Een gewone huishoudelijke ronde met opnieuw een aantal interessante partijen. Ook de bekercompetitie vond een spannende voortgang. Toch moeten daarvoor nog een viertal paringen een uitslag krijgen. Maar dat is voor volgend jaar.
Martijn van Dam en Hans van Calmthout waren beiden aanwezig, zodat hun beide partijen (met voor Hans minder bedenktijd gezien zijn hogere rating) konden worden gespeeld. Ze maakten er een hele happening van, in de eerste partij deed Martijn zijn uiterste best om een gaatje te slaan in de verdediging van Hans maar slaagde daar toch niet in. Op een gegeven moment - Martijn was de voorsprong in bedenktijd al kwijtgeraakt - waren beiden al ruim onder de vijf minuten gekomen, er was dus al enige sprake van tijdnood en Martijn probeerde nog steeds Hans uit zijn comfortzone te halen. Maar dat lukte niet en Hans wist de eerste partij te winnen. Nu kwam er dus grotere druk op de schouders van Martijn te liggen, hij moest winnen, Hans had voldoende aan remise. Toch kwam hij aanvallend op de proppen en weer moest Martijn zijn aanwezige verdedigende talenten te hulp roepen. Zijn koning kwam onder vuur te liggen op z'n eigen vleugel maar desondanks kon Martijn nog aan gaan vallen met zijn dame. Die kwam achter de stelling van Hans terecht, kon daar echter te weinig uitrichten. Toch kwam er een eeuwig schaak systeem op het bord, waar Hans maar al te graag aan meewerkte. Zo werd de tweede partij remise en gaat Hans door naar de derde ronde.
Eén van de toppartijen van de avond was die tussen Jan van Dam en Jan van Huizen. Daarbij leek eerstgenoemde Jan de touwtjes in handen te nemen, had daarvoor echter wel veel bedenktijd nodig, zodat zijn tegenstander (eigenlijk tegen zijn gewoonte in) een redelijk ruime voorsprong in tijd kreeg. Naar het einde toe raakte Jan van Dam een stuk kwijt, kon echter nog heel dreigend bezig blijven, waarbij Jan van Huizen heel erg op zijn tellen moest passen, zijn koning kwam in z.g. nauwe schoentjes te staan, kon het vege lijf toch blijven redden. De voorsprong van een stuk bleek tenslotte toch van beslissend belang, Jan van Huizen wist deze partij te winnen.
Een vergelijkbare strijd vond plaats tussen Ad van der Ree en Dik van der Pluijm. Voor beiden bleek het een kwestie van goed op hun tellen te passen. Ad had een batterij van dame en loper op de stelling van Dik gericht, terwijl deze het centrum redelijk in bezit had. Dat mondde uit in een afruilpartij, waar Ad toch ietsje beter uit tevoorschijn kwam. Dik probeerde het tij nog te keren, kwam echter steeds meer in tijdnood en gaf tenslotte op, net voor zijn vlag zou kunnen vallen.
Michiel Landman had het moeilijk tegen Jaap Santifort. Maar Jaap wilde het niet forceren en deed het rustig aan. Zodoende kreeg Michiel misschien het idee, dat er kansen voor hem waren, Jaap echter wist alle aanvallen van Michiel goed te pareren en kon de partij, met een goed gevoel en winst op zak, afsluiten.
Dan Bonne Faber tegen Rik Verheij. Bonne werd eigenlijk meteen verrast door Rik's openingszet maar kwam daardoor toch op iets bekender terrein. Toch speelde hij het heel voorzichtig, ook al stond hij optisch steeds wel iets beter. Toch miste hij op zeker moment de betere zet, een pion had sterker doorgeschoven kunnen worden i.p.v. afruil, waardoor Rik weliswaar een danig verbroken stelling van zijn pionnen kreeg maar wel in het bezit kwam van de open e-lijn. Dat probeerde Bonne te verhinderen door torenruil aan te bieden, Rik echter probeerde zijn torens te verdubbelen langs die lijn. Daar slaagde hij op zich niet in (er werd een stel torens geruild), nu echter miste Rik pionwinst. De stelling kwam helemaal in evenwicht en daarom bood Bonne remise, wat Rik afwees wegens een vrije e-pion met de daaraan verbonden kansen. Maar Bonne wist de belangrijke punten in de stelling goed te controleren, waardoor Rik op een gegeven moment, een beetje moedeloos, zelf remise ging voorstellen omdat hij er niet doorheen wist te komen. Uiteraard werd dit voorstel aangenomen.
Voor Leo Stelloo kwam de kans wat hoger op de lijst te klimmen omdat hij tegen Jan van Baardwijk moest spelen. Twee spelers, die beiden bekend staan om hun ruime tijdgebruik. Maar het lukte Leo maar niet om ècht grip op de stelling te krijgen, zodat Jan langzamerhand steeds iets sterker kwam te staan. Dat resulteerde tenslotte en een overwinning voor hem met een stijging naar een voor hem aanvaardbaar niveau op de lijst, terwijl Leo aan de bak moet om het verloren terrein weer goed te maken.
Wim Noordermeer kreeg deze ronde Albert Schaefer tegenover zich en Wim deed, waar hij goed in is, het regelmatig plaatsen van trucjes in de stelling. Daar wist Albert niet steeds het goede antwoord op te vinden, wat tenslotte verlies voor hem betekende.
Het leek een moeilijke avond te gaan worden voor Frits Wilschut, tegen Ronald van Velzen. Want de laatstgenoemde lijkt goed in vorm de laatste weken. Maar Frits bleek hem weinig kans te geven en mocht daarom zelfs partijwinst aan laten tekenen.
Als laatste partij dan die tussen Kees Breen en Casper Verbeek. Daarin probeerden beiden wel het betere van de stelling te krijgen maar ze bleken beiden goed op hun tellen te passen, waardoor het evenwicht niet of nauwelijks werd verstoord en ze het tenslotte vriendschappelijk afsloten met een verdiende remise.
De eindejaarstussenstand.
Michiel Landman had het moeilijk tegen Jaap Santifort. Maar Jaap wilde het niet forceren en deed het rustig aan. Zodoende kreeg Michiel misschien het idee, dat er kansen voor hem waren, Jaap echter wist alle aanvallen van Michiel goed te pareren en kon de partij, met een goed gevoel en winst op zak, afsluiten.
Dan Bonne Faber tegen Rik Verheij. Bonne werd eigenlijk meteen verrast door Rik's openingszet maar kwam daardoor toch op iets bekender terrein. Toch speelde hij het heel voorzichtig, ook al stond hij optisch steeds wel iets beter. Toch miste hij op zeker moment de betere zet, een pion had sterker doorgeschoven kunnen worden i.p.v. afruil, waardoor Rik weliswaar een danig verbroken stelling van zijn pionnen kreeg maar wel in het bezit kwam van de open e-lijn. Dat probeerde Bonne te verhinderen door torenruil aan te bieden, Rik echter probeerde zijn torens te verdubbelen langs die lijn. Daar slaagde hij op zich niet in (er werd een stel torens geruild), nu echter miste Rik pionwinst. De stelling kwam helemaal in evenwicht en daarom bood Bonne remise, wat Rik afwees wegens een vrije e-pion met de daaraan verbonden kansen. Maar Bonne wist de belangrijke punten in de stelling goed te controleren, waardoor Rik op een gegeven moment, een beetje moedeloos, zelf remise ging voorstellen omdat hij er niet doorheen wist te komen. Uiteraard werd dit voorstel aangenomen.
Voor Leo Stelloo kwam de kans wat hoger op de lijst te klimmen omdat hij tegen Jan van Baardwijk moest spelen. Twee spelers, die beiden bekend staan om hun ruime tijdgebruik. Maar het lukte Leo maar niet om ècht grip op de stelling te krijgen, zodat Jan langzamerhand steeds iets sterker kwam te staan. Dat resulteerde tenslotte en een overwinning voor hem met een stijging naar een voor hem aanvaardbaar niveau op de lijst, terwijl Leo aan de bak moet om het verloren terrein weer goed te maken.
Wim Noordermeer kreeg deze ronde Albert Schaefer tegenover zich en Wim deed, waar hij goed in is, het regelmatig plaatsen van trucjes in de stelling. Daar wist Albert niet steeds het goede antwoord op te vinden, wat tenslotte verlies voor hem betekende.
Het leek een moeilijke avond te gaan worden voor Frits Wilschut, tegen Ronald van Velzen. Want de laatstgenoemde lijkt goed in vorm de laatste weken. Maar Frits bleek hem weinig kans te geven en mocht daarom zelfs partijwinst aan laten tekenen.
Als laatste partij dan die tussen Kees Breen en Casper Verbeek. Daarin probeerden beiden wel het betere van de stelling te krijgen maar ze bleken beiden goed op hun tellen te passen, waardoor het evenwicht niet of nauwelijks werd verstoord en ze het tenslotte vriendschappelijk afsloten met een verdiende remise.
De eindejaarstussenstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten