Maassluis 1-De Pionier 2

De RSB-competitie 2012-2013 is begonnen en meteen hebben zich al kandidaten voor klassenwijziging gemeld?! Althans, bij de thuisclub kon je, na afloop, die geluiden hier en daar opvangen. Maar er moet nog heel wat water door de Maas stromen en Parijs is nog ver....!

Het Pionierteam had zich het afgelopen seizoen keurig weten te handhaven in de degradatiedraaikolk die toen derde klasse heette, moet dit seizoen echter opnieuw flink aan de bak voor klassenbehoud. In haar sterkste opstelling trad men de eerste tegenstander tegemoet.

Eigenlijk liggen beider thuishavens maar een boogscheut van elkaar verwijderd, de Waterweg strooit daar echter wat roet in. Maar eenmaal "bestemming bereikt" uit je navigatieapparatuur gehoord hebbend wrijf je je ogen toch eens uit, waar heeft je chauffeur je nu gebracht? Het vergt eigenlijk weinig voorstellingsvermogen om je ergens in een buitenwijk van Tripoli te wanen!? "Gelukkig" brak er op dat moment een stortbui uit waardoor je snel probeert in de op een bouwkeet lijkende lokatie binnen te dringen. Zodra dat gelukt is en je staat je op de deurmat uit te schudden is dat gevoel echter snel verdwenen en komt de warmte van speelzaal en bewoners je tegemoet. Ook de consumptieprijzen maken later veel goed! Hoewel, gaande de avond ging je toch wel wat meer hopen dat daar niet al te veel gebruik van zou worden gemaakt, tenminste, als iemand "redelijk aktief" langsliep voelde je elke stap nadenderen in lijf en leden.

Het is uiterst moeilijk om als speler van een team, naast het spelen van je eigen partij, ook nog eens een hoogstaand verslag van de gang van zaken in de andere partijen te geven, verwacht dus geen technische hoogstandjes!?

Maar op het moment, dat enkele partijen er toch al een beetje negatief voor de Pioniers uit gingen zien liep Wim Noordermeer (bord 7) al rond op een manier van "ik ben klaar". Uit niets was echter de uitslag op te maken, Wim dus maar gevraagd "wat heb je gedaan?" met het korte antwoord "gewonnen", waardoor de hoop op een goed resultaat toch wat opvonkte. Wim bleek zijn tegenstander met een aftrekschaakje verschalkt te hebben en daarmee diens dame in beslag te hebben genomen. Reden te over dus om op te geven.

Maar voor de Pioniers deed het spreekwoord "één zwaluw maakt nog geen zomer" nu duidelijk opgeld want eigenlijk binnen de kortste keren stond het team op een onoverbrugbare achterstand van 4½-1½ door verliespartijen voor Jan van Baardwijk (bord 2), Bonne Faber (bord 3), Michiel Landman (bord 5) en Sheila de Jonge (bord 6). Daar stond alleen een keurige remise voor Alex van Wieringen (bord 1) tegenover. Zoals vaak gebruikte Jan veel tijd voor z'n partij, wist daarmee zijn bekende tegenstandster lang op afstand te houden maar moest tenslotte (te) snel zijn zetten op het bord brengen. De partij van Bonne raakte al snel uit de bekende theorie en beiden waren dus op zichzelf aangewezen. Diverse trucjes werden in de stelling geweven, echter ook steeds door de tegenstander gezien met als resultaat een iets beter staande zwartspeler, wat Bonne er toe bracht remise aan te bieden. Dat aanbod werd echter geweigerd en wat later werd ook wel duidelijk waarom. Met een mooi gespeelde combinatie werd de verdediging uiteengeslagen. Bij Michiel een beetje hetzelfde beeld en ook hij leek te zijn bezweken aan de op zijn stelling uitgeoefende druk. Ook Sheila probeerde haar uiterste best te doen, wist echter ook geen afdoende antwoord te vinden op wat haar werd voorgeschoteld. Langzaam maar zeker stortte ook haar stelling in elkaar. Alex speelde een prima partij en wist op zeker moment een pionnetje buit te maken. Maar hij moest (te?) veel rekening houden met een koning die 3 pionnen voor z'n neus had en daardoor met één totaal niet in de berekeningen opgenomen zetje mat gezet zou kunnen worden. Maar daar wist Alex keurig op te anticiperen en er werd tenslotte tot remise besloten, waarbij zijn tegenstander aangaf dat hij, gaande de partij, zich zo nu en dan helemaal niet gelukkig gevoeld had in z'n positie. Eigenlijk dus een plusremise voor Alex, dat levert echter geen extra punten op.

Nog twee partijen bezig dus, waarbij Jan Straatman (bord 4) iets beter zou staan. Toen hij echter de stand van dat moment te weten kwam bekeek hij z'n stelling nog eens, overwoog of er voor het moment redelijke kansen bestonden op een beter resultaat, zag die niet en bood derhalve remise. Dat aanbod werd geaccepteerd. Nog een plusremise dus eigenlijk.

Tenslotte was alleen Rob van Wijgerden (bord 8) nog bezig voor het Pionierteam. Het gebeurd niet zo veel, dat hij nog als laatste bezig is, het kostte hem dus veel moeite om te proberen een goed resultaat te bereiken. Maar tenslotte moest hij zijn pogingen toch opgeven en als laatste Pionier berusten in een nederlaag.

Het wedstrijdformulier ging er hierna als volgt uitzien:

	Maassluis 1	1684	-	De Pionier 2	1576	6-2
1	Marcel Bergen	1819	-	Alex van Wieringen	1643	½-½
2	Corry Vreeken	1757	-	Jan van Baardwijk	1605	1-0
3	Gert Dijkstra	1860	-	Bonne Faber	1672	1-0
4	Peter Swart		-	Jan Straatman	1544	½-½
5	Dirk Brijs	1646	-	Michiel Landman	1612	1-0
6	Jan van Elburg	1684	-	Sheila de Jonge	1426	1-0
7	Michael Kroes	1699	-	Wim Noordermeer	1505	0-1
8	Hans Quak	1321	-	Rob van Wijgerden	1598	1-0

Met drie ex-tweede klassers wordt het dus een behoorlijk probleem om van de onderste plaatsen vandaan te blijven.