zondag 15 mei 2016

Ronde 33

De tweede halve finale-partijen voor de interne beker konden worden gespeeld, nu kan dus worden uitgezien naar de finale: de finalisten zijn bekend. In de huishoudelijke competitie waren eigenlijk geen verrassingen.

Willem-Jan Tanis had toch gelegenheid gevonden z'n halve finale voor de interne beker te komen spelen tegen Jan van Huizen. In de eerste van de beide te spelen partijen meende hij steeds betere kansen op een goed resultaat te gaan krijgen. Maar hij kwam van een koude kermis thuis toen Jan hem een soort van aftrek-röntgen-schaak kon geven. Zijn dame stond namelijk ongedekt op d2 en die van Jan stond op d7 en daar tussenin stond een paard van Jan. Dat paard kon schaak geven en dus verdween Willem-Jan's dame "zomaar" in het doosje. Dat betekende dus even later het einde van de eerste partij. Ook in de tweede partij leek het eerst dezelfde kant op te gaan, Jan kwam wat beter te staan, mede dankzij een kwaliteitswinst. Maar op de één of andere manier verslikte hij zich in de stelling want toen je een poosje later weer kwam kijken was er van hem "plotseling" een toren verdwenen. Het nu volgende dame-eindspel (met nog een loper voor Willem-Jan) bleek nog moeilijk genoeg, vooral dankzij de nog beschikbare bedenktijd. Het lukte Willem-Jan tenslotte toch deze partij te winnen zodat de beslissing door snelschaakpartijen moest worden bereikt. Dat zijn dan vaak een soort loterijtjes. In de eerste daarvan kwamen op een gegeven moment de beide dames ongedekt tegenover elkaar te staan en - wie aan zet was -zou dan de dame kunnen winnen. Maar geen van beiden zag het in eerste instantie. Totdat Jan "wakker werd" en zo de eerste partij voor zich opeiste. Zou het dezelfde kant op gaan als bij de reguliere partijen? Nee, opnieuw overzag Willem-Jan een goede mogelijkheid en tenslotte liet Jan zich de finaleplaats niet meer afnemen.
De beide andere halve finalisten, Ernst-Jan Pluim Mentz en Fred van Wieringen, speelden nu tegen elkaar voor de huishoudelijke competitie en daarin kreeg Ernst-Jan langzamerhand toch wel het betere van de positie. Maar, zoals van hem gekend, Fred verdedigde zich als een leeuw. Maar ook hier bleek dat tenslotte onvoldoende, in de slotstelling was een pion niet meer tegen te houden zodat Fred zijn pogingen moest staken.
De partij tussen Alex van Wieringen en Bonne Faber ging, na een paar zetten al, langs zo goed als ongebaande paden. Al na 5 zetten stonden er geen dames meer op het bord en wat later raakte Bonne de rochade kwijt, hoewel dat, zonder dames op het bord, al wat minder belangrijk is. Er werd nog wat meer materiaal geruild en het leek Bonne, ook al waren er eigenlijk nog maar weinig zetten gespeeld, een goed moment om remise aan te bieden. Na een poosje in de denktank te zijn gekropen nam Alex het aanbod aan, ook al stond hij net ietsje beter.
Weer zo'n typische partij en ditmaal tussen Ben Blakmoor en Sheila de Jonge. Al vrij snel verdween de dame van Sheila van het bord en ze kreeg daar een toren en een licht stuk voor terug. Daarom leek de partij een beetje voorbij maar Ben wist de mogelijkheden om tot winst te komen niet te vinden. Sterker nog, Sheila leek zelfs wat beter te komen te staan. Ben koos toen maar eieren voor zijn geld door remise aan te bieden en Sheila had tenslotte liever dat halve ei dan een lege dop en nam het aanbod aan.
Wim Albus bleek weer eens in goede vorm te steken tegen Wim Noordermeer. Hij wist alle klippen, door zijn tegenstander op zijn pad gestrooid, te omzeilen. Dat had tenslotte partijwinst voor hem als resultaat!
Ook Jan van Baardwijk kende partijwinst, tegen Casper Verbeek. Maar Jan ging daarbij, voor eigen gevoel, wel door een diep dal. Hij meende namelijk op een bepaald moment in de partij materiaal kwijt te zullen raken. Maar Casper had op dat moment beter gekeken, hij zou geen materiaal winnen maar een moeilijke positie krijgen als hij er op in zou zijn gegaan. Nu kreeg hij uiteindelijk ook wel een moeilijke stelling, die tot verlies leidde, nu voelde hij zich toch meer tevreden over de manier, waarop dat was gebeurd dan wanneer hij de materiaalwinst zou hebben gepakt.
Maar er gingen meer spelers door een diep dal, bijvoorbeeld ook Leo Stelloo tegen Ronald van Velzen. Leo kon maar moeilijk de juiste weg vinden tegen een goed spelende Ronald. Maar plotseling, als een soort duveltje uit een doosje, zag hij de mogelijkheid en zette Ronald pardoes mat, iets, waarop hij best trots mag zijn.
Toch een beetje de verrassing van de avond was de uitslag van de partij tussen Johan Müllenberg en Frits Wilschut. Het gaat langzamerhand een beetje opvallen, dat Johan vaak als eerste klaar is met zijn partij en daarna nog een aantal sparringpartijen met zijn tegenstander gaat spelen. Zo ook ditmaal en je kreeg er het idee bij dat Frits had gewonnen. Maar niets was minder waar: Johan liet zijn vijfde overwinning van het seizoen aantekenen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten