Ronde 23

De kou lijkt uit de lucht op RSB-gebied en daar wilde een aantal spelers nog van nagenieten. Hoewel, het genieten bleek niet voor iedereen even groot. En de loting voor de halve finale van de IBC werd gedaan.

De beide koplopers mochten ditmaal tegen elkaar uitkomen. De eerste ontmoeting tussen Ernst-Jan Pluim Mentz en Ad van der Ree dit seizoen was in remise geëindigd, zou het weer hetzelfde resultaat worden? De partij werd beiderzijds voorzichtig opgebouwd, gaandeweg echter wist Ernst-Jan zijn tegenstander onder druk te krijgen. Maar hier had Ad zich aan kunnen ontworstelen als .........! Zo komt menig schaker na een partij thuis uithuilen. Ad speelde die zet niet en daar had hij na afloop - winst voor Ernst-Jan - wel spijt van. De voorsprong op de ranglijst neemt grote vorm aan.
Nu is Frank Sträter opnieuw de eerste achtervolger geworden. Frank nam rustig de tijd voor zijn partij tegen Jan van Dam en Jan probeerde, via een onconventionele opening - die wat later toch weer de bekende paden leek op te zoeken - vat te krijgen op Frank's stelling. Maar dat wilde toch minder vlotten dan Jan had gehoopt en Frank kwam steeds meer opzetten. Dat werd Jan te veel en hij feliciteerde Frank dan ook met dit resultaat.
Na enkele weken afwezigheid vereerde Ben Blakmoor de club weer met een bezoek en daar liet hij vooral Jan van Baardwijk van meegenieten. Maar Ben was niet in een heel gevaarlijke bui en bood daarom na zo'n 20 zetten remise. Jan echter was daar (nog?) niet tevreden mee en wilde verder spelen. Dat kostte beiden daarna nog veel denkwerk, waarbij Jan op een gegeven moment eigenlijk zijn hand overspeelde. Eén van de toeschouwers kwam - uiteraard na afloop van de partij - met een pracht zetidee en - had Jan dat gespeeld - daarna was het snel uit geweest. Maar Jan zag het niet en Ben kreeg de overhand en mocht Jan, met spijt overladen wegens het afwijzen van het remiseaanbod, dus het punt afhandig maken.
Jan Straatman moest een groot deel van zijn inventiviteit gebruiken om een goede stelling op het bord te zetten tegen Frits van der Veeke. Maar hij slaagde daar goed in en drong de koning van Frits (die niet eens had kunnen rocheren) in het nauw. Noodgedwongen ging die koning richting het veld, waar hij normaal gesproken veiligheid vindt. Maar dan wordt hij altijd wel omringd door pionnen, nu dus niet. Aangezien de aanval van Jan met toren en dame plaatsvond op die arme onverdedigde toren bleek mat onontkoombaar voor Frits.
Zijn naamgenoot, Frits Wilschut, kreeg Tim van der Hart tegenover zich en deze Frits wist aardig partij te bieden. Maar toen er een eindspel met voor beiden nog een paard en een serie pionnen overbleef ging het licht uit voor hem. Dat werd te moeilijk en Tim kon het rustig uitspelen en het volle punt incasseren.
Ook Bonne Faber wist een punt te incasseren.Dat leek niet al te moeilijk te gaan tegen Arie Bliek. Maar tegen Arie ben je eigenlijk pas zeker van het punt als hij je ermee heeft gefeliciteerd! Ditmaal lag dit vooral aan Bonne, die een matdreiging helemaal had overzien. Nu kostte hem dit een kwaliteit en zodoende moest hij proberen met dame en loper op te boksen tegen dame en toren. Daar stond echter wel een aantal extra pionnen tegenover. Maar ook Arie maakte fouten en daardoor kwam Bonne steeds meer in het voordeel. Toen dan ook zijn a-pion veld a1 had bereikt en daar transformeerde in dame kon Arie alleen maar zijn toren daarvoor inleveren. En aangezien de eerdere dames al waren geruild en er een tweede pion van Bonne hetzelfde geintje uit zou gaan halen als zijn a-broertje, gaf Arie op.
Een langdurige partij werd het tussen Leo Stelloo en Sheila de Jonge. Sheila kreeg daarin de overhand en leek te gaan scoren. Maar daar stak ze zelf een stokje voor door op zeker moment haar dame "per ongeluk" een veld te ver op de diagonaal h7-b1 neer te zetten. Eén veld lijkt weinig, het maakte hier waarschijnlijk wel het verschil tussen winst en (in dit geval) remise. Dat was wat Leo ook aanbood met beide vlaggen al behoorlijk in de "val"-stand.
Wim den Heijer kende een moeilijker avond dan hij tevoren verwacht had tegen Trudy Angeneind. Want Trudy maakte het hem maar moeilijk en leek een goed resultaat neer te kunnen zetten. Maar vermoeidheid leek ook mee te gaan spelen en dus ging ze uiteindelijk door haar vlag in een overigens verloren positie.
Tenslotte speelden Sidney Noordijk en Dik Roeffel een voor beiden interessante partij. Dik maakte het zijn tegenstander maar moeilijk door een pion helemaal naar g2 te gaan spelen. Maar Sidney kreeg het idee een dame te kunnen gaan winnen door de dae van Dik in te sluiten en met z'n toren buit te kunnen maken. Dik sloeg de toren met z'n dame, deze moest echter met de koning van veld g1 worden teruggenomen. En aangezien die g2-pion werd ondersteund door een toren op g8 was er weer snel een dame voor Dik terug in het spel. En het leverde hem een punt op.