In deze ronde werd de eerste finalist in de interne beker bekend. De verder aanwezige leden speelden voor de interne competitie of waren in de externe competitie naar het oosten getrokken om daar te proberen de baggeraars punten afhandig te maken. Fred van Wieringen speelde mee en doet verslag.
Voor de interne beker speelden vader en zoon Van Dam (Jan en Thijs) hun partijen om te bepalen wie van hen beiden naar de finale mocht gaan. Gezien hun actuele sterkte mocht verwacht worden dat die plaats voor Thijs zou zijn en zo gebeurde het ook. In twee relatief korte partijen wist hij zijn vader twee keer te verslaan en mocht zo een plekje in de finale voor zichzelf opeisen. Daar komt hij dan tegen de derde Van Dam (Martijn) of tegen Tim van Huizen, die nog om dat plekje moeten spelen. Tim was wel aanwezig en Martijn was aan het baggeren.
De eerste interne partij ging tussen Thomas Ammerlaan en Jan van Huizen en beiden hielden elkaar in het begin van de partij goed in evenwicht, hoewel Thomas een soort van eigen versie van de gespeelde opening op het bord bracht. Nadat de opening achter de rug was kwam Jan opzetten en kwam daardoor wat beter te staan, zoals op het diagram is te zien:
In deze positie ruilde Jan de lopers maar er was een betere zet met ...;Tfe8 - Lxc5;Pxc5 - b4;Pce4 - Te2;Pc3. Nu ging het weer gelijk op en - na ruil van lopers, paarden en één toren ging het weer gelijk op tot het moment, dat Thomas wat leek te willen forceren in de volgende stelling:
Thomas speelde hier - g4;fxg4 waar hij sterker - Tf6;De8 - Txf5 had kunnen spelen. Want na ...;gxf5 - Df6+;Dg6 volgt Dxe7 en heeft wit een belangrijke pion gewonnen. Nu opent wit zijn koningsstelling en krijgt zwart het betere van het spel na - hxg4;Df3 - g5+ (beter eerst - Dd2+e3 - fxe3;Txe3 spelen en dan pas g5+);Kxg5 en wit verliest eigenlijk zonder compensatie een pion. Maar zwart vindt ook niet het beste spel en de partij egaliseert weer. Zwart geeft weer wat uit handen door ...;Dd3+ te spelen i.p.v. ...;Df4+ want nu worden de dames geruild en na ...;exd3 komt de witte c-pion wel erg dicht bij promotie met - Td7;Te6 - c7;Tc6 - Kxd3 waarna de partij eigenlijk naar een einde loopt, hoewel zwart wel even op moet letten als wit een pion in de aanbieding doet. Na slaan van die pion (met toren of koning) promoveert ofwel de witte c-pion of raakt zwart zijn toren kwijt. Maar zwart is goed bij de les en trapt niet in het valletje. Nu eindigt de partij in eeuwig schaak en dus remise.
Dan is nu de beurt aan zoon Tim, die wil proberen Albert Bijzitter beentje te lichten. Maar ook Albert blijkt goed bij de les te zijn, hoewel hij in de loop van de partij wel een pion verliest. Dan, in het verre eindspel, denkt hij de partij in het slot te kunnen gooien door dameruil aan te bieden, hoewel Tim dan wel een heel vrije a-pion krijgt. Die a-pion is echter net een veld te ver van promotie verwijdert en dus zal Albert gedacht hebben "dameruil kan wel, ik houdt alles nog onder controle". Maar Tim begint, na die dameruil, op de koningsvleugel te "rommelen" en weet daar dermate voordeel te halen dat Albert even later de partij opgeeft.
Hierna de beurt aan Bonne Faber, die Jan van Baardwijk tegenover zich krijgt en te maken krijgt met een totaal onverwacht antwoord op zijn openingszet. Toch verliep de partij beter voor hem dan Bonne verwacht had, totdat hij het overzicht verloor in bijgaande positie, waar hij - Ta2 speelde om die toren
aan de verwachte problemen na ...;Lxc3 te onttrekken. Maar Jan sloeg toch op c3 en nu kwam, na - Dxc3;Pb4 de lange witte diagonaal open en dus ook de witte koningsstelling. Dat bleek de doodssteek voor Bonne te zijn, waar hij niet meer overheen kwam. De partij eindigde nog met een andere zet die overzien werd, wat Bonne nog een stuk kostte en meteen ook de partij.
Een heel leuke partij werd gespeeld tussen Julian Krabbendam en Jacques Kokshoorn. Daarin wist Julian, na veel geharrewar, twee vrijpionnen op de zesde rij te krijgen en de zwarte koning stond daar in een penibele situatie in de buurt. Het leek er op, dat Julian met het spelen van een toren naar de h-lijn de genadeslag uit kon voeren, hij zag dat echter niet en - bij navraag veel later - was dat volgens beiden niet mogelijk geweest. Maar, hoe dan ook, het geharrewar ging nog een poosje door met tenslotte toch Julian die aan het langste eind trok.
Wim Noordermeer kon niet zijn gewone spitsvondigheid ontplooien tegen Wilco Baartmans. Dus was ook hij tenslotte degene, die met lege handen naar huis moest.
Het schaakkwartje lijkt gevallen bij Ellen Akershoek. Tenminste, ondanks haar verlies in de vorige ronde toonde ze wel de courage om terug te komen! Zou Baris Kinis daar verandering in kunnen brengen? Dat zullen we in de volgende ronde kunnen merken of ze ook dan weer terugkomt na een verliespartij. Want winnen deed Baris wel.
Dan een enerverende partij tussen Frits Wilschut en de na zo'n beetje vijf maanden uit Zuid-Oost Azië teruggekeerde Franka de Jong, waar ze zichzelf was gaan ontdekken zoals dat dan heet. Of dat ontdekken ook plaatsvond aan en op het schaakbord, daar leek het in eerste instantie niet echt op want Frits wist met goed spel een stuk te winnen. Maar om die stukwinst om te zetten in partijwinst, daar is nog wel enige oplettendheid voor nodig en dat ontbrak Frits aan het eind van de partij. Franka wist namelijk koning en dame van Frits tegelijkertijd aan te vallen met een paard. En dameverlies was net wat te veel voor de stelling van Frits. Dus mocht Franka haar terugkomst vieren met een punt.
Tenslotte ook de terugkomst van Alexander Lieffering tegen Michael Smalheer. Alexander wist daarin de partij op zeker moment naar zich toe te trekken en mocht ook huiswaarts keren met een punt.
O ja, het deelnemersaantal was weer eens oneven en Bart Westdijk had aangegeven dat hij die oneven plek wel in wilde nemen. Hij bleek er niet voor te voelen om tegen SV De Pionier te spelen maar wilde zich wel als fotograaf opwerpen.
Kijken we dan naar het wel en wee van het tweede team, genoteerd door Fred van Wieringen.
De
wedstrijd tegen Sliedrecht 2 was voor De Pionier 2 cruciaal voor wat
betreft de koppositie in klasse 3A. Minimaal een gelijkspel was nodig
om, met het oog op de laatste wedstrijd tegen Barendrecht/IJsselmonde
(op de laatste plaats), kans te behouden. We begonnen veelbelovend en met goede moed,
echter het scoreverloop was zeer teleurstellend.
De
start was uitstekend! Maurits Leentvaar kreeg aan bord 4 een, voor
mij wat onbekende, opening tegen. Maurits kreeg een extra pion, omdat
zijn tegenstander waarschijnlijk graag met een open stelling speelt.
Maurits wist daar wel raad mee. Hij bezette het centrum met zijn twee
paarden en betrok daarna zijn dame bij een aanval. Bij het opruimen
van een ver opgeschoven pion offerde Maurits een kwaliteit, om daarna
via een verrassingszet met zijn paard dubbelschaak te geven.
Schaakmat was niet te vermijden en Maurits won (0-1).
Kijkend
aan bord 6 zag ik, dat Leo Stelloo behoorlijk in de problemen zat.
Twee torens en de dame bestookten zijn koningsstelling. Er was geen
houden aan. Het krachtsverschil was te groot. Leo gaf op (1-1).
Michiel
Landman speelde een ongelukkige partij aan bord 5. Michiel moest goed
verdedigen en dacht (of hij moest) een kwaliteit te geven. In het
eindspel had hij een paard en vijf pionnen tegen een toren en vijf
pionnen. De toren is in zo'n situatie veel sterker dan het paard.
Lijdzaam moest Michiel toezien hoe zijn pionnen werden veroverd.
Uiteindelijk gaf Michiel op (2-1).
Dan
Ivan Jansen aan bord 8. Ivan kwam wel goed uit de opening, maar kon
niet voorkomen dat zijn koning werd belaagd door twee torens en de
dame. Zijn stelling lag open en diverse bruikbare stukken stonden aan
de andere kant van het bord. Ik heb het einde niet gezien, maar Ivan
moest opgeven en de stand was ondertussen 3-1 geworden.
Alex
van Wieringen had een gelijkwaardige tegenstander aan bord 1. Beiden
kenden de opening goed en het was mooi om te zien hoe beide spelers
het elkaar moeilijk maakten. Het leek, of de partij remise zou
worden, maar Alex kreeg een aanval te verwerken met een dame en toren
die niet te stoppen was en hij moest helaas opgeven (4-1).
Teamleider
Sheila de Jonge kreeg aan bord 7 een loper op e3, die ervoor zorgde
dat ze niet kon rocheren. De gehele partij heeft ze hier last van
gehad. Ik moet zeggen, dat haar tegenstander dit goed heeft benut om
de partij naar zich toe te trekken en uiteindelijk ook te winnen
(5-1).
De
wedstrijd was hiermee verloren. Fred van Wieringen had een
interessante partij aan bord 3. De strijd ging vooral om het
veroveren van het centrum. Toen Fred de lastige witte loper wist te
ruilen en daarna ook nog de dame, was de stelling gelijk. Toen Fred
hoorde dat we hadden verloren bood hij remise aan. Zijn tegenstander
dacht er nog even over na en nam het aanbod toen aan, zodat de stand
5½-1½ werd.
Alleen
Martijn van Dam speelde nog, aan bord 2. De gehele partij ging gelijk
op. Echter Martijn wist een vrijpion op de zesde rij te krijgen. In
tijdnood voor beide spelers wist Martijn twee pionnen te veroveren en
ook de partij te winnen. Dit betekende, dat Martijn nu alle zes zijn
partijen heeft weten te winnen. Zeer knap!
De
einduitslag was dus een teleurstellende 5½-2½. We zijn voor een
kampioenschap afhankelijk van andere uitslagen.
Dan nog het wedstrijdformulier:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten