Hoeveel invloed het TATA-Steel toernooi op de opkomst bij schaakverenigingen heeft is moeilijk te controleren. Wel is bekend, dat sommigen in deze periode daar meespelen om hun rating te verbeteren. Ook bij De Pionier was de opkomst minder dan normaal.
Eigenlijk vanaf het begin van dit seizoen had Martijn van Dam er naar uitgekeken een keer tegen Ernst-Jan Pluim Mentz te spelen, nu het echter "eindelijk" zo ver was leek de stress toch een beetje toe te slaan. Toch ging hij vol goede moed achter het bord zitten om er toch het beste van te maken. Maar al relatief snel zat hij achter een stelling, waarin de combinatoire mogelijkheden voor de Pionierkampioen overheersten. Desondanks wist Martijn nog lang het hoofd boven water ge houden, hoewel dat water hem toch wel tot de lippen kwam. Uiteindelijk kwam de eindstelling op het bord, waarbij Martijn de partij opgaf. Leuk feit was daarbij wel, dat beiden een dubbelpion op de damevleugel, op dezelfde lijn, hadden. Maar Ernst-Jan had daarnaast nog een door zijn koning beschermde vrijpion op de koningsvleugel. Toch een prestatie van Martijn om een klein beetje trots op te zijn!
Jan van Baardwijk haalde een bizarre openingszet tevoorschijn, waarop Bonne Faber eigenlijk iets te voorzichtig reageerde. Mede daardoor kon Jan zijn stelling nog redelijk speelbaar houden. Maar, gaande de partij leek hij toch steeds meer op zijn tellen te moeten gaan passen en kwam Bonne steeds iets beter te staan. Maar zoiets kan dan wel tot gevolg hebben dat er een gevoel bij de speler ontstaat niets meer verkeerd te kunnen doen. Daarom was de schrik bij Bonne ook heel groot toen bleek dat Jan het eindspel beter had beoordeeld en mat achter de palen kon geven ofwel een (te) grote voorsprong in materiaal zou krijgen. Opgave dus door Bonne.
De partij tussen Sheila de Jonge en Wim Noordermeer was er eentje, die alle kanten op kon. Wim leek daarbij het meeste in de aanval, kon die echter niet voldoende afmaken. Dat had tenslotte tot gevolg dat niet hij maar Sheila deze partij won.
Het werd weer eens een moeilijke avond voor Ronald van Velzen. Hij kreeg Leo Stelloo tegenover zich en dat had tot gevolg, dat hij, bij het bereiken van het eindspel, veel meer bedenktijd over had. Maar hij was in die tijd wel twee stukken kwijtgeraakt. Leo had daardoor een overmachtige aanval in handen maar was toch nog bang dat er iets verkeerd zou gaan. Hij speelde daardoor misschien niet de beste zetten, het was tenslotte toch voldoende om mat in één te kunnen geven. En dat had Ronald ook gezien en daarom gaf hij op.
Het werd eigenlijk wel weer eens tijd dat Frits Wilschut een partij zou gaan winnen. Maar dat hij dat deze avond moest doen tegen Kees Berkhout was eigenlijk wel jammer. Want Kees heeft, sinds hij lid werd. geen avond meer gemist en van de door hem gespeelde partijen de meeste verloren. Nu kwam hij een stuk achter en dat bleek redelijk voldoende om op te geven.
Arie Bliek, inmiddels verhuisd naar Limburg, heeft zich voorgenomen om eigenlijk toch eens per maand een partij te komen spelen. Daar is ieder heel blij mee, nu vooral Arie zelf omdat hij wist te winnen van Frits van der Veeke.
Dan, last but not least, een superleuke partij tussen Casper Verbeek en Wim van Schie. Daarbij vooral een lovend woord voor Casper, die het op een gegeven moment aandurfde zijn dame te "offeren"! Hij had goed gezien, dat als Wim die dame zou slaan, hij mat zou kunnen geven. Jammer voor Casper had Wim dit ook gezien en wist even later nog een stuk te winnen op de achterste lijn. Na nog een herhaling van zetten speelde Wim uiteindelijk de winnende zet, wat hem dus het punt opleverde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten