zaterdag 19 september 2015

Ronde 3

De avond van het begin van de bekercompetitie en hierin werden al enkele harde noten gekraakt. Maar nog niet alle vastgestelde partijen konden worden gespeeld (voor sommigen is het nog steeds de vakantieperiode), dus werd er ook voor de interne competitie gespeeld.
Als je zelf intensief bezig moet zijn met je spel dan zie je erg weinig van het andere gebeuren, sommige partijen dus vrij kort behandeld, dat duurden sommigen namelijk ook!?
Eerst een blik op de bekercompetitie (waarin nu ook het Fischertempo is ingevoerd) en daarin had Alex van Wieringen het bijzonder getroffen door in de loting meteen maar aan Ernst-Jan Pluim Mentz te zijn gekoppeld! Alex kwam wat later, hij had zich eerst in het zweet gewerkt achter z'n drumstel en was daarbij een groot deel aan agressie kwijtgeraakt. Dat was dan toch ook aan zijn spel te zien, hoewel hij zich niet helemaal als een mak lammetje naar de slachtbank liet leiden. Direct in de eerste partij werd hij al in de hoek gedrongen, waarin weinig goede zetten zijn te vinden en zo kwam hij terecht in een helemaal op verdedigen toegespitste stelling. Daarin voelde zijn tegenstander, als gekend zoeker en vinder van gaatjes, zich als een vis in het water en zodoende moest Alex, met een laatste restje agressie, hem de hand schudden ter felicitatie met de winst. Ook de tweede partij werd een beetje van hetzelfde laken een pak, Alex zocht verwoed naar mogelijkheden en Ernst-Jan had daar wel plezier in maar te weinig om Alex een beloning voor zijn spel te "gunnen".
Sheila de Jonge had Frits Wilschut als tegenstander gekregen en ging daar eens echt voor zitten. Dat loonde meteen in de eerste partij, waarin Frits nou net iets te makkelijk met de stelling omsprong. Maar in de tweede partij kreeg hij z'n revanche, hierin was het nou juist Sheila die de grote kans op de tweede ronde miste. Snelschaken dus (minimaal 2 partijen en daarna sudden-death) en dat is eigenlijk geen spekkie voor Frits z'n bekkie! Dat was ook wel te zien, vrij kansloos verloor hij beide partijen.
Dat snelschaken was helemaal niet nodig tussen Bonne Faber en Jan van Dam. In de eerste partij hielden beide combattanten elkaar in eerste instantie redelijk in evenwicht, totdat zich een afruilsessie van het zware materiaal langs de c-lijn aankondigde. Middels een ruil van loper tegen paard had Bonne eerst een dubbelpion op de b-lijn gekregen en nu zag hij zijn kans schoon om die dubbelaar kwijt te raken met dameruil. Maar daarbij overzag hij dat hierdoor zijn a-pion haar dekking kwijt zou raken en dat werd meteen ook het begin van het einde. Met die pion meer, in een eindspel van loper en paard tegen 2 paarden, was het Jan wel toevertrouwd om de finish winnend te bereiken. Bonne was eigenlijk ook meteen de wil om de volgende ronde te bereiken kwijtgeraakt en toen er zich in de tweede partij de mogelijkheid tot herhaling van zetten aanbood greep hij deze met beide handen aan. Voor Jan was de remise voldoende om wel de volgende ronde te halen dus ook hij deed er niet moeilijk over.
Rik Verheij kreeg te maken met een voor het begin wat mopperende Leo Stelloo. Hij vond het niet aanwezig zijn van een tijdsverschil tussen hen beiden eigenlijk wat verdacht. "Rik is toch veel sterker in te schatten dan ik en ook hij krijgt dezelfde bedenktijd" was zijn commentaar. Maar na enige uitleg legde hij zich toch neer bij de beslissing en ging van start tegen Rik. Maar in de eerste partij had Leo inderdaad weinig in te brengen dus moest het voor hem uit de tweede partij komen. Op een gegeven moment kwam dan wat geroezemoes uit hun hoek en wat bleek? Rik had zich klaarblijkelijk te gemakzuchtig opgesteld en plotseling kon Leo hem mat zetten! Een voor Leo dus boven verwachting gelijkspel. Maar met zijn tijdsverbruik is snelschaken niet echt iets om naar uit te zien en inderdaad, Rik bleek hier veel beter in thuis te zijn en gaat nu door naar de volgende ronde.
Vaak bewaar je het mooiste voor het laatste, dus ook hier en dat zijn de partijen tussen Peter Derrez en Fred van Wieringen. Maar daar leek het in eerste instantie eigenlijk niet zo veel op, Fred wist de eerste partij redelijk makkelijk te winnen. Maar in de tweede partij greep hij op een gegeven moment, na toch wel goed spel, vreselijk mis en moest dus tevreden zijn met het gelijke spel en de te spelen snelschaakpartijen. Daarin bleek men elkaar niet al te veel toe te geven, na twee partijen was de stand nog steeds in evenwicht dus moest er een derde snelschaakpartij aan te pas komen om te beslissen wie naar de volgende ronde zou gaan. Maar ook deze partij leek geen winnaar te krijgen, totdat Peter bedacht wat Fred in hun tweede "normale" partij had gedaan en ook vreselijk misgreep: hij speelde een pion op, die niet gespeeld mocht worden wegens het schaak staan hierna. Uiteraard, met een "sorry, Peter", claimde Fred nu de winst.
Dat waren dus de bekerpartijen, in de interne, huishoudelijke, competitie stonden ook nog een aantal leuke en belangrijke partijen op het programma. Zo speelden de beide - verrassende - lijstaanvoerders van het moment tegen elkaar. Voor Frits van der Veeke zal het zeker een verrassing zijn geweest dat hij na 2 ronden mee bovenaan stond, voor Jan van Huizen iets minder. Eigenlijk werd verwacht dat Jan - na zijn verrassende winst op de clubkampioen in de vorige ronde - een soort van walk-over op het bord zou brengen tegen Frits. Niets was echter minder waar, Jan beleefde een redelijk moeilijke avond en moest behoorlijk op z;n tellen passen om zich Frits van het lijf te houden! "Hij ziet ook alles" was op een gegeven moment Jan's commentaar. Maar toch kwam dat genoemde krachtsverschil op zeker moment boven drijven en de koning van Frits werd in zijn hoekje vastgepind, terwijl een pion van Jan op promoveren kwam te staan. Maar met beiden nog 5 minuten en minder op de klok kon het zeker nog alle kanten op. Vooral Jan had nog maar weinig tijd, op zeker moment nog minder dan één minuut. "Dan is dat Fischertempo met per zet 15 seconden er bij wel ideaal" was zijn commentaar later. Uiteindelijk moest dan de Haagse bluf van Frits zwichten voor het eilandgevoel van Jan.
Dit was de laatste partij van de avond, de eersten waren al snel na de start voorbij. Zo had Tim Albus eerst even rust omdat tegenstander Ronald van Velzen telefonisch kenbaar had gemaakt van later te moeten komen wegens het eerst nog moeten ophalen van een dochter. Maar al snel nadat de partij was begonnen was hij ook al weer afgelopen en kon Ronald weer op adem komen met een punt op zak.
Die snelheid zit 'm blijkbaar een beetje in de familie, tegen Michiel Landman bleek ook vader Wim Albus hiermee behept!? Z'n zoon was nog maar net vertrokken of ook hij bleek verloren te hebben.
Ook een snelle partij tussen jeugdlid Martijn van Dam en Trudy Angeneind, dat had echter ook te maken met hun verplichte speeltempo, met het Fischertempo gesteld op 50 minuten + 15 seconden per zet. Met dat tijdbijltje heeft Martijn al veel vaker gehakt, Trudy heeft daar minder ervaring mee. Of dat echt de reden is van haar verlies is niet geweten, echter, ook zij was snel klaar.
De laatste partij, die wel langer duurde, was die tussen Ben Blakmoor en Jan van Baardwijk. Toch leek Ben al snel voordeel te hebben gekregen, Jan is echter iemand, die een lange adem heeft qua verdedigen. En inderdaad, ook nu wist hij heel lang stand te houden tot zelfs in een eindspel van paard en pionnen tegen paard en pionnen. Maar het paard van Jan kwam slecht te staan, het werd op z'n plek gedwongen wegens het moeten verdedigen van een pion. Dat brak Jan tenslotte op en Ben is nu, samen met Jan van Huizen, lijstaanvoerder geworden.
Maar voordat de volgende ronde gespeeld gaat worden is er eerst de ledenvergadering, in een andere locatie, waarvan ieder bericht heeft gehad van de secretaris.

De stand na deze ronde is hier te vinden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten