben dus een z.g. vesting op zou weten te bouwen, zou hij kansen krijgen. Daar bouwde deze veldheer dapper aan, Jan bleef echter dreigen. Al het resterende officiersmateriaal werd afgeruild, er bleven tenslotte nog Jan's dame en de toren van Ben over, inclusief enkele pionnen. Maar, jammer voor Ben, Jan wist een gat te slaan in Ben's vestingwal en de dame drong binnen. Einde verhaal tenslotte voor Ben.
Ook een leuke affiche, gezien de eindstand van vorig seizoen, leek de partij tussen Wim Noordermeer en Rik Verheij. Maar let je dan weer op het iets verdere verleden, dan zou Wim eigenlijk niet al te veel kansen moeten krijgen. Het leek toch vrij goed gelijk op te gaan, hoewel Rik toch wel het iets betere van het spel had. Het mondde tenslotte uit in en toreneindspel, waarin de koning van Wim niet helemaal koosjer bleek te staan. Dat werd dan ook zijn ondergang en een eerste punt voor Rik.
Jan van Huizen kreeg te maken met Leo Stelloo. Jan probeerde uit alle macht om een betere positie op te bouwen, Leo wilde daar echter niet in meegaan. Toch werd zijn stelling wel ietsje minder, gaande de partij. Dat mindere wist Leo niet weg te werken, sterker nog, minder werd steeds meer en Leo gaf tenslotte, enigszins noodgedwongen, de partij op.
Van een iets ander gehalte was het gevecht tussen Peter Derrez en Jan van Baardwijk. Jan wist een gevaarlijke pionnenstructuur op te zetten op de damevleugel, kon daar echter verder niet echt mee uit de voeten, vooral omdat zijn bedenktijd schrikbarend slonk. Maar ook de tijd van Peter werd zo langzamerhand ook al met seconden aangegeven, zodat beiden maar eieren voor hun geld gingen nemen en een remise overeenkwamen.
Wat zou "nieuweling" Tim Albus eigenlijk klaar weten te stomen? Hij had pech gehad met de loting, hij kreeg Ad van der Ree als tegenstander toegewezen. En dan weet je het eigenlijk wel, hoewel het voor Tim nog wel nieuw was. Wel kwam hij met enkele onverwachte zetten, deze bleken echter onvoldoende om Ad uit z'n evenwicht te brengen. Helaas voor hem was Tim daarom de eerste van de avond die een verlies moest erkennen.
Maar vrij snel eigenlijk volgde de uitslag van de partij tussen de beide dames, Sheila de Jonge en Trudy Angeneind. Ze hadden de loting verricht en er daarbij voor gezorgd - zo leek het een beetje - dat ze de hele avond tegenover elkaar zouden komen te zitten. Zo gezegd, zo gedaan dus en daarbij bleek Sheila toch de slimste, tenminste, ze ging tenslotte aan de haal met het punt.
Dan was er tenslotte nog de partij tussen Bonne Faber en Frits Wilschut. Daarbij bleek Bonne niet helemaal (of misschien helemaal niet?!) bij de les, hij speelde eigenlijk meer tegen zichzelf dan tegen Frits. Hij zag een aanvalsobject in de dame van Frits en hield daarbij veel te weinig rekening met de zwarte mogelijkheden. Frits wist keurig aan het gevaar te ontsnappen en had, middels een eenvoudige combinatie, een toren buit kunnen maken. Gelukkig voor Bonne zag Frits dat niet, hij was toch meer gebiologeerd op pionwinst. Dat lukte wel en met beide torens op de (open) e-lijn leek het pleit nog steeds beslist in het nadeel van Bonne. Die wist nu toch wat meer van zijn positie te maken en ruilde het nodige materiaal af. Bleven nog aan beide kanten een toren over en een aantal pionnen, waarvan Frits er dus eentje meer had. Maar dat was wel een dubbelpion geworden en dus, na nog wat probeersels, werd er tot een remise besloten.
De eerste stand van het nieuwe seizoen.
Onze clubkampioen, Ernst-Jan Pluim Mentz, bleek dat helemaal niet nodig te hebben tegen Michiel Landman. In de hem bekende stijl ruilde hij langzamerhand een deel van het materiaal af, daarbij toch ook steeds zijn stelling ietsje verbeterend. Toch krijg je dan, als tegenstander, het gevoel "m'n kansen op een remise zijn aan het stijgen". Niets is dan echter minder waar, zo ondervond ook de arme Michiel. Maar, met opgeheven hoofd en het idee "ik heb gedaan wat ik kon", gaf hij, toen het net zich ging sluiten, de pijp aan Maarten.
Het klapstuk van de avond zou Jan van Dam-Ben Blakmoor moeten zijn, gezien hun eindpositie vorig seizoen. Dat bleek ook wel een beetje, hoewel Ben het moeilijk ging krijgen. Hij was zijn dame kwijtgeraakt, had daar echter wel een toren en een licht stuk voor teruggekregen. Beider aantal pionnen was gelijk, als Ben dus een z.g. vesting op zou weten te bouwen, zou hij kansen krijgen. Daar bouwde deze veldheer dapper aan, Jan bleef echter dreigen. Al het resterende officiersmateriaal werd afgeruild, er bleven tenslotte nog Jan's dame en de toren van Ben over, inclusief enkele pionnen. Maar, jammer voor Ben, Jan wist een gat te slaan in Ben's vestingwal en de dame drong binnen. Einde verhaal tenslotte voor Ben.
Ook een leuke affiche, gezien de eindstand van vorig seizoen, leek de partij tussen Wim Noordermeer en Rik Verheij. Maar let je dan weer op het iets verdere verleden, dan zou Wim eigenlijk niet al te veel kansen moeten krijgen. Het leek toch vrij goed gelijk op te gaan, hoewel Rik toch wel het iets betere van het spel had. Het mondde tenslotte uit in en toreneindspel, waarin de koning van Wim niet helemaal koosjer bleek te staan. Dat werd dan ook zijn ondergang en een eerste punt voor Rik.
Jan van Huizen kreeg te maken met Leo Stelloo. Jan probeerde uit alle macht om een betere positie op te bouwen, Leo wilde daar echter niet in meegaan. Toch werd zijn stelling wel ietsje minder, gaande de partij. Dat mindere wist Leo niet weg te werken, sterker nog, minder werd steeds meer en Leo gaf tenslotte, enigszins noodgedwongen, de partij op.
Van een iets ander gehalte was het gevecht tussen Peter Derrez en Jan van Baardwijk. Jan wist een gevaarlijke pionnenstructuur op te zetten op de damevleugel, kon daar echter verder niet echt mee uit de voeten, vooral omdat zijn bedenktijd schrikbarend slonk. Maar ook de tijd van Peter werd zo langzamerhand ook al met seconden aangegeven, zodat beiden maar eieren voor hun geld gingen nemen en een remise overeenkwamen.
Wat zou "nieuweling" Tim Albus eigenlijk klaar weten te stomen? Hij had pech gehad met de loting, hij kreeg Ad van der Ree als tegenstander toegewezen. En dan weet je het eigenlijk wel, hoewel het voor Tim nog wel nieuw was. Wel kwam hij met enkele onverwachte zetten, deze bleken echter onvoldoende om Ad uit z'n evenwicht te brengen. Helaas voor hem was Tim daarom de eerste van de avond die een verlies moest erkennen.
Maar vrij snel eigenlijk volgde de uitslag van de partij tussen de beide dames, Sheila de Jonge en Trudy Angeneind. Ze hadden de loting verricht en er daarbij voor gezorgd - zo leek het een beetje - dat ze de hele avond tegenover elkaar zouden komen te zitten. Zo gezegd, zo gedaan dus en daarbij bleek Sheila toch de slimste, tenminste, ze ging tenslotte aan de haal met het punt.
Dan was er tenslotte nog de partij tussen Bonne Faber en Frits Wilschut. Daarbij bleek Bonne niet helemaal (of misschien helemaal niet?!) bij de les, hij speelde eigenlijk meer tegen zichzelf dan tegen Frits. Hij zag een aanvalsobject in de dame van Frits en hield daarbij veel te weinig rekening met de zwarte mogelijkheden. Frits wist keurig aan het gevaar te ontsnappen en had, middels een eenvoudige combinatie, een toren buit kunnen maken. Gelukkig voor Bonne zag Frits dat niet, hij was toch meer gebiologeerd op pionwinst. Dat lukte wel en met beide torens op de (open) e-lijn leek het pleit nog steeds beslist in het nadeel van Bonne. Die wist nu toch wat meer van zijn positie te maken en ruilde het nodige materiaal af. Bleven nog aan beide kanten een toren over en een aantal pionnen, waarvan Frits er dus eentje meer had. Maar dat was wel een dubbelpion geworden en dus, na nog wat probeersels, werd er tot een remise besloten.
De eerste stand van het nieuwe seizoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten