De lijstaanvoerder had deze avond geen tegenstander wegens een oneven aantal spelers, dan mag je verwachten, dat z'n achtervolgers dichterbij komen. Ook kwam er een eind aan de tweede ronde van de bekercompetitie.
Voor die bekercompetitie kon nog één speler de volgende ronde bereiken (Fred van Wieringen kon dat reglementair bereiken) en dat moest dan gaan tussen Frans Troost en Michiel Landman. Gezien zijn resultaat in het vorige seizoen speelt Frans dit seizoen een groep hoger dan Michiel, wat dan een verschil in bedenktijd gaat betekenen van 10 minuten. Misschien daardoor gesteund ging Michiel er meteen volop tegenaan. Dat leverde hem in de eerste partij een mooie voorsprong op, die hij niet meer uit handen gaf. Maar de tweede partij ging hem moeilijker af en hij kwam een kwaliteit achter te staan tegen een pion. Maar Frans zag geen mogelijkheid die voorsprong vast te houden en hij ruilde in arren moede zijn voorsprong in. Omdat de koning van Michiel een betere positie innam dan die van Frans betekende dit pionpromotie voor Michiel en daarom ook de derde ronde. Als "beloning" mocht Frans de loting voor de volgende ronde doen, die is te vinden bij "bekercompetitie" rechts boven op de startpagina van de website.
De lijstaanvoerder dus oneven en nummer 2 afwezig wegens z'n deelname aan een weekendgroep van het Tata-toernooi dus kregen de nrs. 3 en 4 de kans dichterbij te komen. Jan van Baardwijk en Jan van Huizen legden elkaar daarom het vuur na aan de schenen. Het vuur van eerstgenoemde bleek iets groter, althans iets feller te branden en dus kreeg hij een betere stelling. Hij moest alleen terdege rekening houden met de mogelijkheid van mat achter de bekende palen. Dat deed hij ook door één van z'n torens op de achterste rij te posteren. Jan van Huizen had wel twee open lijnen in bezit gekregen voor z'n torens, echter niet beide torens op dezelfde rij. Hij kreeg te maken met een heel gevaarlijke aanval op zijn koning, die geen bescherming meer had wegens het opspelen van de beschermende pionnen. In deze fase echter miste Van Baardwijk de winnende zet, misschien daartoe "gedwongen" door z'n tijdnood. Van Huizen kreeg nu twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel en leek daarmee de winst binnen te gaan halen, hoewel ook hij weinig tijd meer over had. Er kwam nu een echter uitvluggerfase, waarin dingen gebeurden, die eigenlijk zelfs ondenkbaar zijn voor spelers in stap 1!? En met beiden nog enkele seconden op de klok werd remise overeen gekomen.
Het resultaat in de partij tussen Fred van Wieringen en Rik Verheij werd hetzelfde, de gedachten van de spelers erover zullen wel verschillend zijn. Waar bovengenoemde spelers minder tevreden geweest zullen zijn over hun eigen presteren, deze beiden toonden zich na afloop best wel tevreden met zowel het resultaat als wel met hun spel. Geen van beiden wist direct een moment aan te wijzen waarin één van hen iets gemist zou hebben. Uiteraard zal zo'n moment er zeker zijn geweest, als je beiden daar niet meteen op weet te wijzen lijkt remise de juiste uitslag.
Remise werd het tenslotte ook tussen Raoul Provily en Rob van Wijgerden. Raoul wist een vrijpion te creëeren, Rob kon deze echter nog net tegenhouden. Misschien had hij zelf ook zo'n kleinood kunnen krijgen, iets, waar de stelling toch wel aan deed denken. Maar dit gebeurde niet en dus werd de remise een feit.
Simone 't Mannetje kreeg Bonne Faber als tegenstander en wilde meteen vanaf het begin proberen er een spannende partij van te maken. Daarom deed ze (te vroeg) een uitval met haar dame, waar Bonne toch wel de nodige problemen mee ondervond. Haar stelling en manier van spelen leek een beetje te vragen om g4 te spelen en daarmee haar aanval de nodige kracht bij te zetten. Die zet kwam er ook, Simone had echter eerst kort gerocheerd en dan mag je enige vragen zetten bij de juistheid van de zet. Even later miste Bonne een stukwinst, kwam toch wel beter te staan. Nu kreeg de partij echter een abrupt einde want Simone kreeg steeds meer last van een opkomende griep en vond het verstandiger om niet verder te spelen en naar huis te gaan. Een uitslag voor de partij werd op dat moment niet gevonden, een dag later echter gaf Simone aan de partij liever niet verder te willen spelen, zodat ze het punt naar Bonne liet gaan.
Alweer kwamen Wim Noordermeer en Jan Straatman tegenover elkaar te zitten achter een schaakbord. Dat gebeurd eigenlijk met de regelmaat van een klok, ook buiten de vereniging spelen ze regelmatig een partij tegen elkaar. Zo kennen ze elkaars spel eigenlijk van haver tot gort, deze avond echter wist Wim z'n tegenstander flink te verrassen en zette hem flink klem op de koningsvleugel. Jan deed nog alle mogelijke moeite om de aanval af te stoppen, slaagde daar echter niet meer in.
Eigenlijk een onbegrijpelijke partij speelde Leo Stelloo tegen Ger Croonenberg. Zoals bekend probeert Leo zijn bedenktijd zo optimaal mogelijk te gebruiken, waardoor hij bijna altijd aan de kant van de klok zit die de minste tijd aanwijst. In principe hoeft dat niet nadelig te zijn natuurlijk. Maar dan moet je natuurlijk wel de goede zetten spelen. En dat deed Leo eigenlijk niet, waardoor hij steeds meer achter de feiten aan moest gaan lopen. Maar zolang hij nog tijd over heeft zijn er nog kansen is zijn visie. Maar in deze partij ging dat niet meer op.
Tenslotte speelde Frits Wilschut een onverwacht sterke partij tegen Sheila de Jonge. Tenminste, hij bracht haar behoorlijk in het nauw, waar ze helaas niet meer uit weg wist te komen en Frits moest feliciteren met een goed gespeelde partij en een gewonnen punt.
De stand na ronde 17:
Ronde 17
Het resultaat in de partij tussen Fred van Wieringen en Rik Verheij werd hetzelfde, de gedachten van de spelers erover zullen wel verschillend zijn. Waar bovengenoemde spelers minder tevreden geweest zullen zijn over hun eigen presteren, deze beiden toonden zich na afloop best wel tevreden met zowel het resultaat als wel met hun spel. Geen van beiden wist direct een moment aan te wijzen waarin één van hen iets gemist zou hebben. Uiteraard zal zo'n moment er zeker zijn geweest, als je beiden daar niet meteen op weet te wijzen lijkt remise de juiste uitslag.
Remise werd het tenslotte ook tussen Raoul Provily en Rob van Wijgerden. Raoul wist een vrijpion te creëeren, Rob kon deze echter nog net tegenhouden. Misschien had hij zelf ook zo'n kleinood kunnen krijgen, iets, waar de stelling toch wel aan deed denken. Maar dit gebeurde niet en dus werd de remise een feit.
Simone 't Mannetje kreeg Bonne Faber als tegenstander en wilde meteen vanaf het begin proberen er een spannende partij van te maken. Daarom deed ze (te vroeg) een uitval met haar dame, waar Bonne toch wel de nodige problemen mee ondervond. Haar stelling en manier van spelen leek een beetje te vragen om g4 te spelen en daarmee haar aanval de nodige kracht bij te zetten. Die zet kwam er ook, Simone had echter eerst kort gerocheerd en dan mag je enige vragen zetten bij de juistheid van de zet. Even later miste Bonne een stukwinst, kwam toch wel beter te staan. Nu kreeg de partij echter een abrupt einde want Simone kreeg steeds meer last van een opkomende griep en vond het verstandiger om niet verder te spelen en naar huis te gaan. Een uitslag voor de partij werd op dat moment niet gevonden, een dag later echter gaf Simone aan de partij liever niet verder te willen spelen, zodat ze het punt naar Bonne liet gaan.
Alweer kwamen Wim Noordermeer en Jan Straatman tegenover elkaar te zitten achter een schaakbord. Dat gebeurd eigenlijk met de regelmaat van een klok, ook buiten de vereniging spelen ze regelmatig een partij tegen elkaar. Zo kennen ze elkaars spel eigenlijk van haver tot gort, deze avond echter wist Wim z'n tegenstander flink te verrassen en zette hem flink klem op de koningsvleugel. Jan deed nog alle mogelijke moeite om de aanval af te stoppen, slaagde daar echter niet meer in.
Eigenlijk een onbegrijpelijke partij speelde Leo Stelloo tegen Ger Croonenberg. Zoals bekend probeert Leo zijn bedenktijd zo optimaal mogelijk te gebruiken, waardoor hij bijna altijd aan de kant van de klok zit die de minste tijd aanwijst. In principe hoeft dat niet nadelig te zijn natuurlijk. Maar dan moet je natuurlijk wel de goede zetten spelen. En dat deed Leo eigenlijk niet, waardoor hij steeds meer achter de feiten aan moest gaan lopen. Maar zolang hij nog tijd over heeft zijn er nog kansen is zijn visie. Maar in deze partij ging dat niet meer op.
Tenslotte speelde Frits Wilschut een onverwacht sterke partij tegen Sheila de Jonge. Tenminste, hij bracht haar behoorlijk in het nauw, waar ze helaas niet meer uit weg wist te komen en Frits moest feliciteren met een goed gespeelde partij en een gewonnen punt.
De stand na ronde 17:
Ronde 17
Geen opmerkingen:
Een reactie posten