Op de avond dat Feyenoord zijn tweede Europese wedstrijd speelt, trad het eerste team van De Pionier aan in een thuiswedstrijd tegen het eerste team van Spijkenisse. Vaak zijn dit wedstrijden met een onverwachte uitkomst, dus ook nu waren de verwachtingen weer hoopvol. Teamleider Van Dam moest het doen met een gehavende selectie. Sterspeler Thijs van Dam was verhinderd, Jan van Huizen zit nog in een herstelproces en speelde ook niet mee. Hun plekken werden opgevuld door Martijn van Dam en onze nestor Ad van der Ree.
Om bij de laatste speler te beginnen: Ad was vroeger een vast lid van het eerste team. Maar de jaren gingen tellen en Ad had minder tijd voor het schaken. Nu is hij weer terug aan het front. Hij werd gekoppeld aan een speler die 64 jaar jonger was. Mooi eigenlijk dat je bij het schaken dit soort verschillen kunt zien. Ad had de witte stukken en speelde alsof het weer zijn beste dagen waren. In het middenspel, na ongeveer twintig zetten, stond Ad gewonnen. Hij kon kiezen tussen een mataanval met minimaal
stukwinst of verdere opbouw van een drukstelling. Hij koos voor het laatste door er een toren bij te halen. Twee zetten later verloor Ad echter twee stukken door een miscalculatie. Toen was de partij ineens over. Ad speelde nog wel een uur door, maar dat was vooral voor het verwerkingsproces. Jammer, Ad! Maar wel fijn dat je terug bent!
Iemand die ook goed stond, was Thomas Ammerlaan aan bord 2. Hij had snel afgewikkeld naar een toreneindspel met één pion meer. Iedereen dacht dat Thomas dat wel zou gaan winnen. Maar tegenstander Fabian van Buren ging er eens goed voor zitten, speelde een mooie counteraanval en wist zowaar te winnen! Dat was de tweede terugslag voor De Pionier. De punten gingen in rook op.
Voor de rest gingen de partijen redelijk volgens verwachting. Ernst-Jan speelde aan bord 1 een solide partij met remise tot gevolg. Op bord 3 had Jan van Dam een zware avond tegen Jordy Lahaye, die bijna 300 elopunten meer heeft. Verlies was ingecalculeerd en dat kwam ook zo uit. Op bord 4 had Maurits Leentvaar hetzelfde probleem: een veel sterkere tegenstander. Ook hier was verlies de logische uitkomst.
Dan de laatste borden. Tim van Huizen speelde geconcentreerd en wikkelde af naar een eindspel met een “verrommelde” pionnenstelling. Maar dat gold ook voor zijn tegenstander. Met beiden een loper van dezelfde kleur was remise een logisch gevolg. Jaap Santifort aan bord 6 speelde een geweigerde Grünfeld en bouwde wat druk op met zijn lopers. Het was onvoldoende voor een aanval, maar wel voldoende om de tegenstander bezig te houden. Na een grote ruil kwam er een eindspel op het bord dat in evenwicht was. De handen werden geschud om de remise te bevestigen. Martijn van Dam aan bord 7 speelde een slordige opening en vergiste zich in de zetvolgorde. Daardoor kwam hij erg passief te staan. Er zat niet veel meer op dan hardnekkig verdedigen – en dat deed Martijn met verve! De tegenstander was na twee uur spelen niet veel opgeschoten. In de tijdnoodfase was het mooi om te zien dat beide spelers rustig bleven met slechts enkele minuten op de klok. De zetten werden keurig genoteerd terwijl dat niet meer hoefde – een teken dat ze nog controle hadden over hun zenuwen. Je moet het maar kunnen! De laatste minuut werd gebruikt om ook hier de handen te schudden ten teken van remise. Er was geen zweetdruppel te zien bij beide spelers.
Al met al een 2 - 6 nederlaag. Op zich geen schande tegen zo’n tegenstander, maar er is wel werk aan de winkel. Hopelijk de volgende keer met een beter resultaat. Het seizoen is nog lang en Parijs is nog ver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten