De Pionier 1-Krimpen 4 en ronde 4

De afgelopen week stond enigszins in het teken van een soort van massakamp tussen De Pionier en Krimpen a.d.IJssel. Immers, maandagavond trok een Pionierviertal naar Krimpen en donderdag kwamen 8 Krimpenaren op bezoek in Hellevoetsluis.

Eerst dan maar even kort over de viertallen, er werd slechts iets over verteld en op de site van Krimpen was ook enige info te vinden. Uit beide verhalen blijkt eigenlijk wel, dat de Krimpenaren hierin het nodige geluk aan hun zijde hadden. Want aan bord 2 speelt Frits Wilschut een prima partij tegen de jeugdige Wiggert Pols en krijgt een toreneindspel op het bord. Vaak eindigen dergelijke eindspelen in remise, dan moet je het echter wel goed spelen en dat deed Wiggert veel beter dan Frits. Bord 3 was helemaal slecht voor Ger Croonenberg tegen RSB-penningmeester Peter de Weerd. Want Ger had, in een onbewaakt ogenblik, een stuk van Peter weten te veroveren maar wist die voorsprong niet vast te houden. Voor Trudy Angeneind is eigenlijk de olympische gedachte het belangrijkste, ze vind het heel leuk om aan deze competitie mee te doen, punten scoren komt dan toch op de tweede plaats. Dat merkte tegenstander Arie de Kwant eigenlijk ook aan bord 4. De eigenlijke aanstichter van het meespelen van een Pionierviertal in de viertallencompetitie is eigenlijk Leo Stelloo geweest. Zowel intern als extern heeft hij hemel en aarde bewogen om di voorelkaar te krijgen en daar is hij in Krimpen als het ware voor beloond door Arne Pols aan bord 1!? Na een langdurig gevecht en nog een stukoffer ook wist hij Arne op zijn jeugdige knieën te krijgen. Volgens hem kan de schaakwereld in het algemeen en Krimpen in het bijzonder nog veel plezier aan en van de Polsjes beleven!

Dan nu verder met het tegenbezoek, van Krimpen 4, op donderdagavond. Ook daar was Ger Croonenberg bij betrokken, nu echter als wedstrijdleider. Hij had van te voren zijn stempel er al een beetje op gedrukt door van de normale "tafelschikking" af te willen wijken en de teams niet in een lange rij maar als twee viertallen plaats te willen laten nemen. Zo gezegd, zo gedaan dus. Als je de startlijst van klasse 2B bekijkt, dan lijkt het er op, dat het eerste Pionierteam, als ex-eerste klasser, goede kansen heeft om dat verloren terrein weer goed te maken, hoewel er wel degelijk enkele kapers op de kust te zien zijn.         De laatste twee seizoenen stond er steeds een ontmoeting klaar, dan echter tussen beider teams 1 en 2. De eerste keer leek Krimpen 2 goed uit Hellevoetsluis weg te zijn gekomen met 4-4, vorig seizoen echter hielpen ze met 6-2 "graag" mee aan de degradatie van hun tegenstanders. Nu dan dus het vierde Krimpense team.

De avond begon, zoals te doen gebruikelijk, rustig maar al snel na negenen probeerden er al vlammetjes om de rand van de pan te slaan want de tegenstander van Jan van Dam leek niet zo vertrouwd te zijn geraakt met het Pioniermateriaal, tenminste, één van zijn stukken raakte van het bord, terwijl Jan nog over zijn gehele krijgsmacht beschikte. Maar dan moet het nog wel gaan lukken om ook de winst binnen te halen. Daar had Jan toch nog wel wat tijd voor nodig want het duurde nog een poosje voor al die manschappen ook voluit aan het gevecht deelnamen. Maar intussen had Pionier-nieuweling Jaap Santifort (een aantal jaren geleden had Jaap ook intern meegespeeld, toen nog extern voor Ontspanning, had het schaken enkele seizoenen - tenminste in competitieverband - niet meer gedaan en wilde nu de zaak weer oppakken) al z'n puntje gescoord aan bord 7. Jaap had rustig zijn stelling opgebouwd, er echter wel het nodige gevaar voor zijn tegenstander in gestopt. Deze, hoewel zijn t-shirt met een vervaarlijke pitbull erop anders deed vermoeden, had daar geen verweer tegen en dus mocht Jaap het eerste Pionierpunt van het nieuwe seizoen laten noteren!

Daar voelde buurman en vroeger plaatsgenoot Frans Troost aan bord 8 ook wel wat voor, hij had echter net wat meer tijd nodig. Maar ook hij overklast z'n tegenstander eigenlijk wel. Dat had hij vorig seizoen zeker niet verwacht toen hij nog voor het tweede speelde in de derde klasse.

Hierna duurde het nog een poosje voor er meer punten genoteerd konden en mochten worden, de meeste stellingen wezen echter wel in de goede richting voor De Pionier 1, terwijl teamleider Jan van Dam aan bord 5 nog steeds intensief bezig was om het punt te scoren.

Maar eerst waren anderen daarvoor aan de beurt. Clubkampioen Ernst-Jan Pluim Mentz kreeg een jeugdige - naar later bleek nieuweling bij Krimpen - tegenover zich, die vooraf niet al te bang bleek te zijn voor een groot Elo-verschil. Hij wist uiteraard niet, dat Ernst-Jan zijn voordeel meestal probeert te vinden in het eindspel en zal zich best tevreden hebben gevoeld toen het rond tienen al wel 2-0 stond voor De Pionier 1 maar hij nog slechts een pionnetje achter stond in een op het oog redelijke positie. Toen echter ging de pletwals van Ernst-Jan eerst goed van start. Hij had de open b-lijn veroverd en daarop beide torens gemobiliseerd. Door een op het oog onnauwkeurigheid van z'n tegenstander was diens koningstoren ingesloten op e1, wat dus een kwaliteit kostte. Middels een noodsprong probeerde de Krimpenaar nog met zijn (voorste, want hij had daar een dubbelpion) f-pion op te stomen. Daar kwam hij echter te laat mee, Ernst-Jan had zijn buit eigenlijk al binnengehaald op de damevleugel. Dus stond het 3-0 voor De Pionier 1.

Ook Fred van Wieringen wilde aan bord 4 niet achterblijven! Hij wist zijn tegenstander een dubbelpion te bezorgen, die in wezen de enige bescherming voor diens koning bleek te zijn. Daar kwam even later nog wel één van diens torens bij maar Fred had zijn lesje goed geleerd: probeer veel af te ruilen als je beter staat. En inderdaad, beter stond hij omdat hij een schitterende pionnenrij op de 4de rij had. Op een stel lopers na werd alles aan stukken afgeruild en de koning van Fred kwam een doorbraak tegenhouden, zodat er opnieuw een punt mocht worden opgetekend.

Redelijk snel hierna vond ook de tegenstander van Rik Verheij aan bord 3 het voldoende. Optisch gezien leek hij lang kansen op een goed resultaat te hebben, de koning van Rik kwam namelijk behoorlijk in de knoei en Rik mocht heel dankbaar zijn dat hij de onderste rij nog onder controle had met zijn toren van h8. Maar even later bleek dat hij veel meer onder controle had want zijn tegenstander zag geen uitweg meer en gaf (terecht) op.

Nog steeds was de partij van teamleider Jan bezig, Jan had echter zijn dame zo weten te manoeuvreren dat afruil van de dames eigenlijk onontkoombaar was. Voor zijn tegenstander was dit voldoende om op te geven en de zesde 1-0 kon worden genoteerd.

Het had er toen enige schijn van dat er een monsterscore kon worden genoteerd maar dat vond Ad van der Ree aan bord 2 waarschijnlijk toch wat al te gortig. Ook hij had het betere van het spel bijna de hele partij lang gehad, had een pionnetje voorsprong weten te krijgen maar wist de goede weg niet helemaal te vinden. Hij gaf de pion terug, kon toch een kansrijke positie houden. Maar toen bijna alle andere partijen in Pionierwinst waren afgelopen vond hij het redelijk welletjes en bood remise. Dat aanbod werd onmiddellijk geaccepteerd.

Nu was alleen jeugdleider Jan van Huizen nog bezig, aan bord 6. Ook Jan had een mooie stelling weten te krijgen en zelfs een pionnetje op z'n tegenstander veroverd. Maar deze kreeg de e-lijn vrij vast in handen, daarmee Jan's koning van de damevleugel afsnijdend, waar misschien iets te halen zou zijn geweest. Er bleef tenslotte een eindspel over met voor Jan een pion meer op de damevleugel en eentje minder aan de andere kant. Beide spelers hadden nog, naast de koning en 5 pionnen, een toren, een loper en een paard. Dankzij ruil van z'n loper tegen het paard wist Jan wat druk van de ketel te laten, hij stond echter wel wat slechter in tijd. Maar zijn tegenstander wist geen voordeel in de stelling te vinden, dacht nog zo lang na, dat beiden ongeveer evenveel tijd over hadden en bood toen remise aan. Jan vroeg, zoals het eigenlijk gedaan moet worden, toestemming aan zijn teamleider om het aanbod aan te nemen. Deze reageerde naar zijn smaak niet snel genoeg en omdat zijn tijd snel minder werd nam Jan het aanbod niet aan, menende dat hij nog een kans had met het geven van schaak en daarmee dan een pionnetje winnend. Echter, in zijn haast had hij helemaal overzien dat de vijamdelijke toren de lijn, waarop hij schaak gaf, nog onder controle had en dus werd het "simpel" een stukverlies. Hoewel het ook hierna nog niet al te simpel was binnen de nog beschikbare tijd wist de Krimpenaar de eer voor zijn team te redden met het weven van een heel fraai matnet.

Hierna zag de eindstand er als volgt uit:

	De Pionier 1	1787	-	Krimpen a.d.IJssel 4	1554	6½-1½
1	Ernst-Jan Pluim Mentz	2086	-	Floris Doolaard	1549	1-0
2	Ad van der Ree	1795	-	Nico van Walsum	1740	½-½
3	Rik Verheij	1820	-	Eduard Hoogenboom	1730	1-0
4	Fred van Wieringen	1716	-	Aad van den Haak	1593	1-0
5	Jan van Dam	1772	-	Jan Buis	1499	1-0
6	Jan van Huizen	1689	-	Adri van der Waal	1673	0-1
7	Jaap Santifort	1760	-	Martijn de Jong	1345	1-0
8	Frans Troost	1658	-	Eelco Moerman	1302	1-0

Een goed begin is het halve werk, het team is echter nog lang niet over de brug en er mag dus nog niet te vroeg worden gejuichd!

Voor de interne beker werd het een spannend gebeuren tussen Alex van Wieringen en Jan van Baardwijk. In de eerste partij wist Jan langzaam maar zeker Alex flink in het nauw te brengen, de partij moest echter toch al snelschakend uit worden gemaakt. En die fase wist Jan in zijn voordeel te beslissen, hoewel hij nog slechts een twintigtal seconden over had. Ook de tweede partij leek lang goed voor hem te gaan met het krijgen van een toren op de voorlaatste rij en een dame, op de positie van de (kort gerocheerde) koning gericht. Maar Alex had ook zijn dreigingen en daar bleek Jan geen afdoende verweer tegen op te kunnen bouwen. Hij raakte z'n dame daarbij kwijt en hierna was het voor Alex een peuleschilletje om de stand naar 1-1 en smelschaken te tillen, hoewel hij ruiterlijk toegaf veel geluk te hebben gehad in die partij. Maar in het snelschaken is Alex over het algemeen wat gehaaider dan Jan en zo ook deze beide partijen.

Ook werd nog een viertal partijen gespeeld voor de interne competitie en daarin o.a. het zoveelste gevecht tussen Jan Straatman en Wim Noordermeer. Ze hadden zich maar in een rustig gedeelte van de zaal teruggetrokken om zo weinig mogelijk last van eventueel geharrewar te hebben. Maar het geharrewar ontstond eigenlijk meer aan hun eigen bord, Jan wist Wim namelijk niet van zich af te houden en leed een - eigenlijk wel verrassend - verlies.

In het tegenpverliggende rustige deel van de zaal hadden Rob van Wijgerden en Sheila de Jonge zich teruggetrokken. Rob toonde zich daarbij wat gewiekster dan Sheila en wist daarbij zijn derde achtereenvolgende overwinning te boeken.

Ook al drie overwinningen had Raoul Provily weten te boeken en tegen Leo Stelloo leek hij op de vierde af te stevenen. Maar, aan het begin van dit verhaal is het al aangegeven, Leo lijkt de aanstormende jeugd goed onder controle te kunnen houden. Hoewel hij ook nu de nodige bedenktijd verbruikte wist hij Raoul tenslotte toch zijn eerste verlies bij de senioren toe te brengen.

Dan nog de beide laagste borden van het viertal van maandagavond tegen elkaar, Trudy Angeneind tegen Frits Wilschut. Ze speelden een voor beiden leuke partij, die ze vredelievend met remise afsloten. Voor beiden de eerste remise van het seizoen, nu wachten beiden nog op een winstpartij!

 

De stand na ronde 4:

Ronde 4