Ronde 5

Er leek een aardverschuiving plaats te gaan vinden binnen de gevestigde waarden omdat enkele verrassingen zich aan leken te kondigen bij het vervolg van de eerste ronde van de interne bekercompetitie. De andere spelers, ze speelden zelf in de huishoudelijke competitie, keken vol verbazing toe.

De eerste reactie van Sheila de Jonge bij het horen van de loting voor de eerste ronde was "dan speel ik dus twee keer een zet of tien en ben uitgeschakeld". Tegenstander Ernst-Jan Pluim Mentz dacht er maar het zijne van. Maar Sheila ging met een "wat kan me eigenlijk gebeuren, ik kan alleen maar winnen!"-gedachte achter het bord zitten en wist meteen al in de eerste partij de gedachten van de toeschouwers op hol te brengen. Ze kreeg een veelbelovende positie op het bord, de tijd was echter in haar nadeel. Dus wist ze uiteindelijk de problemen en trucjes die Ernst-Jan in de stelling vlocht niet meer het hoofd te bieden en verloor de partij. Echter wel met het gevoel "ik had 'em bijna!". Aldus gesteund werd aan de tweede partij begonnen, waarin Sheila probeerde de aanval te zoeken. Om die aanval te ontwijken zocht Ernst-Jan een goede zet en vond die, zonder z'n positie terdege nader te overwegen, in de lange rochade. Het zal voor beiden een schok zijn geweest, toen bleek dat hij hierbij pardoes de dame in moest leveren. Met zo'n voorsprong ga je jezelf wel dingen toedenken en prompt gierden Sheila de zenuwen door haar keel!? Niet de situatie dus om de beste zetten te spelen. Zo gebeurde dus ook en waarschijnlijk met een zucht van verlichting wist Ernst-Jan toch ook deze partij te winnen. Een paar seconden voor het eind had Sheila nog remise geboden, dat aanbod werd echter niet aangenomen met de mededeling "als je dat nou iets eerder had gedaan dan had ik het waarschijnlijk wel aangenomen". Allen, die al in de tweede ronde zijn doorgedrongen kunnen dus nog steeds hun borst natmaken!

Ook Wim Noordermeer en Jan van Dam speelden voor de beker en ook hier leek sprake van krachtsverschil. Daar echter niet door geïmponeerd zette Wim zich aan een directe aanval. Dat bleek een goede keuze want Jan ging daardoor ruim z'n tijd gebruiken en kwam dus enigszins in tijdnood toen er een eindspel op het bord kwam. Daarin had Wim winnend voordeel gekregen met een vrijpion op beide vleugels, terwijl Jan alleen de koning en een loper over had. Dit wist Wim probleemloos naar winst te voeren. Dus moest Jan de tweede partij winnen wilde hij naar de volgende ronde. En dat wilde hij inderdaad want in die tweede partij zette hij wat zaakjes uit de eerste partij opnieuw recht en wist tenslotte ook te winnen. Dus snelschaken en daarin kan Wim ook wel eens vervelend voor een tegenstander uit de hoek komen. Nu lukte dat echter onvoldoende en met een nederlaag in beide partijen werd Wim uitgeschakeld.

Intern werd een partij op hoog Pionierniveau gespeeld tussen Fred van Wieringen en Ad van der Ree. Fred had daarbij zijn handen vol aan z'n verdediging, wat hem overigens tamelijk goed afging. Zich daardoor toch een beetje opgejaagd voelend probeerde Ad een breekzet met een pion uit in het centrum, waar hij later wel spijt van kreeg. Het bleek namelijk te vroeg en Fred kon wat opgeluchter ademen. Maar desalniettemin bleef hij het wel moeilijk houden, vooral omdat zijn koning wel heel beschermd aan de voorkant achter z'n verdedigende pionnen stond, van de zijkant was er echter geen bescherming. Daar probeerde Ad natuurlijk gebruik van te maken, wat onvoldoende lukte. Fred had op dat moment minstens een pionnetje kunnen winnen als hij op h7 had genomen, hij bleef echter verdedigen, hoewel bijna dezelfde positie wat later toch op het bord verscheen. Ondanks zijn tijdnood van ruim minder dan 5 minuten bleef Ad konsequent noteren, waardoor hij nog meer in nood raakte. Desondanks wist hij de materiaalverhouding op het bord nog bijna recht te trekken door een paard van Fred buit te maken. Echter, even later viel zijn vlag.

Ook voor Jan van Baardwijk is de bedenktijd vaak een heikel onderwerp, zo ook ditmaal tegen Rik Verheij. Rik kwam hameren op Jan's koningsstelling, wat Jan ook veel tijd ging kosten. Maar Rik wist daar niet de gewenste positie mee te bereiken en gooide het dus maar over een andere boeg. Toen tenslotte een stelling overbleef met beiden 4 pionnen en Jan een paard tegen Rik een loper en Jan nog iets meer dan een minuut aan bedenktijd (Rik had nog veel meer) bood Jan in arren moede maar remise aan. Dat aanbod wees Rik echter af en nadat loper en paard van het bord waren verdwenen met voor Jan wel een vrije e-pion viel ook hier een vlag en wel die van Jan. Maar op zich toonde Rik ook aan, dat de stelling voor hem gewonnen was.

Een speciale partij werd het ook tussen Jan van Huizen en Jan Straatman met ook hier de tijdnood, die een grote rol speelde. Jan Straatman had veel kracht samengebundeld met zijn beide torens op de e-lijn en als beste verdediger van Jan van Huizen een paard op deze lijn, dat weg moest wegens een aanval door de zwarte f-pion. Dat kostte de jeugdleider veel bedenktijd, hij bleek er toch zonder al te veel kleerscheuren uit te kunnen komen. En de tijd tikte maar verder! Straatman kwam wat in verdrukking en moest spitsroeden gaan lopen met zijn koning. En juist enkele seconden voor zijn vlag viel wist de jeugdleider hem mat te zetten.

Alex van Wieringen en Simone 't Mannetje speelden een gezellige partij, waarin de één regelmatig probeerde de ander beentje te lichten, waarna de ander weer aan de beurt was om datzelfde te proberen. Misschien al dat proberen een beetje moe werd op zeker moment remise geboden, een aanbod, dat ook werd aangenomen.

Tegen Leo Stelloo leek Bonne Faber het ook moeilijk te krijgen want hij kreeg een mataanval met dame en paard op zijn korte rochade-stelling te verwerken. Dat kon nog worden afgewend en toen Leo - volgens de geldende theoretische regels - er materiaal bij ging halen bleek dat juist hier niet de beste oplossing te zijn! Het kostte hem namelijk een stuk tegen een pion en eigelijk meteen ook de aanval. Nadat hij even later ook tegen alle voornoemde regels zondigde door zijn dame naar e3 te spelen, waar zijn koning op g1 stond en dat te bekronen door zijn f2-pion op te spelen, was het eigenlijk met de partij afgelopen omdat Bonne een gedekte loper op d4 kon krijgen. Ondanks dat dameverlies tegen die loper probeerde Leo nog met de moed der wanhoop het verlies minimaal nog een poosje uit te stellen. Toen er tenslotte mat in één ging volgen wilde hij dat niet meer laten gebeuren en gaf op.

Michiel Landman kreeg een sterke aanval op de koning van Ger Croonenberg, die eigenlijk helemaal in zijn blootje stond (die koning, Ger niet!?) omdat de pionnen, die hem dienen te beschermen, al waren opgespeeld. Dit belangrijke voordeel wist Michiel duidelijk uit te buiten, zodat de volle winst hier zijn deel werd.

Tenslotte mocht nu Frits Wilschut het opnemen tegen Raoul Provily. Raoul had een razende start bij de senioren gemaakt door in zijn eerste 4 partijen alleen van Leo Stelloo te verliezen en tegen Frits ging het eigenlijk precies zo als in die andere partijen. Raoul kwam wat moeilijk te staan, Frits maakte echter de fout hem kansen op materiaalwinst te bieden. Dat kun je eigenlijk beter niet doen tegen iemand, die jarenlang de jeugdopleiding bij De Pionier heeft gevolgd! Dat bleek ook nu weer, Raoul trok a.h.w. de stelling naar zich toe en wist daarmee z'n vierde partij te winnen!

De stand na ronde 5:
Ronde 5