De laatste ronde voor de ALV en opnieuw kwamen leden voor het eerst dit seizoen een partij spelen. Toch nog een tiental leden die - om diverse redenen - nog verstek (soms gedwongen) lieten gaan. Maar een seizoen wil wel vaker wat langzaam op gang komen!
Beginnen we weer met de heersend kampioen, Thomas Ammerlaan. Hij speelde nu, met zwart, tegen "nieuwkomer" Peter Leentvaar en daar wilde hij het volgende over kwijt: Een vrij korte partij waar niet heel veel gaande was. Ik kwam uit de opening wel redelijk te staan, maar speelde iets te snel d5:
Zwart geeft in principe een pion weg (wat ook gespeeld werd) na exd5 exd5 Lxg6 Dxd5 (of
Pxd5), maar nadat de dame neemt heeft zwart meer dan genoeg activiteit
voor de pion. Ik speelde het niet heel correct, voornamelijk de volgorde
van zetten ging niet helemaal goed, maar nadat de meeste stukken van
het bord gingen bood Peter een remise aan, die ik maar nam sinds de
partij al de verkeerde kant op ging. Fred van Wieringen stuurde ook weer een verslag in van partijen, die hij had gezien. Te beginnen bij zijn eigen partij, tegen Jan van Dam. Fred en Jan hadden beiden hun eerste partijen gewonnen en moesten nu tegen
elkaar. Fred, met de witte stukken, was, na ongeveer zeven zetten, een pion
kwijt. Een beginnersfout…Niet getreurd, Fred probeerde de opening
zo goed mogelijk voort te zetten. En ja hoor, weer een fout van Fred
en Jan kon nog een pion rapen…pff. Fred maakte het Jan zo lastig
mogelijk, maar het veld d4 werd met diverse stukken door Jan
aangevallen. Nadat een paard in de penning kwam te staan en niet meer
te redden viel, gaf Fred op. Bonne Faber speelde tegen Martijn van Dam en kwam zichzelf daarbij een beetje tegen. De opening ging wel volgens de boekjes, toen echter volgde Bonne een aanbeveling op die hij ergens had gelezen en nu wel eens uit wilde proberen.
Maar hij had die aanbeveling niet goed ingeschat. Dat was gedaan na de volgende zetten: 1.e4;e5 2.Pf3; Pc6 3.Lb5;a6 4.La4;Pf6 5.0-0;Le7 6.Te1;b5 7.Lb3;d6 8.c3;0-0 en nu had Jan Smeets in die aanbeveling aangegeven dat wit 9.d4!?;Lg4 goed kon beantwoorden met 10.Le3;Lxf3 11.gxf3 waardoor wit een mooie half-open lijn naar de zwarte koning zou krijgen. Maar Bonne had er even niet bij stilgestaan dat zwart wel moest hebben gerokeerd en dat had Martijn dus niet gedaan nog. Martijn zag z'n kans schoon en speelde zijn dame naar de diagonaal h3-c8. Misschien had Bonne nog wat tegendruk kunnen geven met Kh1 maar hij speelde leiver d5. Nu wist Martijn met een paard, dat inmiddels naar h4 was gespeeld, een matdreiging te geven met Pxf3+ en daar was geen kruid tegen gewassen dus gaf Bonne de partij al naar nauwelijks 15 zetten op. Michael Smalheer moest het
opnemen tegen Julian Krabbendam. De opening ging goed maar Julian
pakte het centrum en kreeg een open g-lijn. Nadat Michael Pxc4
speelde verloor hij het paard en was het voor Julian een koud
kunstje om de partij af te maken. Leo Stelloo werd gekoppeld aan Duncan Peltenburg en er werd een lange partij van gemaakt. Leo raakte wel achter in tijd maar wist gedurende het spel een toren te veroveren. Duncan wilde nog niet erkennen dat dit een verloren zaak zou worden en speelde onverdroten door. Dan echter blijkt Leo vaah op zijn sterkst en ook nu wist hij binnen de daarvoor beschikbare tijd de partij winnend af te sluiten. Amine Mahjoubi speelde tegen Maurits Leentvaar, die zijn vader Peter gedurende de partij al een beetje had gefeliciteerd met diens remise tegen Thomas middels een zacht applausje. Maurits zelf echter had het moeilijk tegen Amine en kwam een pion achter. Aan het einde hadden beiden nog een toren, Maurits een vrijpion op de d-lijn en Amine pionnen op de a- en de b-lijn. Amine ging naar voren met de a-pion en het had er alle schijn van dat hij die pion zou kunnen laten promoveren. Maar op de één of andere manier wist Maurits dat te voorkomen en kwamen beiden tenslotte remise overeen.
Peter Derrez had zijn
avond niet. Tegen Albert Schaefer werd een pion onnodig weggegeven.
Puffend speelde Peter verder, maar Albert was scherp en wist weer een
pion te winnen. Toen Albert een aftrekschaak uitvoerde, verloor Peter
zijn dame en ook de partij. De marteling was voorbij. Jan van Baardwijk wisy geen vuist te maken tegen Ad van der Ree. Sterker nog, hij moest toezien dat Ad op de een of andere manier in zijn domein wist te laten infiltreren. Daar wist die dame een paard te veroveren en dat betekende dat Jan als eerste speler opgaf, hoewel Bonne eigenlijk meteen daarna ook opgaf. Dan nog enkele partijen waar weinig van werd gezien, te beginnen bij Wilco Baartmans tegen Wim Noordermeer. Ook hier was spreke van een snelle overgave, wat normaliter niet thuishoort bij Wim. Nu echter wel. Jacques Kokshoorn wilde ook wel van zijn tot nu toe 0 punten af en dat wist hij te realiseren tegen Dennis de Graaf. De beide aanwezige dames, Ellen Akershoek en Sheila de Jonge, kwamen ook tegenover elkaar te zitten. Opnieuw wist Ellen lang stand te houden maar tenslotte moest ze toch toestaan dat Sheila haar mat zette op de koningsvleugel met dame en toren. Aks laatste partij dan Frits van der Veeke tegen de overige aanwezigen. M.a.w., het aantal spelers was oneven. Hoe langer zoiets duurt, hoe sneller er gezet gaat worden want steeds meer spelers zijn klaar met hun partij en komen dan een kijkje nemen. Daar konden ze zien dat Frits een kwaliteit had weten te veroveren dus winst leek om de hoek te liggen. Maar dat wisten de andere Pioniers toch te voorkomen want Frits leek niet te zien hoe hij die winst binnen moest halen en herhaalde daarom de zetten, met dus remise tot gevolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten