Slotavond

Het schaakseizoen werd afgesloten met, hoe kan het ook anders, een slotavond. De snelschaakfinale werd gespeeld en er werd doorgegeven.

Al enkele jaren wordt het seizoen afgesloten met de snelschaakfinale. Daaraan gaan 2 plaatsingsronden vooraf, waaraan alle leden, oud-leden en ingezetenen van de gemeente Hellevoetsluis mee mogen doen. Een semi-open toernooi zou je het kunnen noemen. Hiervoor hadden zich 5 huidige leden geplaatst en 1 oud-lid en wel Hans van Calmthout. De topfavoriet was eigenlijk Ernst-Jan Pluim Mentz, die onlangs ook al clubkampioen was geworden, ook Jan van Dam zou je een favorietenstatus kunnen geven, getuige zijn behaalde snelschaaktitel van Ontspanning uit Ouddorp. Maar ook Rik Verheij en Fred van Wieringen zijn goede snelschakers, terwijl Jan van Huizen zich had geplaatst via een barrage over 3 partijen met Arie Bliek. Daarin had hij niet over zijn geluk te klagen gehad, dus, wie weet, zat vrouwe Fortuna ook deze avond over zijn schouder mee te kijken en zijn hand te sturen!
De eerste ronde begon meteen al verrassend eigenlijk want Ernst-Jan verspeelde direct een halfje door remise te spelen tegen Fred. De Jannen in het gezelschap waren toch minder fortuinlijk, vrouwe Fortuna stuurde nu de hand van Rik, terwijl Jan van Dam van Hans verloor. Ronde 2 bleef verrassen, Ernst-Jan speelde opnieuw remise, nu tegen Rik en vrouwe Fortuna had haar vergissing ingezien en Jan van Huizen won derhalve van Hans. Jan van Dam won nu en wel van Fred.
Ronde 3 bleef niet achter bij zijn beide voorgangers qua verrassingspercentage. Ernst-Jan liep tegen de eerste nederlaag aan en Hans was de dader. Ook Jan van Dam en Rik wonnen en wel van Jan van Huizen en van Fred. Zou ook ronde 4 in de voetsporen van de eerste drie ronden gaan volgen?
Nee, eigenlijk niet want Ernst-Jan won zijn eerste partij en zijn slachtoffer heette Jan van Huizen. Jan van Dam won zijn derde partij op rij, nu van Rik, terwijl Hans en Fred hun partij vredelievend afsloten met een remise. Dat resultaat lijkt inderdaad vredelievend, volop oorlog echter tijdens de partij.
De pauze, geplanned na de helft van de snelschaakronden, naderde en Ernst-Jan won opnieuw, nu van Jan van Dam. Ook Jan van Huizen won, ditmaal van Fred, terwijl ook Hans zijn puntentotaal opschroefde, dit ten koste van Rik. Halverwege het toernooi ging Hans aan de leiding met 3½ uit 5, gevolgd door Ernst-Jan en Jan van Dam met 3 uit 5. Rik had 50% weten te scoren, Jan van Huizen had er 2 uit 5, terwijl Fred tevreden moest zijn met zijn beide halfjes.
Desondanks kreeg hij geen echte pauze, als voorzitter van de technische commissie "mocht" hij de prijsuitreiking doen, geassisteerd door clubvoorzitter Jan Straatman. De prijzen waren achtereenvolgens voor Ernst-Jan als meest succesvolle speler in de afgelopen (externe) RSB-competitie, voor Arie Bliek als meest succesvolle speler in de interne competitie (m.a.w., winnaar van de progressieprijs) met een stijging van 54 punten, gevolgd door Tim van der Hart en Sidney Noordijk  met beiden een stijging van 49 punten. Ook de prijs van winnaar van de interne bekercompetitie (ofwel de IBC) was voor Ernst-Jan, die Jan van Dam had verslagen in de finale hiervan. Dan nog waren er de prijzen voor de 3 groepskampioenen. Groep 3 was gewonnen door Sheila de Jonge, groep 2 door Fred en winnaar van groep 1 en ook clubkampioen werd Ernst-Jan. Alleen de snelschaakprijs kon nog niet worden uitgereikt, daarvoor moesten nog 5 spannende ronden, met verwisselde kleuren, worden gespeeld.
Ernst-Jan had blijkbaar moed geput uit zijn bekers en wist nu wel van Fred te winnen. De andere partijen kenden echter dezelfde winnaar als in ronde 1. Zou ronde 7 dan weer net zo verrassend worden als ronde 2? Niet helemaal, Hans en Jan van Huizen remiseerden ditmaal, dat had echter ook een reden buiten het schaken om want Hans werd geplaagd door een accute krampaanval, wat je acteren als snelschaker behoorlijk kan beïnvloeden! Ernst-Jan won zijn vierde partij op rij, hij nam wraak voor zijn vorige remise tegen Rik. Fred wist zijn eerste partij te winnen, van Jan van Dam.
Zouden de spieren van Hans in de tweede partij tegen Ernst-Jan ook gaan protesteren? Hoe dan ook, Hans wist ze wel de baas te blijven en won opnieuw! Jan van Dam leek helemaal de weg kwijt te zijn, hij verloor zijn vierde partij op rij, nu van z'n naamgenoot, terwijl Rik ook nu van Fred won.
Nog 2 ronden en Hans had een vol punt voorsprong op Ernst-Jan. Kon het voor hem nog mis gaan? Ja, wel degelijk, hij ging verkrampt spelen (of was het krampachtig?!) en verloor van de op dat moment onderaan staande Fred. Ernst-Jan kon zijn geluk niet op en toonde dat aan Jan van Huizen, terwijl de andere Jan zijn Tom-Tom niet meer opgestart kreeg en van Rik verloor.
Dan de laatste ronde, met Hans en Ernst-Jan aan kop met elk 6 uit 9 en Rik nog een minieme kans met 5½ uit 9. Maar dan moest hij wel van Hans winnen en moest Jan van Dam zijn richtinggevoel helemaal terug krijgen door minimaal niet van Ernst-Jan te verliezen.
Maar het liep anders, Ernst-Jan won en ook Hans, terwijl er voor Fred en Jan van Huizen niets meer op het spel stond en dat misschien hun remise beïnvloedde.
De eindstand dus: Hans en Ernst-Jan 7 uit 10, Rik 5½ uit 10, Jan van Huizen,met toch een redelijk toernooi, met 4 uit 10, Fred met 3½ uit 10 en Jan van Dam ontroostbaar onderaan met 3 uit 10 en liefst 6 achterreenvolgende nederlagen. Volgens de reglementering moesten er nu minstens 2 play-off partijen worden gespeeld door Hans en Ernst-Jan en - gezien de voorgeschiedenis - zou Hans de favoriet hiervoor moeten zijn. Maar, het is in het begin al een beetje aangegeven, ook vrouwe Fortuna bleek deze avond de weg zo goed als helemaal krijt te zijn want Ernst-Jan wist beide partijen te winnen en volgt daardoor zichzelf ook op als snelschaakkampioen van Hellevoetsluis.
Tegelijkertijd hadden de andere aanwezige Pioniers een doorgeefschaakcompetitietje afgewerkt, waarin de koppels als volgt waren samengesteld: Bonne Faber en Sidney Noordijk, Tim van der Hart en Trudy Angeneind, Alex van Wieringen en Jannes van Halen, Arie Bliek en Leo Stelloo, Jan Straatman en Mehdi Potters, Jan van Baardwijk en Ger Croonenberg en, last but not least, Wim Noordermeer en Wim den Heijer. Zij speelden in totaal 7 ronde doorgeefschaak met uiteraard regelmatig hilarische momenten (wat bijvoorbeeld te denken van een Jannes van Halen, die Sidney Noordijk onverstoord mat zet, terwijl hij nog 5 seconden over heeft en dat zelf blijkbaar niet in de gaten heeft) en waarin het plezier de boventoon voerde. De uiteindelijke winnaars van de eeuwige roem waren beide Wimmen met liefst 10 punten.