Ronde 34

Er wordt nog niet met het Fischer-tempo gespeeld in de interne competitie, toch zal daar niet aan te ontkomen zijn gezien de stemming over dit onderwerp tijdens de onlangs gehouden RSB-vergadering. Ook voorzitter Fred was daar aanwezig en liet secretaris Sheila vóór het voorstel stemmen. Een nieuwe uitdaging in schaakland?

Fred van Wieringen had, enige tijd geleden alweer, remise tegen kopman Ernst-Jan Pluim Mentz gespeeld en was er nu op gebrand de heersend clubkampioen het vuur na aan de schenen te leggen. Maar dat wilde maar niet goed lukken, waarschijnlijk was zijn brandstof in de loop van de tijd nat geworden en het vuur wilde dus maar niet ontbranden. Dit allemaal ondanks het gevaarlijke spel van Ernst-Jan, die met zijn complete voetvolk naar voren rende. "Gaan jullie maar" zal z'n monarch gezegd hebben, "ik voel me mans genoeg om me die zwarte horde van het lijf te houden". En inderdaad, Fred wist "slechts" wat gevaar van op afstand te creëren, waar Ernst-Jan niet echt door van zijn stuk raakte. Toen er dus op een gegeven moment ofwel stukverlies ofwel mat voor (tegen!) Fred in de stelling kwam leek het hem het verstandigst om maar op te geven.

Jan van Dam werd ingedeeld tegen Jan van Baardwijk en opende de debatten eigenlijk meteen met de geniepige opmerking: "Zit jij momenteel in een dip, Jan?". Die opmerking heeft hij tenslotte niet echt spijt van gekregen, wel moest hij goed uit zijn doppen kijken want Jan's dip was deze avond niet echt duidelijk aanwezig. Jan van Dam wist een flinke druk op de zwarte stelling op te voeren, zijn tegenstander echter wist die druk lange tijd het hoofd te bieden. Maar op een gegeven moment ontstond er toch een mogelijkheid voor een slotoffensief en daar maakte Jan van Dam dankbaar ge(mis)bruik van. Een punt tenslotte voor hem dus.

Een hele leuke partij werd het tussen Bonne Faber en Jan van Huizen, waarbij zoveel van de witspeler werd gevraagd, dat hij nauwelijks meer aan het observeren van de andere partijen toe kwam. Hopelijk valt dat niet al te erg op in dit verslag!? Binnen 20 zetten wist Bonne toch een koningsaanval op te zetten met als beginpunt een paard op h5. Maar het vervolg daaraan breien, te beginnen met dat paard offeren, zag hij jammer genoeg (en dus gelukkig voor Jan!) niet, hij haalde het paard weer terug. Hierna kwam hij in een eigenlijk hopeloze positie, nu had Bonne echter geluk want Jan kon ook het betere vervolg niet vinden. Hij kreeg wel een leuk lijkende aanval op de zich in veiligheid op de damevleugel proberend te brengen koning van Bonne, die aanval wist Bonne echter nèt af te slaan. Er werd nog enig materiaal afgeruild en wat toen overbleef waren een viertal pionnen voor beiden, "gesteund" door ongelijke lopers. Dit was volgens Bonne remise, dus dat bood hij ook aan. Echter, ondanks zeeën minder aan tijd weigerde Jan dat aanbod en probeerde met zijn koning naar Bonne's koningsvleugelpionnen te lopen omdat diens koning gebonden was aan het afstoppen van Jan's vrije e-pion. Maar al Bonne's pionnen stonden op de kleur van de loper en met nog enkele juiste zetten wist Bonne de remise toch binnen te slepen.

Alex van Wieringen kreeg te maken met een steeds beter in z'n spel rakende Leo Stelloo. Maar Leo heeft nog steeds het nadeel veel te veel tijd nodig te hebben om het goede plan te vinden. En juist bij de zet, waarover hij gerust enige tijd uit had mogen trekken, deed hij de minder goede zet eigenlijk te snel. Hij had namelijk de keus uit terugslaan met dame of met een toren. Leo koos voor de dame, daarmee wel beide torens en de dame op dezelfde lijn krijgend. Maar een dame vooraan vraagt wel om moeilijkheden en die kreeg Leo dan ook. Z'n dame werd, met tempowinst, verdreven en Alex kon het gevaar van die beide torens ook afstoppen middels afruil. Nu ging dat nadeel van Leo steeds meer de kop opsteken en tenslotte verloor hij dan ook op tijd.

Met veel genoegen leek Michiel Landman aan zijn partij tegen Sheila de Jonge te beginnen. Maar, gaande de partij werd dat genoegen eigenlijk steeds minder. Wel wist hij met een toren in Sheila's domein binnen te dringen en daar wat pionnetjes te roven, de essentie van de partij bleek toch in Sheila's voordeel uit te vallen, ze kreeg een dubbele aanval met loper en dame op g2 en toen Michiel z'n volgende pionnetje snoepte kon Sheila dit combineren met een aanval op die toren. Michiel gaf nu wijselijk op.
Zoals eigenlijk altijd speelde Ger Croonenberg te snel. Daar wist Trudy Angeneind niet meteen van te profiteren, wel gaf het haar de gelegenheid zo goed mogelijk over haar zetten na te denken. En dat wierp op termijn z'n vruchten af want Trudy bleek weer eens een partij gewonnen te hebben aan het einde van de schaakavond.
Tenslotte speelden Frits Wilschut en Arie Bliek weer eens tegen elkaar. Frits zette in op aanval en Arie werd een beetje gedwongen te gaan verdedigen. Maar daar is zijn spel ook wel enigszins op gebaseerd! Misschien eiste Frits wat te veel van zijn aanvallende stukken, feit is in ieder geval wel, dat hij een stuk achter kwam te staan. Dat leek hem, gezien de verdere stelling niet onoverkomelijk en daarom probeerde hij met een remiseaanbod Arie te overbluffen. Maar Arie trapte er niet in en wist de partij uiteindelijk ook te winnen.

De stand na ronde 34.